Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

няньӑн (тĕпĕ: няня) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Типсе пӗркеленнӗ ырӑ няньӑн таса саппунӗнчен тытнӑ та пӗчӗк хӗр ача — кайӑксене ҫӑкӑр тӗпренчӗкӗсемпе сӑйлать, ашшӗпе амӑшӗ террасӑн ҫӳлти картлашки ҫинче тӑраҫҫӗ, таврари ҫутӑ, лайӑх пурнӑҫӑн тӑнӑҫлӑ юхӑмне киленсе сӑнаҫҫӗ.

Маленькая девочка, держась за чистый передник сморщенной доброй няни, бросала птицам хлебные крошки, а мать с отцом стояли на верхней ступеньке террасы, с улыбкой смотря на окружающее их мирное течение светлой и хорошей жизни.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 371–378 с.

Анчах телее, ман няньӑн тарҫи, хӑюллӑ йӗкӗт, ҫурт ҫине хӑпарчӗ те мана хӑй йӗмӗн кӗсйине чиксе чиперех ҫӗре илсе анчӗ.

К счастью, слуга моей нянюшки, смелый парень, взобрался на крышу, положил меня в карман штанов и благополучно спустился вниз.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Чӗрӗ ункӑ ун тавра шӑппӑн ҫаврӑнса илет те малалла, няньӑн кӗтесри пӳлӗмӗ еннелле, шӑвӑнать.

Живая цепь тихо обогнула Маняшину колыбель, потянулась дальше, в угловую нянину комнату.

Хӗллехи каҫсем // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Пурте ӑна пӑхаҫҫӗ, паллах, ҫичӗ няньӑн ачи куҫсӑр пулать.

Все за ней смотрят, а у семи нянек дитя без глазу.

Тунсӑхлама вӑхӑт ҫук // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Ҫуралнӑ кил-ҫуртра, пӗлсе тӑракан вырӑн ҫинче, юратакан алӑсем ҫӗленӗ, тен, ачашлакан ырӑ няньӑн ывӑна пӗлми аллисем тӑрӑшнипе тунӑ утиялӗ айӗнче тутлӑн ҫывӑрас кӑмӑл ҫавӑрса илчӗ ӑна.

Сладко засыпать в родимом доме, на знакомой постели, под одеялом, над которым трудились любимые руки, быть может руки нянюшки, те ласковые, добрые и неутомимые руки.

IV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Кам алӑка уҫса ячӗ унта? — илтӗнчӗ шалтан ача ҫуртӗнчи няньӑн ҫиллес те хӑйӑлтирех сасси.

— Кто это там дверь расхлябастал? — раздался из глубины дома сердитый хрипловатый голос детдомовской няни.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мӗн ҫинчен калаҫнӑ-ши вӗсем, мӗншӗн кукамай шӑпах Ярославль облаҫне тиркенӗ-ши, — пӗлместӗп, анчах пӗр ҫур сехет иртсен вӗсем аялалла анчӗҫ, пӗр-пӗринпе ырӑ кӑмӑллӑн калаҫатчӗҫ, кукамай вара ҫинчех михӗ ҫаккисем хатӗрленӗ май няньӑн наукӑллӑ ӗҫӗсене йӗкӗлтесе тиркешме тытӑнчӗ.

Не знаю, о чём они говорили и почему именно к Ярославской области у бабушки было такое отвращение, но через полчаса они спустились вниз, очень довольные друг другом, и бабушка сейчас же принялась пришивать к мешкам лямки и язвительно критиковать «научные» действия няни.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Фотографийӗ ҫинче няньӑн ашшӗ-амӑшӗсем кӑшт палӑраҫҫӗ, хӑйӗн те, ун чухне ҫич ҫулхискерӗн, алчӑранӑ сӑнӗ курӑнать.

На фотографии были ещё немного видны нянины родители и она сама в виде семилетней девочки с остолбенелым выражением лица.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней