Корпус чувашского языка

Ман паҫӑрах, палкама чарӑнса, хӗре чӑннине пӗлтермелле ӗнтӗ, унран каҫару ыйтмалла, анчах эпӗ, хӗрӗнкӗскер, питӗме кӗҫҫе ҫӗленӗ пек, нимӗн хӗрелмесӗр сӳпӗлтететӗп.

Помоги переводом

III // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 58–131 с.

Хӑмӑш пекех пӗвӗм ман Улӑм ури пулайрӗ; Сар ука пек ҫӳҫӗме Хурӑн шурри ҫапайрӗ, Пан улми пек питӗме Хура куҫҫуль хуратрӗ; Манӑн ҫутӑ сӑнӑма Ҫутӑ уйӑх туртса илчӗ; Манӑн хӗрлӗ сӑнӑма Хӗрлӗ чечек туртса илчӗ; Чӗвӗл-чӗвӗл сассӑма Чӗвӗл чӗкеҫ туртса илчӗ; Шӑнкӑр-шӑнкӑр юррӑма Шӑнкӑрч чӗппи туртса илчӗ.

Помоги переводом

Пиллӗкмӗш пайӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Хӑмӑш пекех пӗвӗм ман Улӑм ури пулайрӗ; Сарӑ ука ҫӳҫӗме Хурӑн шурри ҫапайрӗ; Пан улми пек питӗме Хура куҫҫуль хуратрӗ.

Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Мана вӑл питӗме ачашласа вӗрекен ӑшӑ ҫил пек килӗшет; шухӑшласа илтӗм: вӑл министрсен канашӗн йышне те кӗрейӗччӗ, унта ӑшӑ кӑмӑллӑн кӑсӑкланса вӑл вӗсене ҫырма чӑрмантармастӑп-и тесе ыйтӑччӗ.

Она нравилась мне, как теплый ветер в лицо; и я думал, что она могла бы войти в совет министров, добродушно осведомляясь, не мешает ли она им писать?

XXX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ҫав самантрах икӗ аллӑма та чавсаран ҫӳлерех ярса тытрӗҫ те ҫурӑм ҫинелле вӑйпах пӑрса лартрӗҫ, ҫавӑнпа та туртӑнса нимӗн те выляса илеймерӗм, манран ҫатӑрланнӑ Лемарен ҫине пӑхма питӗме хыҫалалла ҫавӑртӑм.

В тот же момент обе мои руки были крепко схвачены сзади, выше локтя, и с силой отведены к спине, так что, рванувшись, я ничего не выиграл, а только повернул лицо назад, взглянуть на вцепившегося в меня Лемарена.

XI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Унтан пӗр пайӑрка таса шыва чиксе йӗпетрӗм те, хамӑн пылчӑкланнӑ питӗме шӑлкаласа тасатрӑм.

Потом взял пучок травы, обмокнул его в воду и вытер перепачканное грязью лицо.

I сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫӑвӑнсан, аллӑмсене, чӗрнӗ-чавнӑ питӗме пусма таткисемпе ҫыхсан васкавлӑн сулӑ майлаштартӑм, ишеве йӗркелесе пыма шалча касрӑм та юхан шывпа анаталла ҫул тытрӑм; ӗҫкӗ-ҫикӗллӗ, хаваслӑ пурнӑҫ, киленӗҫӗн тӗрлӗ капӑрлӑхӗ — ҫакӑн пирки ӗмӗтлентӗм, кунашкал рехетлӗхе шавлӑ Париж мана халӗ паратех.

Умывшись, перевязав руки и расцарапанное лицо, я наскоро сколотил плот, вырубил правежный шест и поплыл вниз по реке, мечтая о веселой разгульной жизни, цвет удовольствий которой обещал шумный Париж.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Виҫӗм ҫул округри атаман ку лашашӑн ман питӗме чӗрнисемпе чӑрмаласа пӗтерчӗ…

В позапрошлом году за эту лошадку окружной атаман мне когтями лицо рвал…

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Эпӗ пысӑк та мар, ача та мар; питӗме ҫуман, ҫӳҫе тураман, тумтирӗм тӗкленсе пӗтнипех, атӑ пылчӑк кӑна, тасатман.

Я был ни большой, ни ребенок; лицо мое было не умыто, волосы не причесаны, платье в пуху, сапоги не чищены и еще в грязи.

VII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

«Ганс ҫӑл шывне» питӗме чиксе йӗпетес тесе пӗшкӗнтӗм.

Я нагнулся, чтобы окунуть лицо в ручей Ганса.

XXVI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Унӑн кӑкӑрӗ манӑнни ҫумӗнчех сывлать, унӑн аллисем ман пуҫӑма сӗртӗнеҫҫӗ, унтан сасартӑк — мӗн пулчӗ-ха мана ҫав самантра — унӑн ҫемҫе, таса тути ман питӗме йӑлтах чуптуса пӗтерчӗ…

Ее грудь дышала возле моей, ее руки прикасались моей головы, и вдруг — что сталось со мной тогда! — ее мягкие, свежие губы начали покрывать все мое лицо поцелуями…

XII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Ман вӗри питӗме ҫӗрлехи йывӑр нӳрӗк ҫапрӗ; тӑвӑл ҫывхарнӑ пек туйӑнчӗ; хура пӗлӗтсем пысӑкланса, хӑйсен кӳлеписене палӑрмаллах улӑштарса, тӳпе тӑрӑх шӑваҫҫӗ.

Ночь тяжело и сыро пахнула мне в разгоряченное лицо; казалось, готовилась гроза; черные тучи росли и ползли по небу, видимо меняя свои дымные очертания.

VII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Астӑватӑп, пирӗн пуҫӑмӑрсем ҫав пӑчӑ, ҫурма ҫутӑ тӗттӗмре юнашар пулчӗҫ, ҫав тӗттӗмре унӑн куҫӗсем ҫывӑх та ачашшӑн ҫуталчӗҫ, уҫӑлса тӑракан тути вӗрин сывларӗ, шӑлӗсем йӑлтӑртатрӗҫ, ҫӳҫ вӗҫӗсем ман питӗме кӑтӑкласа ҫунтарчӗҫ.

Помню я, как наши обе головы вдруг очутились в душной, полупрозрачной, пахучей мгле, как в этой мгле близко и мягко светились ее глаза и горячо дышали раскрытые губы, и зубы виднелись, и концы ее волос меня щекотали и жгли.

VII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Эпӗ хӗрелсе кайрӑм, пӑшала ҫӗртен илтӗм те, хыҫӑмра хӗр янравлӑ, кӑмӑллӑн кулнине илтсе, хам пӳлӗме тартӑм — вырӑн ҫине ӳкрӗм те питӗме алӑпа хупларӑм.

Я вспыхнул, схватил с земли ружье и, преследуемый звонким, но не злым хохотаньем, убежал к себе в комнату, бросился на постель и закрыл лицо руками.

II // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Ыйткалаканла тумлантӑм та, питӗме тутӑрпа хупласа, уксахласа, ӑна хупса хунӑ яла тухса кайрӑм.

Нищей оделась, хромой, и пошла, завязав лицо, в ту деревню, где был он.

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Поезд нумай тӑмарӗ, кӑшкӑртса, хускалса кайре, эпӗ тӗттӗмпе усӑ курса, никам сисмен чухне юлашки вагон площадкинчен вӑрт кӑна ҫакӑнтӑм, вагон проводници, чылай ҫулсенчи хӗрарӑм, мана антарса ярасшӑнччӗ, анчах питӗме хунарпа ҫутатса пӑхсан, темӗншен ҫемҫелчӗ тата.

Поезд прогудел, двинулся, и я, незаметно проскользнув в темноте, повисла на площадке заднего вагона, немолодая проводница хотела согнать меня, но, осветив мое лицо фонарем, почему-то смягчилась.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫакна эпир Катьӑпа вагон коридорӗнче вуларӑмӑр та, унӑн ҫӳҫӗ ман питӗме тивнине туйрӑм эпӗ, вӑл хӑй те куҫҫуль кӑлармасӑр аран-аран чӑтса тӑчӗ.

Мы с Катей читали это в коридоре вагона, и я чувствовал, как ее волосы касаются моего лица, и чувствовал, что она сама чуть сдерживает слезы.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ эпӗ пусма тӑрӑх хӑпартӑм, ҫӗнӗ ҫуртӑн пусми тӑрӑх, алӑк умӗнче чарӑнтӑм та питӗме шӑлтӑм — пӑчӑ пулчӗ — мӗн ҫинчен те пулин васкамасӑр шухӑшласшӑн — вара ытлах хӗрсе ҫитни туйӑнман пулӗччӗ.

И вот я поднимаюсь по лестнице, по чистой лестнице нового дома, останавливаюсь перед дверью и вытираю лицо — очень жарко — и стараюсь медленно думать о чем-нибудь — верное средство перестать волноваться.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темскер манӑн мӑйӑмран пӑврӗ, эпӗ тӑрса урама тухас тесе те шухӑшларӑм, анчах та, вырӑн ҫинчен хӑпаймарӑм, ӳпне ҫӑврӑнса, питӗме аллӑмсем ҫине хурса выртрӑм.

Что-то сдавило мне горло, и захотелось встать и выйти на воздух, но я остался лежать, только повернулся и лёг на живот, упёршись в лицо руками.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Атте темскер пулнине кӗҫех туйса илчӗ, йӗпе питӗме хыпашласа пӑхрӗ, часах типӗ тум-тир тӑхӑнтартрӗ, кӳтнӗ урасене шӑлса ячӗ.

И отец, почуяв неладное, тронув ладонью мое мокрое лицо, кинулся переодевать меня, растер мне закоченевшие ноги.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950