Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

аллӑма (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шыва бомба пӑрахнӑшӑн аллӑма тытса чӑмӑртамӗ ӗнтӗ.

Не будет же он мне ручку жать за то, что мы бомбу бросили?

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Пӗр пус та кирлӗ мар, аттерен пӗр пус та илместӗп тесе, аллӑма ҫыртса тупа турӑм, акӑ кур, — Ильяс ҫавӑнтах ал тунинче халь те питӗрӗнсе пӗтмен йӗр кӑтартрӗ.

— Мне не надо и копейки от отца, слышишь, я поклялся, что не возьму от него и копейки, вот, гляди, — Ильяс протянул руку со следами укуса-клятвы.

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Аллӑма пиҫиххипе туртса ҫыхрӗҫ… —

Они мне руки поясом связали…

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ик аллӑма сулӑ эп тӑхӑнтӑм, Сулкаланса юрлас та кӑмӑл пур; Хӑта патне килсе эп сум куртӑм, Сире чыс кӑтартас шутӑм пур.

Надела на руки браслеты, Взмахну —и песню подхвачу, Так славно сватушка приветил, Его уважить я хочу.

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ме, тыт таса аллӑма!

На, вот тебе моя рука.

Пролог // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Акӑ тата, ҫав усала сӗртӗнсе хам аллӑма варалатӑп-и эпӗ?

— Ну вот, стану я руки марать об этакую дрянь.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Эпӗ аллӑма тӑсса турӑ ячӗпе ыйтатӑп.

Я протягивал руку.

IV. Ыйткалакан // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Эпӗ аллӑма тӑсса стенана хыпаласа пӑхрӑм; манӑн аллӑм юнланнӑ.

Я протянул руку; дотронулся до стены; моя рука была вся в крови.

XLII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпӗ пуринпе те килӗшекен ҫын пек, аллӑма анчах султӑм.

Я махнул рукой, как человек, на все согласный.

XXXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Вӑл ман аллӑма пичче тытса тӑнине курчӗ, эпӗ хӑюллӑнах калама пултаратӑп: хӗпӗртенӗ пирки унӑн куҫӗсем йӑлтӑртатсах кайрӗҫ.

Когда он увидел, что дядюшка держит мою руку в своих руках, смею утверждать, что в его глазах мелькнуло выражение живейшей радости.

XXIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Аллӑма ҫӗклесе пӑхрӑм та; вӑл хуп-хура пулса юлнӑ; эпӗ тинкерех пӑхрӑм та ҫӗркӑмрӑкӗ кӑларакан вырӑнта пынине чухласа илтӗм.

Когда я отдернул руку, она была совсем черная; я вгляделся внимательнее: рука была испачкана каменноугольной пылью.

XX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Юрать, санпа аллӑма варалас килмест, — хирӗҫ тавӑрчӗ ывӑлӗ.

— Ладно, рук о тебя марать не хочется, — ответил ому сын.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Ҫитет ӗнтӗ: куратӑп эпӗ, санӑн ҫывӑрас килет, аллӑма чупту та уттар; эпир Санин г-па иксӗмӗр калаҫӑпӑр», терӗ.

Я вижу, ты спать хочешь; целуй ручку и отправляйся; а мы с господином Саниным побеседуем вдвоем.

XXXIV // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Вӑл мана хулпуҫҫинчен ҫупӑрласа илчӗ те питӗ хытӑ ыталарӗ, унтан икӗ аллӑма та харӑс тытса чӑмӑртарӗ, хӑйӗн куҫӗнчен шӑпӑр-шӑпӑр куҫҫуль юхать; алӑсене тахҫанччен чӑмӑртаса тӑчӗ.

Она схватила меня за плечи, обняла крепко-крепко, а потом взяла за обе руки и давай пожимать, а у самой покатились слезы — так и текут по щекам; она все не выпускает меня, пожимает мне руки, а сама все твердит:

Вӑтӑр иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Куратӑп: нимӗн те пула пӗлмест, вара аллӑма султӑм та: — Шурри, — тесе персе ятӑм.

Но вижу, что ничего у меня не выйдет, махнул на все рукой и говорю: — Белый.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Эпӗ ҫав вараланнӑ юра ывӑҫласа илес тесе аллӑма тӑсрӑм ҫеҫ, сасартӑк — акӑ сана кӑмрӑк! — хуралнӑ юр ҫинче шурӑ пӑнчӑ пулса тӑчӗ: ку вӑл сикекен чи вӗтӗ нӑрӑсем тӗрлӗ еннелле вӗҫсе саланнипе пулчӗ иккен.

Приблизил я ладонь к этому грязному снегу, и вдруг — вот те угли! — на сером снегу стало белое пятно: это мельчайшие жучки-прыгунки разлетелись в разные стороны.

Пӗчӗкҫӗ шапа // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 75–77 с.

Эпӗ аллӑма илтӗм те кайӑкӑн хӳрине кӑшт туртса пӑхрӑм — ҫук, хускалмасть; ҫурӑмӗ тӑрӑх пӳрнепе сӑтӑрса пӑхрӑм — каллех вилнӗ пекех выртать.

Я принял ладонь, потрогал пальцем хвостик — лежит, не шевелится; погладил пальцем вдоль спинки — лежит, как убитая.

Кӑсӑясем // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 53–55 с.

Эпӗ вӑл юнанинчен хӑраса тӑман пулӑттӑм, аллӑма та тӑссаттӑм ӗнтӗ, анчах лесник, мана хытӑ тӗлӗнтерсе, мужик аллисене ҫыхнӑ пиҫиххие пӗррех туртса салтрӗ, хӑйне ҫухинчен ярса илчӗ, ҫӗлӗкне куҫӗ таранах пусса лартрӗ, алӑка яри уҫрӗ те мужике тӗртсе кӑларчӗ.

Я бы не побоялся его угрозы и уже протянул было руку; но, к крайнему моему изумлению, он одним поворотом сдернул с локтей мужика кушак, схватил его за шиворот, нахлобучил ему шапку на глаза, растворил дверь и вытолкнул его вон.

Бирюк // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 156–163 с.

Эпӗ аллӑма унӑн ҫинҫешке, сивӗ пӳрнисем ҫине хутӑм…

Я положил руку на ее крошечные холодные пальчики…

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Гагин ман пата ыран пыма пулчӗ; эпӗ унӑн аллине чӑмӑртарӑм, унтан аллӑма Ася еннелле тӑсрӑм, анчах вӑл ман ҫине ҫеҫ пӑхса пуҫне пӑркаларӗ.

Гагин обещал навестить меня на следующий день; я пожал его руку и протянул свою Асе; но она только посмотрела на меня и покачала головой.

II // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней