Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

кӗркуннеччӗ (тĕпĕ: кӗркунне) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ун чухне кӗркуннеччӗ, йывӑҫсемпе чечексем ҫаралса юлнӑччӗ.

Помоги переводом

Тӑваттӑмӗш ҫыру // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 121–178 с.

Кӗркуннеччӗ вӑл, вӑйлӑ ҫапӑҫу вӑхӑтӗнче тупрӑмӑр эпир ҫав капитана.

Помоги переводом

Савӑнӑҫпа хурлӑх юнашарах // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Нумай та пулмасть-ха хура кӗркуннеччӗ, пылчӑк салтак атти тӗпӗсене татса илес пек туртатчӗ, халӗ ав ҫӗр шӑнса ларчӗ, юр вӗҫтерет.

Только что была черная осень, изматывавшая солдат липнувшей к сапогам грязью, глядь, уже белым-бело — пришла зима.

III // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Каярахпа, 1942 ҫулта (астумастӑп, те ҫулла, те кӗркуннеччӗ), пире тепӗр хут ҫак ял витӗр тухма тиврӗ.

Пришлось нам потом ещё раз проходить через это село в 1942 году, было уже лето или даже осень.

Отрядсем пӗрлешеҫҫӗ // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Ун чухне кӗркуннеччӗ, ӳркенмен; мур пуҫӗ, сивӗ шыва чӑмсах тетеле касса янӑ…

Осенью дело было, не поленился, паразит, нырнул в холодную воду и порезал сеть…

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Хура кӗркуннеччӗ ун чух, Капкай тимӗрҫӗ патне килсеттӗм.

— Осень тогда была холодная, а я приходил к кузнецу Капкаю.

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Иккӗшӗ те вӗсем шӑннипе кӑшт чӗтретчӗҫ, мӗншӗн тесен ун чухне кӗркуннеччӗ, тул ҫутӑлнӑ вӑхӑтра ҫулҫӑсем татӑлса ӳксе ҫӗре перӗнмесӗр ҫил хыҫҫӑн хӑвалатчӗҫ.

Оба они немного дрожали от холода, потому что была осень и на рассвете листья срывались и догоняли ветер, не касаясь земли.

XXI // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней