Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӗлӗксемпе (тĕпĕ: тӗлӗк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Манӑн пылак тӗлӗксемпе йӑпанма вӑхӑт ҫук.

Мне мечтать некогда.

XIII // Юрий Артемьев. Сент-Экзюпери Антуан де. Пӗчӗкҫеҫ принц: аллегориллӗ повесть-юмах. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 64 с.

Хӑй мӗн хушӑра ҫывӑрса кайнине те туймарӗ вӑл, анчах ыйхи ытла ҫӑмӑл пулчӗ, ҫумӑр сассипе те темиҫе хут вӑрана-вӑрана кайрӗ, тӗлӗксемпе аташрӗ.

Помоги переводом

III // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 47–67 с.

Ире хирӗҫ пӑртак кӑтӑш пулсан темле усал тӗлӗксемпе аташса пӗтрӗ.

Помоги переводом

17. Вилнӗ ӗнен сӗчӗ тутлӑ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Вӑл питех те тискер тӗлӗксемпе тертленчӗ.

Она видела зловещие сны.

XIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Ҫапла, ултав пӗрре мар сике-сике тухрӗ, — тӗрлӗ ӗренке-капашпа: хӑлаҫлану, сӑмахсем, сӑнсем, пейзажсем, ӗмӗт-шухӑш, тӗлӗксемпе шанӑҫсем, унтан — саккун тейӗн — ҫав ултав хӑй хыҫҫӑн кӗл ҫеҫ хӑварать.

Да, неоднократно повторялся обман, принимая вид жеста, слова, лица, пейзажа, замысла, сновидения и надежды, и, как закон, оставлял по себе тлен.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Кашни уйӑхри тӑватӑ пенс укҫа маншӑн йӳне килместчӗ: вӗсемшӗн эпӗ ҫав асаплӑ тӗлӗксемпе тӳлӗттӗм.

Недешево доставались мне мои четыре пенса каждый месяц: я расплачивался за них этими отвратительными снами.

I сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Анчах кӑшт тӑрсанах вӗрилентерсе пӑрахрӗ, хӑстарма пуҫларӗ, Паша инке хыпӑнса ӳкрӗ те телефонпа шкула амӑшне шӑнкӑравларӗ, амӑшӗ чупса килчӗ, тухтӑр ҫитрӗ, Серёжӑна салтӑнтарчӗҫ, бинтне салтрӗҫ, ахлатрӗҫ, ыйтса пӗлме тӑрӑшрӗҫ, анчах вӑл ним те калаймарӗ — вӑл киревсӗр, ирсӗр тӗлӗксемпе аташрӗ: тахшин, улӑп пекскер, хӗрлӗ майкӑллӑскер тӑрать, ҫутӑ кӗрен ҫара аллисенчен ирсӗр чернил шӑрши кӗрет, — йывӑҫ пукан, ун ҫинче выльӑх пусакан какай ваклать, — юнпа вараланса пӗтнӗ вӑрҫакан арҫын ачасем…

Но вскоре началась рвота и жар, тетя Паша всполошилась и позвонила маме в школу по телефону, прибежала мама, пришел доктор, Сережу раздели, сняли бинт, ахали, спрашивали, а он не отвечал — ему снились сны, отвратительные, тошнотворные: кто-то могучий, в красной майке, с голыми лиловыми руками — от них мерзко пахло чернилами, — деревянный чурбан, мясник на нем рубит мясо, — окровавленные ругающиеся мальчики…

Ваҫка пиччӗшпе паллашнӑ хыҫҫӑнхи ӗҫсем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Аслӑ Козельцов, ҫӗр иртиччен пур пурлӑхне те выляса яма ӗлкӗрнӗскер, шинель ҫанни ҫумне ҫӗлесе хунӑ ылтӑн укҫисене те выляса яма ӗлкӗрнӗскер, тӗлӗксемпе аташса супнӑ хыҫҫӑн ир енне шӑпах хыттӑн, тутлӑн ҫывӑрса кайрӗ.

Козельцов-старший, успевший отыграться в ночь и снова спустить все, даже золотые, зашитые в обшлаге, перед утром спал еще нездоровым, тяжелым.

25 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Ҫавӑнтанпа вара ырӑ тӗлӗксемпе хутӑшса кайнӑ йывӑр хӑрушӑ тӗлӗксене ҫеҫ астӑватӑп.

С этого момента я помню только тяжелые кошмары, перемешанные со счастливыми сновидениями.

ХСIV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Пурте темӗнле улшӑнса кайрӗҫ, тӗрлӗрен тӗлӗксемпе ытти вак-тӗвексене ӗненме, кирлӗ-кирлӗ маршӑнах хирӗҫме пуҫларӗҫ.

Мои спутники были в каком-то странном состоянии: сделались суеверны — начали верить снам, приметам и ссориться из-за всякого пустяка.

Вуту юханшывӗ хӗрринче выҫӑпа аптрани // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 45–57 с.

Шерккей куҫкӗрет тарӑхма тытӑнчӗ: паян та вӑл ирлесе вӑраннӑччӗ, халь тӑрӑп та вара тӑрӑп тенӗ ҫӗртех теплерен кӑтӑш пулнӑ та каллех ҫыхӑнусӑр тӗлӗксемпе аташса выртнӑ.

Шерккей тут же попытался себя оправдать: он давным-давно проснулся и все лежал — вот сейчас встану, и задремал, забредил беспокойными снами.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Марье аппа тем хӑрушӑ тӗлӗксемпе аташса выртса хӑранӑран-ши тӑруках вӑранса кайрӗ.

Помоги переводом

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Ҫав йынӑшу чӗрене хайӑрса кӑларас пек илтӗнет, ҫынсем вара, шарт сиксе вӑранса, пуҫӗсене ҫӗклеҫҫӗ те тӗттӗмре енчен енне сӑр халпа кӑтӑш пулаҫҫӗ, хӑрушӑ тӗлӗксемпе аташаҫҫӗ, каҫхи сулхӑнпа ҫӳҫенсе вӑранаҫҫӗ, сивӗ ҫил ҫинче ӗнтӗркеҫҫӗ.

Этот стон болезненно отзывался в сердцах, и люди вздрагивали и озирались во мраке ночи, потом снова погружались в беспокойную дремоту, исполненную смутных и страшных сновидений, но то и дело просыпались, дрожа от ночного холода и ледяных лобзаний ветра.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗн те пулин сиксе тухмасан юрӗччӗ, хама Афанасий пусса пӑрахминччӗ, вӑрӑ таврашсем кӗрсе кайминччӗҫ, тесе шикленсе выртатчӗ, кайран чунне сиктерекен тӗлӗксемпе ҫӗрӗпе аппаланатчӗ, ирхине хӑйпе иксӗмӗр гимназие кайнӑ чухне вара салхуллӑ кӑвак сӑнлӑ пулать вал, хӑй кайма тухнӑ йышлӑ ҫынлӑ гимнази сехрине хӑпартни, ӑна вӑл пӗтӗм чунӗ-чӗринчен юратманни тата пӗччен пурӑнма ӑна йывӑрри курӑнать.

Он боялся, как бы чего не вышло, как бы его не зарезал Афанасий, как бы не забрались воры, и потом всю ночь видел тревожные сны, а утром, когда мы вместе шли в гимназию, был скучен, бледен, и было видно, что многолюдная гимназия, в которую он шел, была страшна, противна всему существу его и что идти рядом со мной ему, человеку по натуре одинокому, было тяжко.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Манӑн чунӑмпа ӑшри туйӑм ун чухне, пурнӑҫ ӗмӗчӗсене парӑнса, тӗлӗрӳ вӑхӑтӗнчи уҫӑмсӑр тӗлӗксемпе пӗрлешнӗ тапхӑрта пулнӑ.

Я находился в том состоянии чувств и души, когда существенность, уступая мечтаниям, сливается с ними в неясных видениях первосония.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

13. «Выртас вырӑнӑм лӑплантарӗ-ха мана, хӗн-асапӑма сирсе ярӗ-ха» тесе шухӑшласассӑн, 14. Эсӗ мана тӗлӗксемпе хӑрататӑн, темтепӗр кӑтартса сехӗрлентеретӗн; 15. шӑммӑм-шаккӑма упрассинчен ытларах манӑн чунӑм сывлӑш тухасса кӗтет, вилӗм ҫитессе ӗмӗтленсе тӑрать.

13. Когда подумаю: утешит меня постель моя, унесет горесть мою ложе мое, 14. ты страшишь меня снами и видениями пугаешь меня; 15. и душа моя желает лучше прекращения дыхания, лучше смерти, нежели сбережения костей моих.

Иов 7 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней