Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тавӑрман (тĕпĕ: тавӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Халӗ тӑвӑл пекех ҫӗкленнӗ курайманлӑх, эпӗ ку таранччен пӗлмен ӗлӗкхи пурӑнӑҫ ҫинчен каласа панисем, ӗмӗртенпе пухӑннӑ тавӑрман хурлӑхсем, — ҫаксем пурте мана вӗри кӑварлӑ кӗл ҫине теплерен пырса ӳкнӗ тимӗр пӑта хӗрнӗ пек авалхине курайманлӑхпа хӗрӳлентерсе ячӗҫ.

Теперь атмосфера разбушевавшейся ненависти, рассказы о прошлом, которого я не знал, неотплаченные обиды, накопленные веками, разожгли постепенно и меня, как горящие уголья раскаляют случайно попавший в золу железный гвоздь.

XIV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Нихӑҫан никама сив сӑмахпа тавӑрман.

Никому не отвечала холодно.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Христос чӗрӗлнӗ таса кун ӑна, ыттисем пекех, хисеп тунӑ, анчах вӑл хӑйӗн сӑранланса ларнӑ ҫаннине тавӑрман, хӑйӗн хыҫри кӗсъинчен хӗрлӗ ҫӑмарта кӑларман, ӑна хӑвӑрттӑн сывласа, куҫне мӑч-мӑч хупса улпут ачисене е улпут майрине хӑйне паман.

В Светлое Воскресенье с ним христосовались, но он не подворачивал замасленного рукава, не доставал из заднего кармана своего красного яичка, не подносил его, задыхаясь и моргая, молодым господам или даже самой барыне.

Кӗрен шыв // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 29–38 с.

Манӑн юрату никама та телей паман, мӗншӗн тесен эпӗ хам кама юратнӑ, ӑна уншӑн пӗр ырӑпа та тавӑрман: эпӗ хамшӑн юратнӑ, пӗр хама килентересшӗн юратнӑ; эпӗ чӗре темӗн ыйтнине ҫеҫ туса пынӑ, вӗсен сисӗмӗсене, вӗсен ачашлӑхне, вӗсен хаваслӑхӗсемпе асапӗсене ҫӑтӑланса ҫӑтнӑ — ҫапах нихӑҫан та тӑранма пултарайман.

Моя любовь никому не принесла счастья, потому что я ничем не жертвовал для тех, кого любил: я любил для себя, для собственного удовольствия: я только удовлетворял странную потребность сердца, с жадностью поглощая их чувства, их радости и страданья — и никогда не мог насытиться.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

2. Унччен хӑйсем вӗсене кӳрентернӗ пулин те, вӗсем тавӑрман, ҫакӑншӑн вӗсене тав тунӑ, вӗсене часрах тухса кайма тархасланӑ.

2. А за то, что, быв прежде обижаемы ими, не мстили им, благодарили и просили прощения в том, что заставляли переносить их.

Ӑсл 18 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней