Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тыттарӗ (тĕпĕ: тыттар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ир саламӗ Чечек тыттарӗ суйласа.

Помоги переводом

XXXIII // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Айӑплӑ пулсан, атте ӑна тивӗҫлипе явап тыттарӗ.

Помоги переводом

Ылханнӑ ывӑл // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Куҫ хӳрипе ҫеҫ йыхӑр, кӑчӑк ҫеҫ турт — пӗри теприншӗн тем те, тем те туса пама хатӗр; хуш, чӗн — юратнӑ ҫынни хыҫҫӑн ним шухӑшласа тӑмасӑр ҫӗр варринче тухса ыткӑнӗ ҫав этемми, чӗрине, юратӑвне чӗптӗм юлмиччен кӑларса тыттарӗ, тепри вара-а…

Помоги переводом

8 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Улпут майри ҫапла шухӑшларӗ пуль: старик ҫӗрле пурпӗрех кама та пулин тыттарӗ — вӑрттӑн парӗ, терӗ пуль.

Барыня небось думает: все равно старик кому-нибудь ее ночью спустит, потихоньку, значит.

II // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Чи малтан вӑл хӑйне суйни тата унӑн ашшӗне улталанӑ ҫынна тыттарӗ

Прежде всего она покажет на того, кто обманул ее, обманул ее отца…

III // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Пит аван мӑн хырӑма чӗркуҫҫипе хыҫран тыттарӗ.

Буржуя́м под зад наддают коленцем.

Лайӑх // Стихван Шавли. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 17–24 с.

— Нуша — шӑши те тыттарӗ! — салхуллӑн асӑрхаттарчӗ темле кочегар.

— Нужда заставит и мышей ловить! — угрюмо заметил какой-то кочегар.

XV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Унтан ун патне Дарья пырса тӑрӗ, пӑр пек сивӗ, ӗнер ҫеҫ хӑйне ыталанӑ сарлака алла чиркӳре аналой тавра ҫаврӑннӑ чух хӑйсене ҫутатнӑ ӑвӑс ҫуртана тыттарӗ, — ун чух хатӗр пулать вара Петро Мелехов казак тӑван кил-ҫуртне тек нихҫан килсе курмалла мар ҫӗре ӑсанма.

А потом придет Дарья, вложит в широкие, ледяные руки, еще вчера обнимавшие ее, ту свечу, которая светила им обоим в церкви, когда они ходили вокруг аналоя, — и готов казак Петро Мелехов к проводам туда, откуда не возвращаются на побывку к родным куреням.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней