Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

нихҫан сăмах пирĕн базăра пур.
нихҫан (тĕпĕ: нихҫан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Володя, эс нихҫан та, нихҫан та посылкӑсем йышӑнмастӑн, — калаҫма тытӑнать Мария Ильинична, — эпир те Надьӑпа иксӗмӗр санпа килӗшетпӗр.

— Володя, ты никогда не принимаешь посылок, — заговорила Мария Ильинична, — и мы с Надей совершенно согласны.

Хӑрушӑ пин те тӑхӑрҫӗр ҫирӗм пӗрремӗш ҫул // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Хӑй тӗллевне пурнӑҫласан, вӑл темиҫе кун хушши мухтанса ҫӳрет, — хӑй нихҫан та курман тата нихҫан та курма та пултарас ҫук хӗрӗн сӑнӳкерчӗкне кашни ҫыннах кӑтартать.

Если он достигает своего, то несколько дней ходит, хвастаясь, показывает каждому фотографию девушки, которую никогда не видел и никогда не увидит.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пурпӗр Черныш паян темӗнле нихҫан курман, нихҫан шутламан япалана пӗлсе ҫитнӗ пек туять, пурнӑҫӗнче ун темӗнле питӗ пысӑк ӗҫ пулса иртрӗ.

И все же Черныш чувствовал, что он достиг сегодня чего-то необычайного, что-то очень важное произошло в его жизни.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫӗр ҫинче чугунҫулсем те, автомобильсем те, электричество та нихҫан та пулман пек, этем лашана та алла вӗрентмен пек; ҫӗр ҫинче магазинсем те нихҫан та пулман пек, ҫынсем яланах тырӑ илме ӑна акнӑ ҫӗре кайнӑ пек…

Словно никогда не было на земле ни железных дорог, ни автомобилей, ни пара, ни электричества и человек еще не приручил лошадь; словно никогда не было на земле магазинов, и люди всегда брели за хлебом туда, где его сеют.

4 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Анчах вӑл, Васильев инженер, нихҫан та кураймӗ ҫав тӳпене, нихҫан та уншӑн кӗрешеймӗ…

И только он, инженер Васильев, никогда не сможет увидеть этого неба и воевать за него…

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Вӑл юн тымарӗ пекех пулса тӑчӗ, ун тӑрӑх пирӗн ҫар техникине тӑрантаракан хура юн юхса тӑчӗ… ҫавӑн чухнехи пек ҫулсем урӑх нихҫан та ан пулччӑр тесен… эпӗ ҫав тӗттӗм каҫхине илнӗ пек ҫыру урӑх никам та тата нихҫан та ан илтӗр тесен, пире Васильев цистернисем те, Гасановӑн шыв айӗнчи башнисем те кирлӗ пулаҫҫӗ…

Она была артерией, по которой текла черная кровь, питающая технику нашей армии… и вот, чтобы никогда не повторились эти годы… чтобы никогда и никто не получал таких писем, как я в ту черную ночь, нам нужны и цистерны Васильева и подводные башни Гасанова…

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

«Алеша, тусӑм, — янӑрать Кузьма Кузьмичӑн хулӑн сасси, — асра тыт: ҫын нихҫан та хӑйпе хӑй киленсе ан лартӑр. Ӑнӑҫлӑх пулман хӑвӑн ӗҫӳсемшӗн нихҫан та пур тӗрлӗ сӑлтавсене ан айӑпла, хӑвна ху ҫеҫ айӑпла…

«Алеша, милый, — басил Кузьма Кузьмич, — помни же: человек должен быть всегда недоволен собой. Никогда не вини разные обстоятельства в своих неудачах, вини в них только самого себя…

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Эпӗ ӗненсех тӑратӑп: вӑл нихҫан та суя сӑмах калаҫмасть, кирек мӗн пулсан та, хӑйшӗн нихҫан та тӑрӑшмасть.

Я уверен, он никогда не говорит неправды, и если что делает, то не думая о личной выгоде.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Елена Павловнӑна нихҫан та паянхи пек нумай асӑрхаттарма тивменччӗ, нихҫан та задачӑсем ҫакнашкал йывӑр, грамматика правилисем кичем пек туйӑнманччӗ.

И никогда Елене Павловне не приходилось делать так много замечаний, никогда не казались труднее задачи, скучнее грамматические правила.

Мӗншӗн Чижик авӑн ҫапнӑ ҫӗре лекмерӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Песковатски ҫыннисен халиччен нихҫан та никам та ҫырман законӗ тӑрӑх, ҫавӑн пек чухне тӑшмана нихҫан та тӗкӗнме юрамасть.

По неписаным пескозатским законам в таком случае бить противника не полагалось.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сӑмахран, пӗччен вӑл нихҫан та ҫак ту ҫинчи вӑрман чӑтлӑхне йӗкел пуҫтарма килмен пулӗччӗ, нихҫан та, хӑлхана ҫурас пек вӗрекен ҫил ҫинче юлман пулӗччӗ.

Никогда бы, например, он не полез один в гущу этого горного леса, хотя бы и за шишками, никогда бы не остался один на этом шумном ветру, от которого противно ныло в ушах.

1 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Ман ачасем ӗнтӗ кӑвак пӗлӗте те, чечексене те урӑх нихҫан та кураймаҫҫӗ, ҫуркунне ҫитнине те нихҫан та кӗтсе илеймеҫҫӗ.

Мои дети уже никогда не увидят ни голубого неба, ни цветов, они никогда больше не встретят весну.

Геройла вилӗм // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Эпӗ Шурӑпа иксӗмӗршӗн йывӑр хуйхӑ килсе тухни ҫинчен кашни утӑм пусмассеренех шухӑшлатӑп: «Ку япалана Зоя нихҫан та кураймасть ӗнтӗ. Вӑл ҫуркуннене питӗ юрататчӗ. Халь ӗнтӗ Зоя ҫук. Хӗрлӗ площадь тӑрӑх та вӑл нихҫан та утса тухас ҫук», — тесе хам ӑшра калаҫса пыратӑп.

Я думала о том, что стало для нас с Шурой горько привычным, что вторило каждой нашей мысли и каждому шагу: «Зоя этого не увидит. Никогда. Она любила весну. А теперь Зои нет. И по Красной площади она больше не пройдет. Никогда».

Клава каласа пани // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Вӑл мана халиччен нихҫан та каламан сӑмахсемпе ответлерӗ (эпӗ ун пек калама пултарасси ҫинчен нихҫан та шухӑшламан):

И он ответил мне словами, каких я никогда не слышала от него (я и не думала, что он может так сказать):

Ҫырса пымалли пӗчӗк кӗнеке // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Абрумка арӑмӗ пурӑнма пултараймасть авӑ, вӑл урӑх нихҫан та куҫне уҫас ҫук ӗнтӗ, нихҫан та урӑх ҫак кровать ҫинче выртас ҫук.

А жена Абрамки не может жить, она никогда не откроет глаз и никогда, никогда не ляжет больше на эту кровать.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Юлашкинчен, халӗ те-ха Киевран ҫыру ярса тӑракан Макҫӑм та киле таврӑнсан, Анна Михайловна ӑна: «Ҫакӑншӑн эпӗ сана нихҫан та, нихҫан та каҫармастӑп» тесе кӗтсе илчӗ.

Когда Максим, продолжавший писать из Киева, наконец вернулся тоже, Анна Михайловна встретила его фразой: «Я никогда, никогда не прощу тебе этого».

X // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ҫак ҫуллахи ир лек нихҫан та тӳпе илемлӗ курӑнман, нихҫан та ҫутӑлса килекен ирӗн сывлӑшӗ чуна ҫакӑн пек килентермен.

Никогда еще в ясном небе не занимался такой чудесный рассвет, как в то летнее утро.

VI. Хӗвел тухса саралнӑ вӑхӑтра // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

«Виктор Гюго писатель-гуманист Франци реакционерӗсене хирӗҫ каланӑ ылханлӑ сӑмахсем: «Суйлавҫӑсен списокӗсенче пирӗн граждансен ячӗсене миллионӗ-миллионӗпе хуратса хурӑр, французсене политикӑлла пӗртанлӑх ан парӑр, кусем пурте сирӗн ирӗкре, сирӗн алӑра; анчах эсир нихҫан та хамӑрӑн пӗтӗм халӑха хӑвӑртан сивӗтсе кӑмӑлсӑр тунине пӗтерме, эсир пуҫ пулса тӑнӑ вӑхӑтра питӗ нумай тунӑ йӑнӑшсене нихҫан та мантарма пултараймастӑр.

«Как злободневно звучат сегодня гневные слова, брошенные в лицо реакционеров Франции, и не только Франции, писателем-гуманистом Виктором Гюго: «Сокращайте, сколько вам угодно, список избирателей, вычеркивайте миллионами имена наших граждан, лишайте французов политического равенства, все это в вашей власти, в ваших руках; но вы никогда не сумеете искоренить той антипатии, какую вы внушаете всему нашему народу, никогда не сумеете изгладить из памяти людей те фатальные ошибки, коими так богато ваше правление.

VI // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с. — 3–19 с.

Серёжа нихҫан кӑшкӑрмастчӗ, ун ҫине нихҫан та ҫилленместчӗ, тепӗр чух шухӑша кайса, тарӑннӑн сывласа илетчӗ ҫеҫ.

Сережа никогда на нее не кричал, никогда не обижался, иной раз только, задумавшись, вздыхал.

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Фюрер чапӗн ҫутти Заузе фельдфебель ҫине те ӳкнӗ, ҫавӑнпа та вӑл капитан унтан кӗрӗк туртса илнине те, хӑйне ҫупса янине те нихҫан та манас ҫук, нихҫан та каҫарас ҫук.

Свет фюрера падал и на фельдфебеля Заузе, поэтому он никогда не простит капитан, что тот отнял шубу, что ударил его.

VII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней