Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӗршӗннӗ (тĕпĕ: тӗршӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӳлӗмӗн леш кӗтесӗнче пӗчӗк сӗтел хушшине типшӗм лейтенант — Расщупкин писарь тӗршӗннӗ.

Помоги переводом

Хӗрарӑм пӑлхавӗ // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Толик, аслӑ ывӑлӗ, ашшӗпе юнашар тӗршӗннӗ.

Помоги переводом

Уйрӑлу шӑпи // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Кунти ҫуртсем Анаткасри пек ирӗккӗн, мӑнкӑмӑлланса лармаҫҫӗ, вӗсем темрен хӑранӑн, ытлашши палӑрас мар-ха тенӗн, пӗр-пӗрин ҫумне тӗршӗннӗ, пӗр-пӗрин хӳттине пытаннӑ.

Помоги переводом

Пӗве ҫитнӗ хӗр // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Ун ҫумне пырса тӗршӗннӗ икӗ хӗрӗ ӗсӗклесе йӗреҫҫӗ.

Помоги переводом

VII // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Тӑхлан пӗлӗтсене хуса килнӗ ҫил те таҫта вӑрмана кайса тӗршӗннӗ, йывӑҫ ҫулҫисем ҫинчи ҫумӑр пӗрчисем те ҫӗре тӑкӑнса пӗтнӗ.

Помоги переводом

I // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 137–154 с.

Вӑл ытла та пӗчӗк, ҫӑмха пек тӗршӗннӗ, пуклак сӑмсипе тӗрткеленсе миклетет.

Помоги переводом

Кампур // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 257–261 с.

Мултиер нӳхреп ҫумне пырса тӗршӗннӗ.

Мульдиер хотел прикорнуть на погребнице.

Ӗҫ ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ҫынсем хушшинче ларнӑ чух вӑл шӑпӑр шӑтӑкнелле тӗршӗннӗ те ниҫталла та пӑхман, анчах пуринчен ытларах курнӑ, нумайрах илтнӗ.

На людях он не выскакивал, а забивался в самый угол, куда сметали мусор, и помалкивал, ни на кого не глядя, но видел и слышал все, чего не видели и не слышали другие.

Шахрун // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Хӑраса ӳкнӗ пекскер, хӑйне ӗненмесӗр — Горн алӑкран пуҫӗпе тӗршӗннӗ те хӑйӑлтатса сывлать.

Почти испуганный, не веря себе, Горн хрипло дышал, прислонившись головой к двери.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Ракетӑсен каварлӑхӗнчен хӑракан Цаупере хуҫи ҫумне тӗршӗннӗ.

Цаупере жался к нему, опасаясь вероломства ракет.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Халӗ Консуэло упӑшки кӳнӗ усала мӗнпе те пулин каҫарттарасси хӑйӗн тӳрӗ тивӗҫӗ тесе шухӑшлать; Ботредж, унӑн сӑн-сӑпатне курнипе аптӑрамаллипех аптӑранӑскер, чӗнмест, хӗрарӑма ирттерсе ярас тӗллевпе ҫул стенинчен тӗршӗннӗ.

Теперь Консуэло считала прямой обязанностью своей загладить чем-нибудь зло, нанесенное ее мужем; она торопилась и пробиралась согнувшись; ботредж, пораженный ее видом, молчал, прижавшись к стене прохода, чтобы пропустить женщину.

XV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Давенант, эсир Галерана куратӑр-и? — ыйтрӗ Футроз хӑйӗн ҫумне тӗршӗннӗ Эллие ыталанӑ май.

— Давенант, увидите ли вы Галерана? — спросил Футроз, обняв прижавшуюся к нему Элли.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хӗрарӑм ӑна аллинчен ҫирӗппӗн ҫатӑрласа тытнӑ, хул пуҫҫинчен тӗршӗннӗ; тепӗр чухне, вӑл мӗн те пулин каласан, хӗрарӑм шухӑшӗпе — кирлӗ мара е ытлашшине, — хӗрарӑм ӑна кӑштах чӗпӗтсе илет, ҫавна пула лешӗ именчӗклӗн шӑпланать те капӑр тӳмисене каллех салхуллӑн тинкерсе сӑнать.

Женщина крепко держала его за руку, прижимаясь к плечу; изредка, когда он говорил что-нибудь, по ее мнению, неподходящее или лишнее, слегка щипала его, отчего он смущенно умолкал и грустно обращался к запонкам.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

— Ҫапла, вӑл тата ҫурма ҫарамас пӗчӗк хӗрарӑм; вӑл ун ҫумнех тӗршӗннӗ.

— Да, он и маленькая полуголая женщина; она крепко жалась к нему.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Хӗр кукленсе ларнӑ, стенан ӳкмен пайӗнчен пуҫӗпе тӗршӗннӗ, Риоль ун ҫумнех вырнаҫнӑ, хӗрӗн чӗр куҫҫисенчен хӳтлӗх шыракан тискер кайӑкла сӗвеннӗ.

Она сидела на корточках, прижавшись к уцелевшей части стены, Риоль сидел возле нее, прижавшись к коленям девушки, как зверь, ищущий защиты.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.

Пирӗн арҫын пӗрлӗхне хӑюллӑ ҫав тери сайра пулакан ҫак евитлевпе хумхантармаллипех хумхантарнӑ ҫын камин сумне тӗршӗннӗ те — сапӑррӑн кулать.

Человек, взбудораживший наше мужское общество таким смелым, исключительно редким заявлением, стоял прислонившись к камину и сдержанно улыбался.

Йӗрекен ҫын // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 285–290 с.

Дарль умӗнче, кивӗ сӑран кресло ҫинче, мӑнтӑр старик ларать: минтерсенчен тӗршӗннӗ, аллинче — ҫӳхе туя, пӗр куҫне хӗснӗ, сарлака хул пуҫҫиллӗ, хаяррӑн тӑртаннӑ куҫ харшисен айӗнчен сарӑ-хӑмӑр куҫӗсем чӑрлаттарса пӑхаҫҫӗ: сулахаййи — ҫурма уҫӑ хушӑкӗнчен сивлеккӗн, наркӑмӑшлӑ йӑлтӑрккапа тулнӑскер; сылтӑмми вара — тӑшман ҫине пӑхма уҫнӑскер — шӑтарасла, куҫ харши айӗпе, кӑштах йӗкӗлтевлӗн тата ырӑ маррӑн ҫӗкленсе.

Перед Дарлем, в старом кожаном кресле, подоткнутый подушками, с тростью в руках, сидел, прищурясь одним глазом, толстый, широкоплечий старик; из-под насупленных бровей выглядывали желто-коричневые глаза; левый — угрюмо приоткрытой щелью, полной ядовитого блеска, и правый — раскрытый как на врага, в упор, под бровью, приподнятой насмешливо и неодобрительно.

Чӗмсӗрлӗх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 267–275 с.

Чӑнах та, хура кӗлетке кантӑк ҫумнех тӗршӗннӗ, «Кам унта?

Действительно, темная фигура, прислонясь лбом к стеклу: «Кто там?

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 253–258 с.

Капмар хурҫӑ читлӗхрен ҫурӑмӗпе тӗршӗннӗ — унта чарӑнмасӑр тата сасӑсӑр икӗ арӑслан кумать; ресторан поварне хӑйӗн ҫӗнех мар чӗрине парнеленӗ Анелька ҫинчен шухӑшлать поляк.

Прислонившись спиной к огромной стальной клетке, по которой безостановочно и бесшумно ходили два льва, поляк думал о коварной Анельке, подарившей свое, не первой свежести, сердце ресторанному повару.

II. Хуралҫӑ йӑнӑшӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Вӑл лӑпкӑ шӑплӑхра тӗлӗнсе, кӑштах именсе те шикленсе хӑях ҫумне тӗршӗннӗ те — тӗлӗнтермӗш пӗлтерӗшне тӗшмӗртме-ӑнкарма тӑрӑшать.

Она робко, в тихом молчаливом восхищении прижималась к осоке и старалась понять смысл чуда.

Йӑр-йӑр // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 10–14 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней