Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑхӑнтарать (тĕпĕ: тӑхӑнтар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Митя тете Васькӑна ыйткалакан сумки тӑхӑнтарать иккен.

Дядя Митяй надевал через голову Ваське нищенскую суму и напутствовал:

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Купца, ача ал сыппийӗнчи сулла, мӑйҫыххине хывса илсе, упӑтене тӑхӑнтарать, ачана таҫта пытарать!

Купец снял с мальчика запястья и ожерелья, надел их на обезьяну, а мальчика спрятал в доме.

Купцапа унӑн пӗлӗшӗ ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Ӑстаҫӑ ҫав йӗп вӗҫӗпе пӗрремӗш пӑта ҫинчи пуҫламӑш куҫне илет те пӑта ҫинче выртакан ҫил урлӑ каҫса пата шлепки ҫине тӑхӑнтарать; хатӗре кӑштах ҫавӑрса, иккӗмӗш пӑтари пуҫламӑш куҫа илсе, ҫиппи урлӑ каҫса пӑта шлепки ҫине тӑхӑнтарать.

Мастерица кончиком иглы поднимает начальную петлю, проносит над рабочей ниткой и надевает на шляпку гвоздя; чуть повернув в прибор, спицей поднимает начальную петлю со второго гвоздя, через рабочую нитку надевает на шляпку гвоздя и т. д.

Тӗрлӗрен хӑю, пиҫиххи // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Тӑватӑ ҫип вӗҫне пӗрле тытса тӗвӗлет те а шӑл ҫине тӑхӑнтарать, кашни ҫиппине сылтӑм алӑри пӳрнесем хушшипе хурать.

Концы продетых в кольца ниток мастерица связывает в общий узелок, накидывает на первый слева колышек, а нитки по одной размещает между пальцами правой руки.

Сӳс-кантӑр, ҫип ҫинчен // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

— Нинӑпа пӗрле чух, ӑна пальтине те тӑхӑнтарать, портфельне те тупса ларать.

 — Когда он с Ниной, и пальто ей подаст, и портфель поднесет.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Хайхи хуҫа вӑрман тискерӗн, тинӗс эсрелӗн ҫӗррине пӗчӗк тимӗр ещӗкрен кӑларать те юратнӑ кӗҫӗн хӗрӗн сылтӑм качи пӳрнине тӑхӑнтарать, ҫав самантрах унӑн хӗрӗ пур пек япалисене илсе куҫран ҫухалать.

Вынимает он перстень зверя лесного, чуда морского, из ларца кованого, надевает перстень на правый мизинец меньшой, любимой дочери — и не стало ее в ту же минуточку со всеми ее пожитками.

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Ҫилпе типнӗ уйсене кӗркунне хӑйӗн капӑр тумне тӑхӑнтарать.

На просушенные ветрами поля осень в изобилии наложила свои яркие краски.

XVII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Пурте ҫывӑрса пӗтсен, Хӳре кӗҫҫе айӗнчен йӑпшӑнса тухать те кибиткӑра хуҫаланма тытӑнать: пӗр такине пусать те ӑна хӑнасем хушшине хурат; икӗ хуҫа хӗрӗнне ҫивӗчӗсене пӗрле ҫыхса ярать, хуҫин пуҫне хуран тӑхӑнтарать, алӑк ҫине вучахри хуран лартакан виҫурана илсе ҫакса ярать, алӑк умне пӑтасем ҫапса тултарать.

Когда все уснули, Хвост выскочил из-под войлока и стал хозяйничать в кибитке: зарезал одну овцу и положил ее среди гостей; связал косы двух дочек хозяина, на голову хозяина надел котел, повесил на дверь треногу, которую ставили в очаге, и прибил гвозди к двери.

Xӳре // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 27–32 с.

Е вӑл утюгне вӗрет, е ун ҫине сурать, е тата ӑна сӑмавар труби тӑхӑнтарать.

То она дует в утюг, то плюет на него, то наденет на него самоварную трубу.

Женька // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Арманта вӑл пӗрмай дизель пӑсса пурӑннӑ: е поршень ҫине кивелнӗ ункӑсем тӑхӑнтарать, е пӗр-пӗр детальне ватать.

На мельнице он то и дело портил дизель: то наденет старые кольца на поршень, то поломает какую-нибудь деталь.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Вӑл Хычу ятлӑ чи пысӑк йытта мӑй ҫыххи тӑхӑнтарать, хӑй винтовка ҫакнӑ.

Он надевал ошейник на Хычу, самую крупную из наших собак, за спиною у него была винтовка.

Ҫулевӗҫпе унӑн ҫури // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 75–80 с.

Кӗрӳ-каччӑ ҫӗрӗсене ҫырӑнас кун тӗлне илчӗ пулсан, ҫӗрӗсене ЗАГС работникӗ мӑшӑрланакансен аллине хӑй тӑхӑнтарать.

Если жених приобрел кольца ко дню регистрации, их надевает на руки тот, кто регистрирует брак или же сам жених в тот же день.

Мӑшӑрланни // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫӗррӗн шал енне каччӑ ятне граверланӑ, ӑна каччӑ савни аллине хӑй тӑхӑнтарать.

И на нем (с внутренней стороны) гравируется имя жениха, который сам надевает кольцо на руку своей избранницы.

Мӑшӑрланни // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Мӗскӗн! — тесе Микинь Дуксис урине хӑйӗн кивӗ чӑлхисене тӑхӑнтарать.

Бедный! — говорит Микинь и надевает Дуксису на лапы свои старые чулки.

Ҫуна ҫулӗ // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 29–30 с.

Хура куҫхаршиллӗ, тӗксӗмрех сӑнлӑ, кӗмӗл пек шуралнӑ ҫӳҫлӗ пулнипе татах та хурарах сӑнлӑ курӑнакан ашшӗ ҫӗлеме хатӗрленӗ атӑ-пушмаксене калӑпсем тӑхӑнтарать.

Отец, чернобровый, смуглолицый, с волосами, серебряными от седины и еще сильнее оттенявшими черноту лица, набивал заготовки на колодку.

3. Вӗрен-кантра // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Кайран Захарка ун пуҫне турать, куртка тӑхӑнтарать, Илья Ильича ытлашши чӑрмантарас мар тесе, унӑн аллисене асӑрханса ҫанӑ ӑшне чикет, тата Илья Ильичӑн мӗн тумаллине аса илтерет: ирхине тӑрсанах пит-куҫне ҫумалла тата ытти те.

Потом Захарка чешет голову, натягивает куртку, осторожно продевая руки Ильи Ильича в рукава, чтоб не слишком беспокоить его, и напоминает Илье Ильичу, что надо сделать то, другое: вставши поутру, умыться и т. п.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Захар, нянька пекех, ӑна чӑлхисене, пушмакӗсене тӑхӑнтарать, Илюша вара, вунтӑватӑ ҫула ҫитнӗ ача, выртнӑ ҫӗртех ҫаврӑнкаласа е пӗр урине, е теприне тӑсса пама ҫеҫ пӗлет; мӗн те пулин урӑхла пек туйӑнсан, Захаркӑна сӑмсаран тапать.

Захар, как, бывало, нянька, натягивает ему чулки, надевает башмаки, а Илюша, уже четырнадцатилетний мальчик, только и знает, что подставляет ему лежа то ту, то другую ногу; а чуть что покажется ему не так, то он поддаст Захарке ногой в нос.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней