Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

макӑратпӑр (тĕпĕ: макӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Санпа пӗрле эпӗр те, мӑшӑрпа иксӗмӗр, Элексантӑр аттепе Марфа Ефимовна та, Миккипе Хветле те, ҫакӑнта пуҫтарӑннӑ ҫынсем те — пурте сана шеллесе, Савтепие хӗрхенсе санпа пӗрлех макӑратпӑр, ӗнен, Каҫҫан пичче.

Тебя мы все жалеем: и мы с женой, и отец Александр с Марфой Ефимовной, и Микки с Феклой, и все-все, кто тут собрался во дворе… Жалеем и плачем вместе с тобой, Касьян-пичче.

Савтепи // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Эпӗ кӑнтӑрла тӗлнелле вӑранса каяттӑм, яланах ҫав бухтӑра, эсӗ манпа тӗл пулнӑ ҫӗрте; «Этна» нихӑҫан та унтан тухман пек, манпа пӗрле вара — чӑн-чӑн суккӑрсем, хӑйсемшӗн хӑнӑхман кӑткӑс пӳлӗмсенче хыпашла-хыпашла куҫакансем; вӗсем пурнӑҫӗ тӑруках ҫапла улшӑннӑшшӑн хыттӑн кулянатчӗҫ, ҫывӑратчӗҫ, нумай ҫиетчӗҫ тата вӗҫӗмсӗр харкашатчӗҫ; эпӗ вара — ӑнлантарсам мана ҫакна? — каяймастӑп, кимӗ пин метр ҫӳллӗшӗнче ҫакӑнса тӑрать тейӗн; анчах хӗвел аннӑ-анманах, ыйха путсанах, тӗлӗкре ҫакна кураттӑм: хушусем паратӑп, суккӑрсем вун виҫҫӗшӗ те — чӑн-чӑн морякла ҫаврӑнӑҫуллӑ, опытлӑ, ӗҫре вӗресе тӑраҫҫӗ; тата — паллӑ мар ҫар флочӗ тӑнӑ тӗле чее маневрсемпе пырса кӗретпӗр те карапсене путаратпӑр, кашнинчех каялла тухса шӑвӑнатпӑр, ҫакӑн хыҫҫӑн вара шанӑҫ пуҫӗпех пӗтнӗн макӑратпӑр.

Я просыпался около полудня, всегда в той бухте, где ты встретил меня, как будто «Этна» никогда не покидала ее, и со мной были подлинные слепые, бродившие ощупью в непривычном им сложном помещении военного судна; они громко жаловались на диковинную перемену жизни, спали, много ели и вечно ссорились, и я — объясни мне это? — не мог уйти, как если бы лодка висела на высоте тысячи метров; но, мгновенно засыпая с закатом солнца, видел во сне, что отдаю приказания, что все тринадцать слепых с быстротой и опытностью истинных моряков кипят в боевой работе и что, выплывая рядом хитрых маневров к самому пеклу неизвестного военного флота, мы топим суда, всегда ускользая обратно, а после этого плачем в безысходном отчаянии.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Ҫапла эпир малаллах утатпӑр, утнӑ май пӗрре юрлатпӑр, тепре макӑратпӑр, ҫивӗтсене ҫивӗтлетпӗр, витресемпе чанкӑртаттаратпӑр.

Вот мы идем, идем, поем да плачем, косы заплетаем, ведрами брякаем.

Настасья Ивановна калавӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Шухӑшласа пӑхсан, эпир те ҫынсем-ҫке-ха: хӗрарӑмсене те вӗсем пекех савса ачашлатпӑр, хӗрсемпе йӑпанатпӑр, хамӑр хуйхӑ-суйхӑшӑн макӑратпӑр, ҫынсен савӑнӑҫӗшӗн хӗпӗртеместпӗр…

А ить мы такие же люди: и баб так же любим и девок милуем, своему горю плачем, чужой радости не радуемся…

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней