Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Чӗрем (тĕпĕ: чӗре) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тинӗсре ҫӗнӗ хӑрушлӑхпа асап курассине чӗрем сисрӗ пулин те, эпӗ каллех мӗнле те пулин карап ҫине лекесчӗ те тинӗссемпе океансем тӑрӑх ҫӳресе пӗтӗм тӗнче тавра ҫаврӑнасчӗ, тесе шухӑшлама тытӑнтӑм.

Хотя трезвый голос рассудка говорил мне, что в море меня ждут новые опасности и беды, я снова стал думать о том, как бы мне попасть на корабль и объездить по морям и океанам весь свет.

Иккӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ку командӑна илтсен, хӑранипе чӗрем тапми пулчӗ: хама халь-халь вилсе каясла туйрӑм, ура вӑйӗ пӗтсе ҫитрӗ, эпӗ вара койка ҫине ӳпне персе антӑм.

Когда я услыхал эту команду, у меня от ужаса замерло сердце: мне показалось, что я умираю, ноги мои подкосились, и я упал навзничь на койку.

Иккӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ах тупата, лере тата, — вӑл Клисурӑ енне алӑ сулчӗ, — унта ӗнтӗ чӗрем те вилчӗ.

Боже, боже! А там, — он махнул рукой в сторону Клисуры, — погибло и мое сердце.

I. Вӑрансан // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ытла кулянса кайрӗ те, уйрӑлнӑ чух чӗрем ҫурмалла пайланать пуль терӗм…

И такая она была печальная, что у меня прямо сердце разрывалось…

XXIII. Эмел // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӑна хӗрхенсе чӗрем татӑлса тухать.

Так его жаль, прямо сердце разрывается…

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Параппан ҫапнине илтсенех чӗрем ҫӗкленет. Тӑрсамӑр тӗрӗксемпе ҫапӑҫма!» тесе е ҫавӑн йышши ытти юрӑсене юрлаҫҫӗ.

«Как грянут барабаны, так взыграет мое сердце. Вставайте с турками драться!» Ну и прочие безумные песни.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫунсам, ҫунсам чӗрем пӗр вут-хӗмпе Пӗр харӑссӑн тӑрса таптар тӗрӗксене.

Пылай, пылай, душа, любовью огневою! На турок дружно мы пойдем стеною.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ыратать-ҫке путсӗр чӗрем, кунӗн-ҫӗрӗн ыратать, ним канӑҫ та памасть вӑл мана! — тенӗ вӑл Разметнова.

И щемит проклятое сердце день и ночь, и никакого мне покою от него нету! — говорил он Размётнову.

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Чӗрем лаштах кайрӗ.

Отлегло от души.

XI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫапах халӗ те, вӑл макӑрнине аса илсенех, чӗрем ҫурӑлса тухас пек ыратать, — чӑн та, ку тӗлӗнмелле хӑрушӑ!

Но до сих пор, стоит мне вспомнить, как она плакала, у меня разрывается сердце, — право, это очень странно!

XI // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Эп сана итленӗ чух ман чӗрем савнӑҫпа ӳссе кайнине эс хӑвах пӗлетӗн!

Ты сам знаешь, что, когда я слушаю тебя, сердце мое растет от радости!

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

— Алла тытрӑм та, ҫавна питӗ хӗрхеннипе ҫав тери хытӑ ӳлесе макӑрса ятӑм, чӗрем ҫурӑлсах тухатчӗ!

— Взял да так разревелся сам от жалости к нему, что у меня сердце зашлось.

27-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Сиксе тухасла тапӑртатма тапратрӗ ман чӗрем, ҫуллахи каҫ кӑнтӑр ҫилӗпе уҫӑлакан чечек евӗр, сана хирӗҫ уҫӑлса кайрӗ.

Сердце мое затрепетало и раскрылось навстречу к тебе, как раскрывается цветок во время летней ночи от южного ветра.

IX сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Анчах хӗвелпе ӗннӗ сан ҫепӗҫ аллуна ак ҫакӑнта чуптӑватӑп та тупа тусах калатӑп сана: нихҫан та, — ни яшлӑх вӑхӑтӗнчи юратӑвӑн малтанхи асапӗсемпе тертленнӗ чухне те, ни мухтавӑм ӳссе сарӑлнӑ кунсенче те, — ман чӗрем нихҫан кунашкалах чарса чарӑнман ҫулӑмпа ӗрӗхсе ялкӑшман, сан пӗртен-пӗр куллу, сан вут-кӑварлӑ кӑтрусем пӗр хут сӗртӗнниех, сан йӗпкӗн-хӗрлӗ тутун пӗр авӑнчӑкех вӑратса хускатать ҫак туйӑма манра!

Но вот на этом месте я целую твою милую руку, опаленную солнцем, и клянусь тебе, что еще никогда: ни в пору первых любовных томлений юности, ни в дни моей славы, не горело мое сердце таким неутолимым желанием, которое будит во мне одна твоя улыбка, одно прикосновение твоих огненных кудрей, один изгиб твоих пурпуровых губ!

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Юн курнине манӑн чӗрем тӳсеймест… — пӑшӑлтатать Яков Лукич.

У меня на кровь сердце слабое… — шепчет Яков Лукич.

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ачасем кӑшкӑрашнисене итлесе тӑтӑм-тӑтӑм та, хамӑн ывӑл ачана аса илтӗм, ну, чӗрем хӗстерсех ыратма пуҫларӗ вара…

Наслухался я детского крику, своего парнишку вспомянул, ну и защемило…

11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Анчах чӗрем ытла та хытӑ ыратать-ҫке… — терӗ хӗрарӑм, куҫҫульне саппунӗпе шӑлкаласа.

Только уж дюже сердце болит… — говорила она, улыбаясь и завеской вытирая слезы.

10-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Пар-ха мана ливольвертне, Макар, — куҫне-пуҫне чарса пӑрахса, пыр тӗпӗнчен тухакан сассипе кӑшкӑрса ячӗ кӑштах чун кӗнӗ Щукарь мучи — Пар-ха, халь, чӗрем ҫунса тӑнӑ чухне!

— Дай мне ливольверт, Макар!.. — вылупив глаза, горловым голосом заорал ободрившийся дед Щукарь — Дай, пока сердце горит!

8-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Чӗрем ӗшеннӗ пек пулчӗ, ҫапах кӑкӑрта темле чаплӑ кайӑксем хуллен юрлаҫҫӗ пек, ку кӗвӗ вара — шӑпланми тинӗс хумӗсен шавӗпе пӗрле — ҫав тери лайӑх, ҫулталӑкӗпех итлесе тӑрӑттӑм…

Сердце как будто устало, а в груди тихо поют какие-то славные птицы, и это — вместе с немолчным плеском моря — так хорошо, что можно бы слушать год…

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

— Акӑ мӗн шухӑшлатӑп эпӗ, Ольга, — терӗ вӑл, — ҫак кунсенче эпӗ саншӑн ҫав тери хӑраса ӳкрӗм; тӗрлӗ шухӑшран ӑсӑм ҫав тери пӑлханать; пулнӑ ӗмӗтсенчен е татӑлнӑ ӗмӗтсенчен, телее кӗтсе, чӗрем кӳтсе ҫитрӗ; пӗтӗм шӑмшаккӑм хавшаса кайрӗ: вӑл ним туйми пулчӗ, вӑхӑтлӑха та пулин канлӗх кирлӗ…

— Вот что, Ольга, я думаю, — сказал он, — у меня все это время так напугано воображение этими ужасами за тебя, так истерзан ум заботами, сердце наболело то от сбывающихся, то от пропадающих надежд, от ожиданий, что весь организм мой потрясен: он немеет, требует хоть временного успокоения…

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней