Корпус чувашского языка

Василий Захаровичӑн нумай пулмасть ҫеҫ савӑнӑҫпа ҫиҫсе пыракан пит-куҫӗ тӗксӗмленме тытӑнсан, Вӗҫелис ӑна хӗрхенсе пӑрахрӗ.

Помоги переводом

Шӑнкӑр-шӑнкӑр ҫӑлкуҫ… // Ӑсан Уҫӑпӗ. Ӑсан Уҫӑпӗ. Тӗлӗкри те пирӗнпех: повеҫсемпе калавсем. Шупашкар: «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2014. — 142 с. — 55–68 с.

Нихҫан та, нихҫан та тӗксӗмленме ан пултартӑр унӑн пурнӑҫӗ.

Помоги переводом

XXII сыпӑк // Василий Алентей. Алендей, Василий. Курӑксене тайса ҫил вӗрет: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1969. — 254 с.

— Мӗн пулӗччӗ-ха ӗнерхи Турунов паян сасартӑках тӗксӗмленме тытӑнсан, унӑн ячӗ-сумӗ чаксан? — темле кансӗрлӗхе лекнӗн ыйтатӑп эпӗ хайхискер.

Помоги переводом

X // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Исаков сӑнӗ кӗтмен ҫӗртен тӗксӗмленме тытӑнчӗ; хӑй сисмесӗрех, вӑл хӑйӑр ҫинче выртакан чӗрӗ хулла тытса хуҫкалама тапратрӗ.

Лицо Исакова внезапно потемнело; он, сам того не замечая, стал ломать лежавший на песке свежий прутик.

Пӗр-пӗрне ӑнлансан // Александра Лазарева. Лазарева А. Чипер Анна. Калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 116 с. — 3–23 с.

Хӗрӗн ҫиҫсе тӑракан пичӗ хуллен-хулленех тӗксӗмленме тытӑнать.

Но вдруг лицо ее стало бледнеть.

Ҫурҫӗр иртсен // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Шӑтӑк-ҫурӑксенчен ӳкекен ҫутӑ пайӑркисем сасартӑк тусанпа тӗксӗмленме тытӑнаҫҫӗ.

Лучи света, пробивавшиеся сквозь щели вдруг покрылись пылью.

Килте // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Хӑй пӑшӑрханнӑ пек пулчӗ, мӗншӗн тесен хӗвеланӑҫ енче тӳпе тӗксӗмленме тытӑннине асӑрхарӗ, йӗри-тавра шурӑ пӗлӗт тӑрӑхӗсем шӑваҫҫӗ.

Помоги переводом

III // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Джесси урисем сурма тапратрӗҫ; ҫутӑ тӗксӗмленме пуҫларӗ, вӗчӗх пырне лӗклентерӳ капланса тулчӗ.

Ноги Джесси заныли; свет стал темнеть, и нервная тошнота стеснила горло.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Каҫ ҫывхарса килнӗ май иккӗлӗх тӗксӗмленме пуҫларӗ; вӑрттӑн, пытанчӑк горизонт йӗрне пӗр вӑхӑт сӑнакаларӑм-ха, анчах вӑл та сӳнчӗ — анӑҫри хӗвел пек; хулана кӗҫех каҫ сӗмлӗхӗ ҫавӑрса ытамларӗ.

С наступлением вечера двойственность стала тускнеть; еще некоторое время я различал линию таинственного горизонта, но и она угасла, как солнце на западе, когда мрак ночи охватил город.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Варнава ҫӗнӗ ҫыннӑн питне тимлӗн тинкерет: ҫирӗп пӗркелентернӗ, яланах ҫиллес ҫамкине, ун айӗнче йӑлтӑртатакан пӗчӗк те йӑваш, кирлӗ чухне сиввӗн те хаяррӑн тӗксӗмленме пӗлекен куҫӗсене; унӑн вушар-кутӑн ҫӑварне, мӑнтӑр пит ҫӑмартисемпе шыҫмак сӑмсине, ӗмӗрхи мухмӑра пула кӑшласа пӗтернӗ, кӑштах кӑвак ҫапнӑ мӑйӑхне тата пӑхӑнтаракан сӑнлӑ янахне.

Варнава пристально изучал лицо новичка, его вечно хмурый, крепко сморщенный лоб, под которым блестели маленькие, добродушные, умеющие, когда надо, холодно и грозно темнеть глаза; его упрямый рот, толстые щеки, толстый нос, изгрызенные с вечного похмелья, тронутые сединой усы и властное выражение подбородка.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Мӗнпур чӑпар тавралӑха хӗвел хӑйӗн юлашки ҫуттипе ҫап-ҫуттӑн ялкӑштарса илчӗ те, вара вӑл пӗчӗккӗнех тӗксӗмленме тытӑнчӗ; курӑксем тӑрӑх пӗчӗккӗнех мӗлке шурӗ, вӗсем тӗксӗмленсех пычӗҫ; курӑк ҫинчи тӗтре ҫӑраланнӑҫемӗн ҫӑраланчӗ, кашни чечек, кашни курӑк тутлӑ шӑршӑ кӑларма тытӑнчӗ, ку тутлӑ шӑршӑ вара пӗтӗм ҫеҫенхире сарӑлчӗ.

Все пестрое пространство ее охватывалось последним ярким отблеском солнца и постепенно темнело, так что видно было, как тень перебегала по нем, и она становилась темнозеленою; испарения подымались гуще, каждый цветок, каждая травка испускала амбру, и вся степь курилась благовонием.

II // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Ывӑлӑн пичӗ ытларах та ытларах тӗксӗмленме пуҫларӗ.

Лицо сына хмурилось всё более.

Бомбӑсем // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Цифрӑсем самантрах ирӗлнӗ пек пулса сапаланма, тӗксӗмленме пуҫларӗҫ.

Цифры вдруг начали расплываться, темнеть.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Тӳпе тӗтреленчӗ те тӗксӗмленме, кӑвакарма пуҫларӗ, горизонт хӗрринче хура пӗлӗт хӑвӑрт сарӑлса ҫӗкленчӗ.

Небо запылилось и стало сереть, блекнуть, над горизонтом набухала темная,

8 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Эпӗ хам пӑртак юлса пынине куртӑм та, патаксемпе мӗнпур вӑйран тӗртсе, хӗллехи каҫ тӗксӗмленме пуҫланӑ пирки чут ҫеҫ хамӑн йӗлтӗрсемпе хам умра пыракан ҫынӑн йӗлтӗрӗсем ҫине кӗрсе каяттӑм.

Я увидел, что немного отстаю, нажал, оттолкнулся палками и в мутнеющем сумраке наступающего зимнего вечера чуть не наскочил своими лыжами на лыжи впереди идущего.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Вӑл икӗ пӗчӗк чан патне пычӗ те, вӗсене, ытти чансем пек тӗксӗмленме ӗлкӗрейменскерсене, ачашланҫи пулчӗ.

Он отделился от стены и любовно погладил рукой два небольших колокола, еще не успевших потемнеть, как другие.

III // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Унтан Черкизовӑн куҫӗсем, шӑранакан кӑвар пек, тӗксӗмленме пуҫларӗҫ.

Потом взгляд Черкизова стал тускнеть, как ослабевающий огонь.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Унӑн ӑмӑрткайӑкӑнни пек хӑрах куҫӗ, анма пуҫланӑ хӗвел евӗр, пӗчӗккӗн-пӗчӗккӗн хӗсӗнме, тӗксӗмленме пуҫларӗ.

Орлиный глаз его, как вечереющее солнце, начинал мало-помалу жмуриться и меркнуть.

IV. Йӗкӗтсем ашкӑнаҫҫӗ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Халсӑр старик хӑйӗн сивӗ аллисемпе ярса тытнӑ пек, пӗве инҫетри тӗттӗм пӗлӗте ыталаса илнӗ, пӑр пек сивӗ тутисемпе ҫулӑмлӑ ҫӑлтӑрсене вӗҫӗ-хӗррисӗр чуптӑва-чуптӑва илет вӑл, тӗксӗмленме пуҫланӑ ҫӑлтӑрсемпе каҫӑн йӑлтӑркка патши — ҫутӑ уйӑх кӗҫ-вӗҫех ярӑнса тухасса сиснӗ пекех, каҫхи ӑшӑ сывлӑшра аран ҫеҫ ҫиҫкелесе илеҫҫӗ.

Как бессильный старец, держал он в холодных объятиях своих далекое, темное небо, обсыпая ледяными поцелуями огненные звезды, которые тускло реяли среди теплого ночного воздуха, как бы предчувствуя скорое появление блистательного царя ночи.

I. Ганна // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Хӑйӗн илемлӗхӗ тӗксӗмленме пуҫланӑ чухне те Кубаньри ҫеҫенхир хӑйне евӗр лайӑх пулать.

По-своему хороша бывает кубанская степь даже в пору увядания.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.