Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тархаслакан (тĕпĕ: тархасла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпир малтанхи пекех ларатпӑр, Арколь вара Молли патне пычӗ, ӑна ҫупӑрларӗ те Дюрок ҫине тархаслакан куҫӗсемпе тинкерчӗ.

Все мы продолжали сидеть, кроме Арколь, которая подошла к Молли, став рядом с ней, она бросила Дюроку отчаянный умоляющий взгляд.

X // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Пылпа ӗҫӗпӗр! — тесе вӑл ӑна тем пекех тархаслакан сасӑпа йӑлӑнать.

— С медом! — каким-то почти умоляющим голосом говорил он.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Куҫҫулӗпе тулли, тем ыйтакан, тархаслакан куҫне.

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Эпӗ чун-чӗререн тархаслакан ҫын пек тӑрса, питех те йӑваш сасӑпа хама пулӑшу пама ыйтрӑм.

Я принял умоляющую позу и начал жалобно взывать о помощи.

Пӗрремӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

— Афанасий Львович, кайӑрах хӑвӑр пӳлӗмӗре! — тенӗ шикленсе Феня тархаслакан сассипе — Асанне вӑрансан тем курӑн тата.

— Афанасий Львович, пожалуйте к себе! — боязливо настаивала Феня умоляющим голосом: — А то как бы бабушка не проснулась.

V // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Вӑл ҫавӑнпа йывӑррӑн сывласа илнӗ те выртнӑ, утиял айӗнчен ҫеҫ Василий Георгиевич ҫине тархаслакан мӗскӗн куҫсемпе пӑхнӑ.

Он тяжело вздохнул, лёг и только смотрел умоляющим, жалобным взглядом.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Хуа Юн-сие аван мар пулса кайрӗ, вӑл Сяо Сян ҫинӗ тархаслакан куҫӗсемпе пӑхрӗ.

Хуа Юн-си почувствовал себя неловко и поднял на Сяо Сяна умоляющие глаза.

III // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Гусев чӗтрекен сӑнсене, куҫҫульпе тулсах ларнӑ, тархаслакан куҫсене, редис пек хӗрлӗ, кукша пуҫ купташкисене курать.

Гусев видел дрожащие лица, умоляющие глаза, полные слёз, красные, как редиски, облезлые черепа.

Гусевӑн ҫак кунхи ӗҫ-хӗлӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӑл мана ним те каламарӗ, анчах пӗр сӑмах шарламасӑр пӳлӗмре вӑрах утса ҫӳрерӗ, каҫару ыйтса тархаслакан сӑнпа сайра хутрӑн ман ҫине пӑхкаларӗ, унтан сӗтелтен тетрадь кӑларчӗ, ун ҫине те ҫырчӗ, сюртукне хывса, ӑна тирпейлӗн хуҫлатса хучӗ, турӑш ҫакӑнса тӑракан кӗтессе пычӗ, хӑйӗн пысӑк шурӑ аллисене кӑкӑрӗ тӗлне хуҫлатса тытрӗ те кӗлтума пикенчӗ.

Он ничего не сказал мне, но долго молча ходил по комнате, изредка поглядывая на меня с тем же просящим прощения выражением, потом достал из стола тетрадь, записал что-то в нее, снял сюртук, тщательно сложил его, подошел к углу, где висел образ, сложил на груди свои большие белые руки и стал молиться.

XXVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ой, Семен Афанасьевич, ан кайӑр! — терӗ Нарышкин тархаслакан сасӑпа эпӗ алӑк патнелле утма тытӑнсан.

— Ой, Семен Афанасьевич, не уходите! — сказал он умоляюще, когда я направился к двери.

46 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Вӑхӑт иртнӗҫем иртет, халӗ ӗнтӗ Тынэт хӑй умӗнче пӗчӗк негр куҫӗсене мар, выҫӑпа аптраса асапланса пӗтнӗ ашшӗн, тархаслакан ашшӗн куҫӗсене курать; ашшӗне вӑл Кэргыль аслашшӗ каласа панӑ тӑрӑх ҫеҫ пӗлет.

Шла минута, другая, и уже не глаза маленького негра видел перед собой Тынэт, а голодные, затравленные, умоляющие глаза своего отца, которого он представлял себе очень смутно, лишь по рассказам дедушки Кэргыля.

Тынэт хуйхи // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Ҫук, Семен Афанасьевич, кӗсьере авантарах, — тет Петька тархаслакан сасӑпа.

— Нет, Семен Афанасьевич, в кармане лучше, — говорит Петька просительно.

20 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

— Галина Константиновна! — тет вӑл тархаслакан сасӑпа.

— Галина Константиновна! — говорил он умоляюще.

13 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

— Кирлӗ мар! — терӗ вӑл тархаслакан сасӑпа.

— Не надо! — сказала она умоляющим тоном.

VIII // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Саида, чунӑмҫӑм, — тархаслакан сасӑпа калаҫма тытӑнчӗ Синицкий, — паян хӑвӑрпа пӗрле шыв айне анма ирӗк парсамӑрччӗ.

— Саида, милая, — умоляющим тоном начал Синицкий, — разрешите мне сегодня опуститься вместе с вами.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Пӗлместӗп, курӑп-ши эпӗ хӑҫан та пулин хам ӗмӗрте ҫак тархаслакан ача куҫӗсенчен хӑрушӑрах япала!

Не знаю, увижу ли когда-нибудь в жизни что-либо страшнее этих умоляющих детских глаз.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

— Мӗскер кӑшкӑраҫҫӗ ҫав арҫын ачасем? — пӑшӑлтатса илчӗ вӑл, вара хӑй тавҫӑрса илнӗ хӑрушӑ ӗҫе студент ҫирӗплетсе ан патӑрччӗ тесе, ун ҫине тархаслакан куҫсемпе пӑхса илчӗ.

— Что это кричат мальчишки? — прошептала она и с мольбой посмотрела на студента, чтобы он не подтвердил страшной догадки.

Реферат // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Сӑнран та улшӑнса кайрӗ, — тере хӗрарӑм тархаслакан сасӑпа.

На себя стал не похож, — умоляюще сказала женщина.

9. Тетӗшӗ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Вӑл куҫ харшине хускатса, пурин ҫине те тархаслакан куҫӗпе пӑхса: «Пашӑпа унӑн юлташӗсене мантӑр-ҫке…» — тесе шухӑшлать.

Она двигала бровью и, глядя на всех умоляющими глазами, думала: «Забыли про Пашу-то с товарищами…»

VII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Дмитрий м-р, — пӳлчӗ ӑна Эмиль тархаслакан сасӑпа: — мӗншӗн мана эсӗ теместӗр эсир?

— Monsieur Димитрий, — перебил его Эмиль жалобным голосом, — отчего вы не говорите мне: ты?

XXV // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней