Корпус чувашского языка

Сив шыв лартрӗ те умне, Эхлетсех ислетрӗ хӑйӗн Хир пек анлӑ ҫурӑмне.

Помоги переводом

Милӗк // Анатолий Юман. Ӑшхыптармӑшсем: калавсем, сӑвӑсем, шӳтсем, пьесӑсем. — Шупашкар: и. ҫ., 1986. — 62 с. — 51–53 с.

Фельдшер, чавса тӑратнӑ тункаталанса, шухӑша кайнӑ пек пулчӗ, ваткине темиҫе татӑка пайларӗ, татӑкӗсене спиртпа ислетрӗ те вӗсене суранланнӑ вырӑнсене хурса тухрӗ.

Помоги переводом

Трофим // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 96–116 с.

Вара Ваҫук та ҫӑкӑрне шывра тытса тӑрса ислетрӗ те ҫӗре лаша сӑмси умне хучӗ.

Тогда мальчик тоже размочил хлеб и положил его под самые ноздри лошади.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Акӑ йӗрӗнӳллӗ шалкам ӑшӑ ҫумӑр кунӗпех шӑпӑртатрӗ те ислетрӗ; каҫ енне тин лӑпланчӗ — шурлӑхсем кӳпӗнсе сарӑлчӗҫ, ҫурӑлнӑ-ҫӗтӗлнӗ тӑпра шуҫлак кӳлленчӗксемпе витӗнчӗ, — вӗсенче инҫетри пӗлӗтсем ӳкерӗннӗ.

Весь день лил отвесный, отвратительный теплый дождь; к вечеру он затих, вздув болота и покрыв размытую почву скользкими лужами, отразившими далекие облака.

II. Стэнлипе Гент // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Эх, ислетрӗ те вара шуррисене!

Помоги переводом

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Амӑшӗ савӑт-сапа тытакан шкапра йӑваланса юлнӑ икӗ-виҫӗ ҫӑкӑр хыттине вӗретнӗ шывпа ислетрӗ те, ӑна ҫавӑнтах ҫисе ячӗҫ.

Мать размочила в кипятке несколько хлебных корок, завалявшихся в посудном шкафу, и они их тут же съели.

Стёпка // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Шыв яман плащсем йӗп-йӗпе исленчӗҫ, ҫитменнине тата, пеме кансӗрлерӗҫ; йывӑҫ айӗнче малтанах чӑн та хӳтӗччӗ, анчах кайран тулса ҫитнӗ шыв шӑпӑрах юхса анчӗ, кашни турат пире ҫӳпҫерен тӑкнӑ пек ислетрӗ, сивӗ шыв галстук айне юхса кӗчӗ, ҫурӑм тӑрӑх шӑпӑртатрӗ…

Непромокаемые плащики, не говоря уже о том, что мешали стрелять, пропускали воду самым бесстыдным образом; а под деревьями — точно, на первых порах, как будто и не капало, но потом вдруг накопившаяся в листве влага прорывалась, каждая ветка обдавала нас, как из дождевой трубы, холодная струйка забиралась под галстук и текла вдоль спинного хребта…

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Ҫапах та ҫавӑн пек ыратнинчен хӑтӑлмалли шанчӑклӑ меслет тупма пултарчӗ-пултарчех вӑл: сулахай кӑкӑрӗпе чӗрӗ ҫӗр ҫине ҫаврӑнса выртрӗ е кӗпине сивӗ шывпа ислетрӗ те, ыратни, ҫав-ҫавах чарӑнасшӑн пулмасӑр, пӗчӗккӗн-пӗчӗккӗн иртсе пычӗ.

Но он нашел верный способ избавления от боли: он ложился левой стороной груди на сырую землю или мочил холодной водой рубашку, и боль медленно, словно с неохотой, покидала его тело.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сурхури ҫитес умӗн ҫанталӑк кӗтмен ҫӗртен ӑшӑтса пӑрахрӗ; пӗр талӑк тӗлли-паллисӗр ҫумӑр ислетрӗ те, Дон хӗрринчи ту ҫинчен, лапамсемпе шырлансем тӑрӑх урӑм-сурӑм шыв-шур кӗрлесе анчӗ; юртан тасалса ҫаралнӑ сӑмсахсем ҫинче иртнӗ ҫулхи кураксем тата мӑкпа витӗннӗ шурӑ чул ярӑмӗсем йӑл илсе симӗсленчӗҫ; Донӑн шыв ҫисе кайнӑ хӗррисене шурӑ кӑпӑк витсе эрешлерӗ; симӗс пӑр виле пек тӗссӗррӗн кӑвакарса кӳпчерӗ.

Перед Рождеством внезапно наступила оттепель; сутки шел дождь, с обдонской горы по ерикам шалая неслась вода; на обнажившихся от снега мысах зазеленели прошлогодняя травка и мшистые плитняки мела; на Дону заедями пенились окраинцы, лед, трупно синея, вздувался.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Каллех ислетрӗ.

Опять пороть.

Философ // Хӗветӗр Уяр. Антон Чехов. Философ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 135-137 с.

Ухмаха ернӗшӗн мана атте — вӑл питӗ ҫирӗп тытатчӗ — чӑпӑрккапа икӗ сехет ислетрӗ, ман ҫурӑма ҫапса чӑпӑркка аврине хуҫсан ҫеҫ чарӑнчӗ.

За сумасшедшего меня родитель — а покойник был крутой человек — битых два часа порол кнутом и кончил, только когда кнутовище обломал об мою спину.

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.