Поиск

Шырав ĕçĕ:

Чӑрӑшлӑх сăмах пирĕн базăра пур.

Чӑрӑшлӑх (тĕпĕ: чӑрӑшлӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Чӑрӑшлӑх Окана юхса кӗчӗ.
И Елица влилась в Оку.

Пӗчӗк ҫырма // Никифор Ваҫанкка. Географи: пуҫламӗш шкулӑн тӑваттӑмӗш класӗнче вӗренмелли кӗнеке / Л. Г. Терехова, В. Г. Эрдели; РСФСР Ҫутӗҫ халӑх комиссариачӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 132 с.

Чӑрӑшлӑх шывӗ тата сарлакарах, унӑн юхӑмӗ вӑрахланса кайрӗ.
Елица стала гораздо шире, течение — более медленным.

— Аптӑрамалла мар, час ҫитӗпӗр, куратӑр-и, Чӑрӑшлӑх шывӗ нумай сарлакаланчӗ.
— Ничего, ребята, скоро придем, смотрите, Елица уж много шире стала.

Ачасем пӗлеҫҫӗ: Чӑрӑшлӑх шывӗ Ока шывне юхса кӗрет.
Ребята знали, что Елица впадает в реку Оку.

— Ҫакӑ Чӑрӑшлӑх шывӗн пуҫӗ пулать ӗнтӗ, — терӗ вӗрентекен.
— Это — исток ручья Елицы, — сказала учительница.

Ӑна Чӑрӑшлӑх ҫырми теҫҫӗ, мӗншӗн тесен вӑл чӑрӑш вӑрманӗ витӗр юхса выртать.
Его называют Елицей, потому что он протекает по еловому лесу.

Лутрака чӑрӑшлӑх ҫийӗпе ишсе пыракан тӗтреллӗ пӗлӗтсем хыҫӗнчен ҫур уйӑх катӑкӗ курӑнкала пуҫлать.
За волочившимися над чахлым ельником туманными облаками начала показываться половинка луны.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Шурлӑхри тӗмескесем хушшипе, имшеркке чӑрӑшлӑх витӗр йӗпе сукмакпа эпир вӑрманалла кӗрсе каятпӑр.
Входим в лес по мокрой тропе, среди болотных кочек и хилого ельника.

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Автомат пулисемпе урлӑ та пирлӗ касса тӑкнӑ ҫамрӑк чӑрӑшлӑх сайралнӑ, ҫавӑнпа ҫуркуннехи ҫӗр ҫинче икӗ ним хускалми кӗлетке хуралса выртни аванах курӑнать.
Ельник, изрезанный вдоль и поперек пулями автоматов, поредел, и хорошо стали видны на весенней земле две черные неподвижные фигуры.

6 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

— Кунтан иртсе кайма ҫук, — терӗ Павлушка мӑнаҫлӑн, пиччӗшӗ пек калаҫма тӑрӑшса: — кунта чӑрӑшлӑх ҫав тери ҫӑра, тирӗнсе пӗтме пулать.
— Здесь не продеретесь, — солидно, в точности подражая старшему брату, говорил Павлушка: — здесь ельник такой густой, все исколетесь.

39 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Пӑхатӑп — хай упа тӳрех ман ҫине вӗтӗ чӑрӑшлӑх витӗр ҫулпа вӗҫтерсе килет; хӑранипе хӑйне хӑй те пӗлмест пулмалла.
Поглядел я перед собой: а он прямехонько на меня по дорожке между частым ельником катит стремглав и, видно, со страху сам себя не помнит.

Упа тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Эпӗ ҫӳллӗ чӑрӑшлӑх еннелле пӑхрӑм та, пӗр аллӑ утӑмра, йывӑҫсем хушшинче, пӗр пысӑк, хураскер тӑнине курах кайрӑм.
Глянул я в высокий ельник: шагов на 50, за деревьями, стоит что-то черное, большое.

Сылтӑм енче татах ҫӑра чӑрӑшлӑх, вӑл пӗтнӗ ҫӗрте уҫланкӑ курӑнать.
Направо от меня частый ельник, а на конце ельника полянка.

Ҫав чӑрӑшлӑх варринче юр шӑлса кайнӑ ҫул курӑнать, вӑл тӳрех ман пата тухать.
В средине ельника дорожка, засыпанная снегом, дорожка эта прямо на меня идет.

Ман умра — ҫын ҫӳллӗш ҫамрӑк, йӑвӑ чӑрӑшлӑх; чӑрӑш турачӗсем юр пуснипе усӑна-усӑна аннӑ.
Против меня частый, молодой ельник в рост человека; и на ельнике сучья повисли и слиплись от снега.

Манран сулахай енче ҫӳллӗ чӑрӑшлӑх: ун витӗр таҫта ҫитиех курӑнать; унта йывӑҫсем витӗр пӗр ҫын курӑнать.
Налево от меня высокий ельник; сквозь него далеко видно, и за деревьями чернеется мне мужик-загонщик.

Вӗсенчен кӑшт аяккарахра, йывӑҫ тӗмисемпе чӑрӑшлӑх хӳттинче, ҫырмари чӑнкӑ ҫыран хӗрринче кухня хуп-хура курӑнать.
Немного в стороне, тоже под шатром кустов и ельника, чернеет вырытая в обрывистой стене оврага кухня.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ку вырӑн мана аванрах пек туйӑнчӗ: пӗр енчен пире ҫилтен сыран хӳтӗлет, тепӗр енчен — вӑрман, виҫҫӗмӗш енчен — ҫамрӑк чӑрӑшлӑх.
Место мне показалось удобным: с одной стороны от ветра нас защищал берег, с другой — лес, с третьей — молодой ельник.

Хӗллехи поход // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 105–114 с.

Укӑлчаран тухсан, Любӑпа Андрей чӑрӑшлӑх ҫывӑхне, мӑклӑ ҫемҫе тӗме ҫине ларчӗҫ.
Миновав околицу, Андрей и Люба присели возле ельника на мягкие мшистые кочки.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Акӑ чӑрӑшлӑх та пӗтрӗ.
Но вот ельник кончился.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика