Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

макӑрмаҫҫӗ (тĕпĕ: макӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем нихӑҫан та макӑрмаҫҫӗ — ӑссӑрлӑхӑн куҫҫуль тухмасть, — тунсӑхлӑн, анчах ӑнланма ҫук сӑмахлаҫҫӗ; ҫакна итлекенсен чӗрисем хыттӑн-хыттӑн тапма пикенеҫҫӗ.

Они никогда не плакали, — безумие лишено слез, — но произносили темные тоскливые фразы, от которых у слышавших их сильнее стучало сердце.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Хӗрарӑмсем шарламарӗҫ, старик хӑйсенчен пӗр вунӑ утӑмра чарӑнса тӑнӑ Женьӑна курсан: — Пурччӗ колхоз, халь ҫук. Лаша ҫинчен калаҫма та кирлӗ мар! Пуҫа ҫухатсан, ҫӳҫ пирки макӑрмаҫҫӗ, — терӗ те урам тепӗр еннелле утса кайрӗ.

Женщины молчали, а старик, взглянув на Женю, остановившуюся шагах в десяти от них, тихо сказал: — Был колхоз, да сплыл. Чего уж тут о коне! Потерявши голову, по волосам не плачут, — он безнадежно махнул рукой и зашагал на другую сторону улицы.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл хӑйне аслашшӗ казаксем нихҫан та макӑрмаҫҫӗ, казаксем макӑрни — тӳсме ҫук намӑс тесе каланӑ сӑмахсене ҫирӗп астуса пурӑнать.

Он крепко помнил дедовы слова, что казаки никогда не плачут, что казакам плакать — великий стыд.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней