Корпус чувашского языка

Кун каҫипе чарӑна пӗлми вӗҫӗмсӗр шиплетекен чӗпӗсем ерипен шӑпланса пычӗҫ те, пӗр-пӗрин ҫумне пӑчӑртанса, пуҫӗсене минтер ҫине хунӑ пек мӑйӗсем хушшине пытарчӗҫ.

Помоги переводом

IV // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 3–84 с.

Вӗсен кукӑр мӑйӗсем шыва путаҫҫӗ те, пульповод тӑрӑх шӗвӗ хӑйӑр юхма пуҫлать.

Помоги переводом

Тинӗс уҫакансем // Александр Аслут. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 70-76 с.

Шӑйрӑлнӑ-сӗвӗннӗ чӗр куҫҫисем, пылчӑкпа хуралнӑ, юнланнӑ аллисем, шыҫӑннӑ мӑйӗсем, вӗче шӑмми туртса ыратни е пӗрне, е тепӗрне ҫурма ӑнлӑ тӑрӑма кӗртеҫҫӗ те ураран ӳкереҫҫӗ.

Ободранные колени, руки, черные от грязи и засыхающей крови, распухшие шеи и боль в крестце заставляли иногда то одного, то другого падать в полусознательном состоянии.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Питӗ тимлӗн тинкерсен ҫеҫ вӗсем вӑйсӑррӑн сывланине, мӑйӗсем ҫинче юн тымарӗсем ҫӗклене-ҫӗклене хутланнине асӑрхаятӑн.

Лишь пристально вглядываясь, можно было заметить, что они слабо дышат, а на шеях их вздуваются и опадают вены.

ХIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ирхи уҫӑ сывлӑш, кӗркуннехи хирсен сарӑ та симӗс пичӗ, кӗтӳре ҫӳрекен выльӑхсен мӑйӗсем ҫинчи пӗр евӗрлӗ йӗс шӑнкӑрав сасси — ҫаксем пурте ман кӑмӑла лӑплантарчӗҫ.

Утренняя свежесть, желто-зеленая ширь осенних полей, монотонное позвякивание медных колокольчиков пасущегося стада — все это успокаивающе действовало на меня.

VII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Шӑпах ҫакна курчӗ Шухӑ урампа Юпа урамӗн кӗтесӗнче харӑсах вӑтӑр икӗ ҫын, паллах, нумай-нумай лашана шутламасӑр; вӗсен урисем, мӑйӗсем, хӳрисемпе ҫилхисем пӗр самантрах тӳрӗ йӗре куҫрӗҫ, янӑравлӑ «и-хо-хо!» па ӑҫта куҫ курнӑ ҫавӑнталла тапа-тапа сикрӗҫ.

Именно это увидели на углу Залихватской и Остолбенелой улиц сразу тридцать два человека, не считая множества лошадей, ноги, шеи, хвосты и гривы которых мгновенно составили прямые линии, ринувшиеся с великим «и-го-го!» куда попало.

IV. Сысна. Икӗ «арӑслан» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Пичӗсен ӳчӗ путсах кӗнӗ, сӑрӑ пӗркеленчӗк нумайланнӑ, ҫӳхе мӑйӗсем выҫӑпа силленеҫҫӗ, куҫӗсем ӑсран тайӑлнӑн йӑлтӑртатаҫҫӗ, — вӗсенче ҫулӑм, вилӗм, теветкеллӗх сӑнарланнӑ.

Кожа лиц сморщилась, собралась в серые складки, тонкие шеи тряслись от голода, и безумно блестели глаза, отражая пламя, смерть и отчаяние.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 177–180 с.

Гарвей виле патне пычӗ — ҫара пуҫӑн; ҫавӑнтах ыттисен аллисем те пуҫӗсем патнелле ҫӗкленчӗҫ — вӗсен ҫунтарнӑ кирпӗч тӗслӗ ӗнсисемпе мӑйӗсем вара хӗртӗнмешкӗн хӗвел пичӗ еннелле тӑсӑлчӗҫ.

Гарвей подошел к трупу, обнажив голову, и тотчас руки всех поднялись к головам, предоставляя солнцу накаливать затылки и шеи, цвета обожженного кирпича.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Яланхи пекех — шӑпах кӑнтӑрла; Пэдӑн ҫӑмлӑ хӗвӗнчен кӗленчесен ҫуллӑ мӑйӗсем кӑнтарса тӑраҫҫӗ, кукӑр урисем ярса пусмассерен савӑтсем пӗр-пӗринпе перӗнсе тунсӑхлӑн чӑнкӑртатаҫҫӗ, вӗсен виртуозӑн хурҫӑ апат хуранне мар, кӑкӑр ачин йӗрӗнекен хырӑмне юхса кӗмелле тейӗн.

В полдень, как и всегда; из-за волосатой пазухи Пэда торчали лоснящиеся горла бутылок и при каждом шаге кривых ног тоскливо брякали друг о друга, словно им предстояло вылиться не в стальной желудок виртуоза, а в презренные внутренности грудного младенца.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Нимӗҫсем — пурӗ те ҫур ҫухрӑмра кӑна — лаши мӑйӗсем ҫине лӑпчӑнса выртса, сиккипе чуптарса тыла ҫаврӑнса кӗреҫҫӗ; вӗсен тӳрӗ хӗҫӗсем хӗвел ҫинче йӑлтӑртатни те боецсене уҫҫӑнах курӑнать.

Нагнувшись к гривам, немцы — всего в полуверсте — вскачь заходили в тыл; было ясно видно, как сверкали их прямые палаши.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫавӑн пек ҫыхӑсем, лентӑсем, шерепесем парне кӳме илсе пынӑ вӑкӑрӑн, сурӑхӑн, аҫа сыснан пуҫӗсемпе мӑйӗсем ҫинче те пулнӑ.

Такие же венки, ленты и кисточки были на голове и вокруг шеи у быка, овцы и борова, предназначенных в жертву.

XV сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Пур жрецсен те пуҫӗсем ҫинче чечек ҫыххисем, мӑйӗсем ҫинче — шурӑпа хӗрлӗ ҫӑмран тунӑ шерепесем пулнӑ.

У обоих как и у всех жрецов, были на голове венки из цветов, а вокруг шеи — ленты с кисточками из красной и белой шерсти.

XV сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Казаксем хӑйсен лашисен малалла тӑсӑлнӑ мӑйӗсем ҫумнелле пӗшкӗнчӗҫ те рабочисем ҫинелле ыткӑнчӗҫ.

Казаки пригнулись к вытянутым шеям коней и поскакали на рабочих.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Акӑ вӑл тинӗс ҫийӗнче ишекен утрава, ун ҫинчи хур мӑйӗсем пек карӑнса тӑракан крансене, унтан борт ҫумӗнчи шыв ҫине антарнӑ шлюпкӑсене ҫутатрӗ те, инҫетелле йӑлтӑртатса кайрӗ…

Вот он осветил плавучий остров, где краны изогнули свои гусиные шеи, затем спущенные шлюпки у борта, и побежал дальше…

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Мӑйӗсем тавра ункӑ пек шурӑ «ҫуха» тата кӑкӑрӗсем ҫинче кӑкӑр умӗ пек шап-шурӑ тӗк пулнипе Таня ҫав чавкасене артистсем тесе ят пачӗ.

Таня прозвала их артистами за «воротнички» — белые кольца на шее и «манишки» — белоснежные перья на груди.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Сад кӑвакрах, нӳрӗ сывлӑшпа тулнӑ; беседка умӗнче, пуҫӗсене пӗр-пӗрин мӑйӗсем ҫине хурса икӗ лаша — пӗри кӑвак, тепри хурарахскер тӑнӑ; вӗсем хыҫӗнчи сак ҫинче шурӑ кӗпе тӑхӑннӑ ҫын пысӑк вӗрен ҫыххине сӳтсе ларнӑ.

Синеватая, сырая мгла наполняла сад; перед беседкой стояли, положив головы на шеи друг другу, две лошади, серая и тёмная; на скамье за ними сидел человек в белой рубахе, распутывая большую связку верёвок.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Икӗ чалӑш ҫӳлте ҫынсем ҫакӑнса тараҫҫӗ, алли-урисем вӗсен лӑнчах усӑннӑ, мӑйӗсем илемсӗр тӑсӑлса хутланнӑ.

На высоте до двух сажен висели повешенные фигуры с отвислыми руками, ногами и с нелепо-изогнутыми шеями.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Вӗсем асламӑшӗнне чӗрӗ ҫип ҫӑмхипе хулӑн йӗп илчӗҫ, ҫип ҫине пилеш ҫырлисене тӑхӑнтартрӗҫ те хӑйсен мӑйӗсем ҫине ҫакса ячӗҫ.

Они взяли у бабушки клубок суровых ниток и толстую иголку, нанизали на нитки ягоды и надели себе на шею.

Вӑрман парнисем // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Кусем вара, канаврисем, пырӗсене ҫеҫ хӑпартаҫҫӗ, мӑйӗсем хитре те йӑлтӑркка сенкер.

А эти — в канаве — только горлышки раздували, и горлышки у них тоже были красивого светло-голубого цвета.

Пӗр ача ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 23–24 с.

Вӗсен тӑсса хунӑ мӑйӗсем ҫине халех ӗнтӗ пӑчӑр-пӑчӑр кӑпӑклӑ тар тапса тухнӑ, тирӗсем ҫинчи тӑрӑхла хутланчӑксем тарӑнланнӑ.

На вытянутых шеях их проступила пенная испарина, глубоко залегли продольные складки.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.