Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тутаран (тĕпĕ: тутар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн тути кӗҫ-вӗҫ макӑрса ярас ачанни пек чӗтреме тытӑнать, вара вӑл мана ыталаса илсе питрен, тутаран темиҫе хут чуптӑвать, ҫӗре лартнӑ сумкинчен илсе пӗр ҫыхӑ тыттарать.

Помоги переводом

III // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 47–67 с.

Вара вӑл тӗл пулнӑранпа пӗрремӗш хут Эрнепие тутаран каҫӑхса кайса чуптурӗ.

Помоги переводом

23. Вӑрманти ҫӗр пӳртре // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ку хӗр мана тӑтӑшах кулянтарать те хаваслантарать; эпӗ вӑл хутшӑннипе пулса иртнӗ сценӑсене е вак-тӗвек хусканусене, ӑна ҫеҫ тивӗҫлӗ мыскарасене аса илетӗп, вӑл мана выляса янӑ укҫана тавӑрса панине, хӑйне мӗн кирлине ӑнлантарас йӳтӗмпе — чӗвен тӑрса — мана тутаран пӳрнисемпе шеплеттернине ҫине-ҫинех куратӑп та хам сисмесӗрех кулатӑн та канатӑп…

Эта девушка много раз расстраивала и веселила меня, когда, припоминая ее мелкие, характерные движения или сцены, какие прошли при ее участии, я невольно смеялся и отдыхал, видя вновь, как она возвращает мне проигранные деньги или, поднявшись на цыпочки, бьет пальцами по губам, стараясь заставить понять, чего хочет.

XXXV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Унӑн пӗр вӗҫне плащ ҫийӗнчен кӑларса янӑ та, ҫил хумӗ килсе перӗнмессерен вӗл-вӗл варкӑшать лешӗ: питҫӑмартине сӗртӗнсе пӑхать, тутаран чуптӑвать, кӑкӑрсене пырса ӳкет, хӑлхаран пӑшӑлтатать…

Помоги переводом

I // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Хӑмпӑпа ҫапакансен ӗҫӗ темиҫе ҫын пӗрле пухӑнсан, калаҫмалла пулнӑ ҫыннине тутаран, итлемелле пулнӑ ҫыннине сылтӑм хӑлхинчен кӑштах хӑмпӑпа ҫапса илесси кӑна пулнӑ.

Обязанность хлопальщика заключается в том, чтобы при встрече нескольких лиц слегка хлопать по губам того, кому следует говорить, и по правому уху тех, кто слушает.

Иккӗмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Акӑ мӗншӗн пурлӑхлӑ ҫынсем кунта ытти тарҫӑсемпе пӗрле яланах тутаран е хӑлхаран хӑмпӑпа ҫапакан тарҫӑсем (кунти чӗлхепе каласан, клайменолесем) тытаҫҫӗ, вӗсемсӗр вара нихҫан та килӗнчен тухмаҫҫӗ.

Вот почему состоятельные люди всегда держат в числе прислуги так называемого хлопальщика (по-туземному — клайменоле) и без него никогда не выходят из дому.

Иккӗмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

— Хӑна-ху тыткалама пӗлместӗн, мӗнле эсӗ чухламастӑн тутаран чуптума юраманнине?

— Невежа, как же ты не понимаешь, что в губы нельзя целовать?

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пур енчен те ман паталла ҫап-ҫутӑ тумтирсем тӑхӑннӑ ҫамрӑк перисем вӗҫсе пыраҫҫӗ те тутаран чуп тӑваҫҫӗ, хаклӑ йышши парнесемпе сапаҫҫӗ, эпӗ вӗсем еннелле алӑсене тӑсатӑп та анчах пӗрне те алла илейместӗп, тулпарӑма та тытса чараймастӑп.

Со всех сторон ко мне прилетают молодые люди в ярких одеждах, целуют в губы, посыпают дорогими подарками, я протягиваю к ним руки, но ни одной не могу взять в руки и не могу удержать за лыжи.

Виҫӗ сунарҫӑ // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 40–44 с.

Хирӗҫ темӗн ҫивӗччӗн, хӑтӑрса каласа тӑкас килсе кайрӗ, унтан та ытларах, чалӑштарнӑ ҫав тутаран ҫапма та хатӗрччӗ-и, тен, эпӗ, — халиччен пулманччӗ кунашкалли манпа, тӗлӗнсе шак хытса лартӑм пӗр авӑка.

Захотелось сказать в ответ что-то резкое, грубое, ругательное, может, даже ударить по искривленным губам, и на какую-то секунду мне стало не по себе от такого нелепого, впервые явившегося желания.

16 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Илья туртса пӗтермен пирусне аллинче лӳчӗркесе сӳнтерчӗ, ӑна хӑйӗн полушубки кӗсйине чикрӗ те мана тутаран, ҫамкаран, питҫӑмартинчен чуптуса илчӗ: анне пире ҫывӑрма вырттарнӑ чух ҫапла тӑватчӗ.

Илья смял недокуренную папиросу, сунул в карман своего полушубка и поцеловал меня в губы, лоб и щеки: так делала мама, укладывая нас спать.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑл мана тутаран япӑлт ҫуласа илчӗ те каллех аялалла чупса анса кайрӗ.

Он лизнул меня и снова полетел вниз.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кӑмӑлла, савӑнӑҫлӑ каҫсем, тутаран тутана пӑшӑлтатни, шӑлсем ҫинче юн тути пулни, телейлӗ чӗре хумханни — пӗтӗмпех ахаль, ним йӗрсӗр, ним пулман пекех иртсе кайрӗ.

Сладкие, радостные ночи, шепот из губ в губы, вкус крови на зубах, трепет счастливого сердца — все прошло без следа, будто ничего и не было.

IV // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӑл сана сӑмсаран та тутаран ҫапма пуҫлать.

Он будет бить по носу и в губы.

XII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Мӗлке шӑпах тутаран кӑшт ҫӳлерех ӳкет: Джеммӑн кӗрен тутисем, роза ҫеҫкисем пек, ачашшӑн курӑнаҫҫӗ, сайра хутра шӑлӗсем те ачасенни пек, йӑлтӑртатса илеҫҫӗ.

Черта тени останавливалась над самыми губами: они рдели девственно и нежно, — как лепестки столиственной розы, и зубы блистали украдкой — тоже невинно, как у детей.

XIV // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Халь ӗнтӗ вӑл мана тутаран чуптурӗ.

Теперь она меня целовала в губы.

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫупӑрлас тесе, Энтип пичче аллине ҫеҫ тӑснӑччӗ, вӑл сасартӑк сиксе тӑчӗ те — урисемпе старике хулпуҫҫирен уртӑнчӗ, чап та чап тутарать: сӑмсаран та, питҫӑмартисенчен те, тутаран та.

Антипыч только руку протянул было, чтобы погладить ее, она как вдруг вскочит — и лапами на плечи, и чмок и чмок его: и в нос, и в щеки, и в самые губы.

V // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Ҫакӑн пек хуйхӑран сӑмахпа пулӑшма ҫуккине вӑл пӗлчӗ; кун пек чух куҫҫуль типӗ куҫсемпе ҫӑтӑ чӑмӑртанӑ тутаран ытларах ӑша пусарнине те пӗлчӗ.

Она знала, что такому горю словами не поможешь; знала и то, что лучше — слезы, чем сухие глаза и твердо сжатые губы.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл мана ачашларӗ, тутаран та, питҫӑмартинчен те чуптурӗ, ҫырӑ ҫӳҫӗме йӑвӑ турапа тураса ячӗ…

Она приголубливала меня, целовала в уста и щеки, расчесывала частым гребнем мою русую косу…

IV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Куҫлӑхӗ ҫийӗпе аялалла ним ҫӳҫенӳ-туртӑнусӑр тинкерсе пӑхса, Ромашов енне вӑл хӑйӗн, ҫӗрмесӗр типнӗ ӳт татӑкӗ евӗр, йӑлт пӗркеленсе пӗтнӗ, хуралса ларнӑ пӗчӗк-пӗчӗк аллине тӑсрӗ те тӳрех тутаран тӗкрӗ.

Пристально и бесцеремонно разглядывая Ромашова снизу вверх, через верх очков, она протянула ему и ткнула прямо в губы свою крошечную, темную, всю сморщенную руку, похожую на кусочек мощей.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ыталаса илетчӗ те, тутаран чуптӑватчӗ те — чӗрене шӗл кӑвар пӑрахнӑн туйӑнатчӗ.

Бывало, как обнимет да поцелует в губы — как углей каленых в сердце всыплет.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней