Корпус чувашского языка

— Сӑнчӑрӑн пӗр пайне ҫапах та хӑвӑнпах хӑваратӑн иккен.

Помоги переводом

Вунҫиччӗрисем // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 56–121 с.

Таҫта хӗстерсе сӑнчӑрӑн пӗр сыпӑкне татнӑ курӑнать.

Помоги переводом

XIII сыпӑк // Василий Алентей. Алендей, Василий. Курӑксене тайса ҫил вӗрет: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1969. — 254 с.

Сӑнчӑрӑн хӑйӗн пӗлтерӗшӗ — ку вӑл ӑрусен татӑлми ҫыхӑнӑвӗ.

Помоги переводом

Астӑвӑм ӑруран ӑрӑва пытӑр // Владимир Шакров. http://kanashen.ru/2022/02/07/%d0%b0%d1% ... 82a%d1%80/

Ҫак тӗллевпе Санди Пруэль матроса укҫа парса ҫавӑрса паллӑ мар ҫынсем Сандие ҫыхса пӑрахнӑ, — ара, ун тӗлӗшпе шанманлӑх ан пултӑр тенӗ, — унтан вилене Гарден сӑмсахне илсе ҫитернӗ, ҫавӑнта ӑна «Ылтӑн сӑнчӑрӑн» пысӑкран та пысӑк склепӗнче пытарнӑ.

Ради этого, подкупив матроса Санди Пруэля, неизвестные люди связали Санди, чтобы на него не было подозрения, и вывезли труп на мыс Гардена, где и скрыли его в обширных склепах «Золотой цепи».

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Харама кайса сапаланнӑ уявӑн хавхаллӑ пушӑлӑхӗ тавра, хура колоннӑсен хыҫӗнчен, ылтӑн сӑнчӑрӑн пӑрахса хӑварнӑ тӗлӗнтермӗшӗсем ҫиҫеҫҫӗ, — савӑнтарса килентермесӗр, тимлӗхсӗр.

Вокруг тревожной пустоты разлетевшегося в прах торжества без восхищения и внимания сверкали из-за черных колонн покинутые чудеса золотой цепи.

XIX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Теприсем аяккалла илсе кайса, нумайччен ыйтса пӗлнӗ, унтан чи айӑпсӑр адрес панӑ — вӑл вӑрӑм сӑнчӑрӑн пирвайхи пӗчӗк сыпӑкӗ ҫеҫ пулнӑ.

Других отводил в сторону, давал безобидный адресок — первое и простое звено длинной цепочки.

7 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Сӑнчӑрӑн кашни сыпӑкех куҫкӗскиллӗ алӑк пек туйӑнать.

Каждое звено цепи напоминало зеркальную дверь.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Ҫавӑнпа сӑнчӑрӑн чул катӑкӗ кӗрсе ларнӑ пӗр сыппи ун аллинчех тӑрса юлнӑ.

Одно звено ее с осколком камня так и осталось на его руке.

Грексен мифӗсем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ирхине ирех, кӑвак ҫутӑ килнӗ чухне, вӑрман хуралҫи кайнӑ, анчах кӑнтӑрла ҫитеспе ҫеҫ Травка ҫакна асӑрхаса илнӗ: сӑнчӑрӑн тепӗр вӗҫне хулӑн кантраллӑ тимӗр ҫеклӗ ҫумне хунӑ иккен.

Рано утром, на рассвете, лесник ушел, но только к обеду Травка догадалась, что цепь на другом конце привязана к железному крюку на толстой веревке.

VII // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Тата ҫакна хушса калама пултаратӑп: Половцев пысӑк сӑнчӑрӑн пӗр сыппи кӑна-ха вӑл, анчах пӗчӗк сыпӑ мар.

Должен добавить к этому, что Половцев — только звено в большой цепи, но звено не из маловажных.

XX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Кирек ӑҫта та пӗчӗк лампӑсем сиввӗн йӑлтӑртатаҫҫӗ, вӗсене кашни юпа, кашни стена ҫумне, кашни кантӑк ҫине ҫакса тултарнӑ, вӗсем электростанцин ҫӳлӗ труби ҫийӗпе тӳрӗ йӗрпе тӑсӑлаҫҫӗ, кашни ҫурт тӑрринчех ҫунаҫҫӗ, ҫын куҫне ҫивӗч йӗппе тирнӗ пек чӑрмалаҫҫӗ, ҫынсем вара куҫӗсене хӗсеҫҫӗ те, анкӑн-минкӗн кулкаласа, ҫыхланнӑ сӑнчӑрӑн йывӑр йӑлмакӗсем пек, ҫӗр тӑрӑх ерипен-ерипен сулланаҫҫӗ…

Везде сухо и холодно сверкают маленькие лампочки, они прилеплены ко всем столбам и стенам, к наличникам окон, карнизам, они тянутся ровными линиями по высокой трубе электрической станции, горят на всех крышах, царапают глаза людей острыми иглами мертвого блеска — люди прищуриваются и, растерянно улыбаясь, медленно влачатся по земле, как тяжелые звенья запутанной цепи…

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.