Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ирттернӗскер (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сӑпани, ӗмӗрне мӗн ҫуралнӑранпах пӗртен-пӗр Экеҫре пурӑнса ирттернӗскер, хутла ликбез йӗркипе кӑна вӗреннӗскер, Мӗтри каланинчен нумайӑшне тӗплӗн ӑнкарсах ҫитереймерӗ.

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Хӑйӗн вӑрҫӑран таврӑнасса кӗтме пулнӑ савнийӗ Альтюк качча тухнине тӳссе ирттернӗскер, Хӗлимун Крапивин каярах Сӑпание юратса пӑрахма та хатӗрччӗ ӗнтӗ, ӑна качча илес шухӑш та пурччӗ пуҫра.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

«Ҫыннисем шутсӑр лайӑх», — тесе хак пачӗ сӑмахран ман пӗр тӑван, Вӑрнарта виҫӗ ҫул пурӑнса ирттернӗскер.

Помоги переводом

Вӑрнара кайса килни: курни-илтни // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/content/5669-%D0%92% ... D0%B8.html

Чӑнах та, малтанах вӑл итлемерӗ, счетовочӗ — вунултӑ председателе пурӑнса ирттернӗскер — ӑна хирӗҫ калаҫса тӑмарӗ, вуларӗ:

И правда, он сперва не вслушивался, а счетовод — шестнадцать председателей пережил — не стал возражать и читал:

3 // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.

Акӑ вӑл, хӑй вахтине тӑрса ирттернӗскер, маншӑн вахтӑра тӑрать, тӑраниччен ҫывӑртӑр тесе, мана ыйхӑран вӑратмасть; е тата, эпӗ тӗтре витӗр сулӑ ҫине таврӑнсан, юнлӑ ҫапӑҫу пулнӑ шурлӑхра унпа тӗл пулсан, вӑл мӗн тери савӑннине куратӑп; вӑл мана ялан «тӑванӑм», «ывӑлӑм» тенине, мана ачашланине, ман валли темӗн те тунине, вӑл яланах ырӑ кӑмӑллӑ пулнине аса илетӗп; юлашкинчен акӑ эпӗ ӑна мӗнле ҫӑлса хӑварни те аса килет — пирӗн сулӑ ҫинчи ҫынсем чечче чирӗпе чирлеҫҫӗ тенӗччӗ эпӗ, ҫакӑншӑн вӑл мана ҫав тери хытӑ тав турӗ, тӗнчипе те санран лайӑхрах тус ҫук манӑн терӗ, эсӗ манӑн пӗртен-пӗр тус терӗ.

То вижу, он стоит вместо меня на вахте, после того как отстоял свою, и не будит меня, чтобы я выспался; то вижу, как он радуется, когда я вернулся на плот во время тумана или когда я опять повстречался с ним на болоте, там, где была кровная вражда; и как он всегда называл меня «голубчиком» и «сынком», и баловал меня, и делал для меня все что мог, и какой он всегда был добрый; а под конец мне вспомнилось, как я спасал его — рассказывал всем, что у нас на плоту оспа, и как он был за это мне благодарен и говорил, что лучше меня у него нет друга на свете и что теперь я один у него остался друг.

Вӑтӑр пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Пӗри тата, ҫул чӑрмавӗсене ку таранчченех ним чӗнмесӗр чӑтса ирттернӗскер, ӑнсӑртран тенӗ пек персе ячӗ: — Вӑрҫӑччен эпир ялан ҫапла калаттӑмӑр, — терӗ вӑл.

А один из нас, молча выносивший слякоть и прочие дорожные неурядицы, произнес ни к селу ни к городу: — До войны когда-то мы так говорили.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Каблешков вӑл 1876-мӗш ҫулхи апрель юхӑмӗ хатӗрлесе ҫитернӗ чи пултаруллӑ та хӑйне евӗрлӗ апостолсенчен пӗри, ҫирӗм ултӑ ҫулхи ҫамрӑк ҫын, вӑтам пӳ-силлӗ, ытла ырханкка та асап курса ирттернӗскер, сарӑхнӑ питлӗ, мӑйӑхӗ кӗске, хура ҫӳҫне тек хыҫалалла вырттарасшӑн та, ҫӳҫӗ итлемест, сарлака та аслӑ ҫамки ҫинех йӑтӑна-йӑтӑна анать.

Каблешков, один из самых привлекательных и самобытных апостолов, подготовивших апрельское движение 1876 года, был молодой человек двадцати шести лет, среднего роста, очень худой, изможденный, с изжелта-бледным лицом, небольшими усами и мерными, как уголь, волосами, которые он то и дело откидывал назад, но тщетно, так как они снова падали в беспорядке на его широкий умный лоб.

VII. Комитет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Яков Лукич арӑмӗ, упӑшкипе вӑрӑм та йывӑр ӗмӗр пурӑнса ирттернӗскер, ахлатса ҫеҫ ячӗ:

Жена Якова Лукича, прожившая с ним долгую и нелегкую жизнь, только ахнула:

II сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Кӗҫӗрхи ҫӗр икӗ хутчен ҫав тери сехӗрленсе ирттернӗскер, вӑл халӗ ӗнтӗ ун пек сехре хӑпнине виҫҫӗмӗш хут тӳсмелле пуласран хӑрарӗ: ҫак ылханлӑ ӗҫе хӑвӑртрах пӗтересшӗн пулчӗ, ҫӗр ҫине тухса, ҫак ҫын ӑна чӑнахах вӗлериччен е тӗрмене хуптариччен, унран хӑвӑртрах тарма кӑна шутласа пычӗ.

Пережив дважды в эту ночь такой страх, он теперь боялся пережить его в третий раз и желал одного: скорей кончить эту проклятую работу, сойти на землю и бежать от этого человека, пока он в самом деле не убил или не завел его в тюрьму.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней