Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

аллӑма (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан вара систермесӗрех аллӑма ҫурӑм хыҫнелле тытрӑм, костыль ҫине хутӑм.

а потом незаметно отвёл руку за спину и положил её на костыль.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Именерех пӑхать вӑл ман ҫине, аллӑма шӑлать, чуптӑвать.

Он робко смотрит на меня, гладит по руке, целует.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Куҫӑм йӗпеннӗ манӑн, анчах куҫҫульне шӑлмастӑп, аллӑма ватӑ тилӗ тирӗ ӑшӗнчен кӑлармашкӑн сивӗ.

У меня были мокрые глаза, но я не вытирала слёз — очень холодно было вытаскивать руку из-под всех этих одеял, пальто и старого лисьего меха.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ унтан сылтӑм аллӑма туртса илетӗп.

Я отнимаю у него правую руку.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ аллӑма туртса илтӗм.

Я вырвала руку.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах эпӗ унӑн юн тымарне тӗрӗслес тесе, ал тунине хам аллӑма илтӗм те, вӑл чӗтреме пӑрахаймасӑр, шӑлне ҫыртса тепӗр хутчен те, хытӑрах: «Катя, Катя», терӗ.

Но когда я взяла его за руку, чтобы проверить пульс, он, стиснув зубы, дрожа, сказал ещё раз, погромче: «Катя, Катя».

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗррехинче ҫапла эпӗ салтӑнмасӑрах выртрӑм та, доктор алӑка шаккаса кӗчӗ, тӗттӗм ҫӗрте ман аллӑма пӗчӗк упа ҫури тыттарчӗ.

Однажды, когда я только что легла, не раздеваясь, доктор постучал, вошёл и в темноте сунул мне в руку маленького медвежонка.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл мана алӑран тытрӗ, аллӑма чуптурӗ, эпир пӗрне-пери хытӑ ыталаса илтӗмӗр те, вӑл кӑшт ҫеҫ илтӗнмелле: — Сестра… — терӗ.

Он снова взял меня за руки, поцеловал руки; мы крепко обнялись, и он чуть слышно сказал: — Сестра…

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑҫантанпа эпир санпа Ҫутӑ Мускав тӑрӑх ӳтса ҫӳремен, — сӗнтӗм эп ӑна, аллӑма парса.

Давно мы не ходили с тобой вечером по светлой Москве, — предлагаю я и протягиваю ему руку.

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ ӑна аран-аран илкелерӗм — ҫакна тума та, вырӑнӑма пула, питӗ те кансӗр пулчӗ, унтан, тенкел айӗнчен аллӑма тӑсса, сылтӑм калуш ҫинелле тӗллесе, вӑльт кӑна пӑрахрӑм.

Я достала его — а это тоже было дело нелегкое в моем положении — и, протянув руку из-под скамьи, легонько бросила яблоком в правый бот.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл нимӗн хирӗҫмесӗрех шӑпланчӗ, эп ырӑ шӑршлӑ уксуспа унӑн пит-куҫне, аллине сӑтӑрнӑ чух Саша ман аллӑма кӑштах хӑй аллинче тытса тӑчӗ.

Она послушно замолчала и только ненадолго задержала мою руку в своей, когда я ароматическим уксусом вытирала ей лицо и руки.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Калаҫу пирӗн питӗ ӑнӑҫлӑн иртрӗ пулмалла, пӗри ман аллӑма хытӑ чӑмӑртарӗ, тӗпри ҫитес кунсенчех тухакан «Правдӑра» манӑн «Св. Мария» дрейфӗ ҫинчен ҫырнӑ статья пичетленсе тухӗ терӗ…

Кажется, это был удачный разговор, потому что один серьезный человек крепко пожал мне руку, а другой сказал, что в одном из ближайших номеров «Правды» будет напечатана моя статья о дрейфе «Св. Марии».

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл каласа панинче темле тасамарлӑх пур, йӗри-тавра тасамарлӑх пур пекех, манӑн аллӑма та кунта ҫӑвас килчӗ.

В этом рассказе было что-то грязное, такое же, как и всё вокруг, так что мне всё время хотелось вымыть руки.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Яланхи йӑлапа эпӗ, ненецсенчен старт ыйтнӑ пек, аллӑма ҫӗклетӗп.

По привычке я поднимаю руку, точно прошу старта у ненцев.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ пакура, пӗчӗк ачана тытнӑ пекех, аллӑма илтӗм.

Я поднял багор и взял его на руки, как ребёнка.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каҫсеренех, вӗҫмелле мар кунсенче, иртен пуҫласах эпӗ, аллӑма лупа тытса, сӗтел хушшинче ларатӑп.

Каждую ночь — а в свободные от полётов дни с утра — я с лупой в руках садился за стол.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ҫак ӗҫе хам мар, такам урӑх ҫын тунӑ пек туйса, руля старт патнелле тытатӑп, вӗҫме ирӗк ыйтса, аллӑма ҫӗклетӗп.

С таким чувством, как будто это делаю не я, а кто-то другой, я вырулил на старт и поднял руку, прося полёта.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ хама, аллӑма ҫыхӑ тытнӑскере, Ленинград урамӗпе утса пынӑ пек куратӑп.

Я вижу себя с узелком в руках на улицах Ленинграда.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Апла, — терӗм те эпӗ аллӑма кӑкӑр ҫине тытрӑм.

— Так, — сказал я и положил руку на грудь.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Хӑрушӑ каҫ е Дон казакӗ Кавказ тӑвӗсем хушшинче тем те пӗр курса ҫӳрени» ятлӑ кӗнекене аллӑма тытсан, мана темле кичем пек пулса кайрӗ.

Мне стало грустно, когда я взял в руки «Страшную ночь, или необыкновенно чудесные приключения донского казака в горах Кавказа».

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней