Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

кулкаланине (тĕпĕ: кулкала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл пирӗнпе сывпуллашрӗ те йывӑҫ урипе таклаттаркаласа, хӑйӗн туйисем ҫине таянкаласа, иодоформ шӑршине те, хӑй пирӗн патӑмӑрта пулса калаҫнипе ӳсӗркелесе кулкаланине те, хуйхӑллӑ сӑмахӗсемпе петӗм кӑмӑла йывӑрлатса хӑварнине те пирӗн ҫуртран хӑйпе пӗрле илсе тухса кайрӗ.

Он попрощался и ушел, притопывая деревяшкой, унося с собой костыль, запах йодоформа и гнетущее настроение, вызванное его присутствием, его кашляющим смехом и горькими словами.

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Нок кимме шыв ҫийӗн ҫакӑнса ӳсекен тӗм хушшине пытарнине, ҫакӑн хыҫҫӑн чӗлӗмне табак тултарса чӗртнине, ҫулташӗ ҫине самант-самантӑн сӑнавлӑн тӗсенӗ май, темшӗн, тертлӗн те шӑппӑн кулкаланине Гелли чӗнмесӗр пӑхса тӑчӗ, унӑн пӑлханчӑк пуҫ миминче тавралӑх чӑн-чӑнах мар-тӑр тетерекен тӗлӗнмелле шанманлӑх вӑрана-вӑрана хускалать.

Она молча смотрела, как Нок, спрятав лодку под свесившимися над водой кустами, набил и закурил трубку; как, мельком взглядывая на спутницу, хмуро и тягостно улыбался, и странное недоверие к реальности окружающего моментами просыпалось в ее возбужденном мозгу.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ильсеяр, хӑйӗнчен кам та пулин кулмасть-ши тесе, йӗри-тавра именсе пӑхса ҫаврӑнчӗ, анчах, пурте ӑшшӑн, туслӑн кулкаланине курса, лӑпланчӗ те чӗлпӗрне тытрӗ.

Ильсеяр смущенно глянула вокруг, не смеется ли кто над ней, но, увидев лишь дружеские улыбки, успокоилась и взялась за поводья.

XVII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫакна Ильсеяр та сисрӗ, вӑл бакен ҫинчен кимӗ тӗпне илсе лартнӑ хунарӑн тӗксӗм, тӑтӑшах карӑннӑ ҫумӑр ҫипписем витӗр мӗлтӗртетекен ҫутинче те аслашшӗ кӑмӑллӑн кулкаланине курчӗ.

И она даже в скупом свете прихваченного с бакена фонаря, мерцавшего сквозь сплошные дождевые нити, разглядела довольную ухмылку деда.

XIV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Акӑ ӗнтӗ эпир лаша таканӗсен сассине, лашасем кӗҫеннине, партизансем хаваслӑн кулкаланине илтрӗмӗр.

И вот, наконец, мы услышали стук копыт, ржание лошадей, веселые крики партизан.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кӗтмен чухне хӑйне пӗрле юрлама тытӑнни Марусьӑна килӗшсех те каймарӗ, анчах Катьӑн тутисем кулкаланине, куҫӗсем ырӑ сунса йӑлкӑшнине курсан, вӑл ирӗксӗрех: — Ларӑр, — тесе сӗнчӗ.

Марусе не по душе было это непрошенное вторжение, но на губах Кати проступала такая дружелюбная улыбка и глаза ее светились так приветливо, что девушка невольно предложила: — Садитесь.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Аялалла усӑнтарнӑ куҫ хӑрпӑкӗсем айӗпе Ильинична вӑл сасӑсӑр кулкаланине, унтан тата унӑн кӑшт тӑрӑхласарах пӑхакан кӑвакрах куҫ шуррисене курать…

Из-под опущенных ресниц она видит его улыбку и голубые белки усмешливых глаз…

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сулин кулкаланине асӑрхамасӑр, вӑл, пӗҫернӗ така ашне турилккерен кӑларса, хытӑ кимӗрчеке кашкӑрла кӑчӑртаттарма тытӑнчӗ те, Сулинӗ, темскер ҫав тери ыратса килнӗ пек, питне-куҫне пӗркелентерсе хучӗ, самантлӑха куҫӗсене те хупрӗ.

Не замечая улыбки Сулина, он пальцами достал из тарелки кусок вареной баранины, начал с таким волчьим хрустом дробить зубами твердоватый хрящ, что Сулин сморщился, как от сильной боли, и даже глаза на секунду закрыл.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл пӗр чееленмен пек кулкаланине курса, Григорий пуҫӗнче пӗр самант шухӑш та йӑшаланса илчӗ:

И смеялся так натурально, что у Григория на миг даже ворохнулась мыслишка:

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Штабс-капитан пулнӑ Вороновский тӗссӗртерех кӑвак куҫне хӗссе Богатырев ҫинелле пӑхса илчӗ, унтан вӑл иккӗленчӗклӗн кулкаланине курса, хӗр пек хӗрелсе кайрӗ, васкаса калаҫма пуҫларӗ:

Бывший штабс-капитан Вороновский глянул узко поставленными серыми глазами на Богатырева и, заметив его недоверчивую улыбку, вспыхнул, как девушка, заторопился:

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах халӗ вӑл Петро мӗскӗннӗн кулкаланине курчӗ, хӑйне ачаран юлнӑ ятпа «Гришатка» тесе чӗннине илтрӗ те, ҫак туйӑм сиссе юлмалла мар хӑвӑрт сӗвӗрӗлсе сирӗлчӗ.

Но внезапно исчезла, раздавленная жалкой Петровой улыбкой и давнишним, с детства оставшимся обращением «Гришатка».

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпӗ фортепиано патне пырса тӑнӑ вӑхӑтра арӑм хӑйӗн хӗрелсе кайнӑ пичӗ ҫинчи тарне шӑлкаласа епле йӑвашшӑн та телейлӗн, кӑштах хурланчӑклӑрах кулкаланине аса илтӗм.

Помню, как она слабо, жалобно и блаженно улыбалась, утирая пот с раскрасневшегося лица, когда я подошел к фортепиано.

XXIV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Вӑл пӑхса кулкаланине ӗнтӗ ак ҫапларах ӑнланма пулатчӗ пуль:

Этот взгляд и эта улыбка как будто говорили:

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней