Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тирекен (тĕпĕ: тир) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мана та ҫаплах, — ҫине-ҫине чуптунӑ Сантӑркка Ҫимуна тирекен тутинчен.

Помоги переводом

Ял тавра кашкӑрсем ҫӳреҫҫӗ // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Пӗли-пӗлми чӗлхипе вырӑсла калаҫкаласа, арҫынла пысӑк аллисемпе урана тирекен хӑмӑл ҫинче выртакан ыраша тӑпӑл-тӑпӑл ҫавӑрса илет те, пилӗкӗ тӗлне тытса, пӗтӗрнӗ ыраш тунипе ҫирӗппӗн тӗвӗлесе ҫыхать.

Помоги переводом

Яла ҫӗнӗ ҫынсем килсен // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Йыснӑшӗ ҫумнех шӑвӑнса ҫитрӗ те Сантӑркка, такам илтесрен хӑранӑ пек, унӑн тирекен мӑйӑхӗ патне ҫывхарса, ҫурма сасӑпа каласа хучӗ:

Помоги переводом

Яла ҫӗнӗ ҫынсем килсен // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Халӗ те ял председателӗн пӑшатан евӗр тирекен куҫӗ айӗнче директриса хӑйне сутмарӗ.

Помоги переводом

Чӑтӑмлӑхӑн та вӗҫӗ пур // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

— Талккишпех типсе ларнӑ, пур ҫӗрте те тирекен йӗпсем тата тӑвар.

— Совсем сухая, вся в иглах и соленая.

XIX // Юрий Артемьев. Сент-Экзюпери Антуан де. Пӗчӗкҫеҫ принц: аллегориллӗ повесть-юмах. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 64 с.

Сехечӗ-сехечӗпе, хӑш чухне кунӗпе кайӑкҫӑсем тропик вӑрманӗ ӑшӗнче тирекен чӑтлӑх витӗр пыраҫҫӗ.

По нескольку часов подряд, а иногда и целый день пробираются охотники в диких колючих зарослях тропического леса.

Тропик тӑрӑхӗнчи халӑхсен пурӑнӑҫӗ епле // Никифор Ваҫанкка. Географи: пуҫламӗш шкулӑн тӑваттӑмӗш класӗнче вӗренмелли кӗнеке / Л. Г. Терехова, В. Г. Эрдели; РСФСР Ҫутӗҫ халӑх комиссариачӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 132 с.

Вилӗмле инкекри ҫынсене ҫӑлнӑшӑн сюртукӗ ҫине медаль тирекен ҫеҫ мар, путакан ҫынна ҫӑлнӑ чухне унпа пӗрле авӑрта путса вилекен ҫын та сӑваплӑ пирӗн куҫӑмӑрсен умӗнче.

И тот, кто, бросаясь спасать тонущего, тонет с ним сам, не менее свят в наших глазах, чем тот, кто, спасая, прикрепляет к борту сюртука медаль за спасение погибающих.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хывӑннӑ чух йӑлӑхтармӑш шӑнасене хӑваланӑ, ҫара ура тупанне тирекен курӑка ылханнӑ май, ҫапах та, савӑнӑҫне пытараймарӗ: укҫа, пысӑк укҫа хӑпартлантарать.

гоня назойливых мух и проклиная траву, коловшую подошвы ее босых ног. Но деньги — такие деньги! — воодушевляли ее.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Унтан шыв юхӑмӗсем ҫапа-ҫапа хӗнекен сӗм тӗттӗмлӗхе нумай-нумай, вӗҫсӗр-хӗрсӗр, куҫа касса тирекен чарусӑр ҫиҫӗмсем вӑйлӑн пыра-пыра тапӑнчӗҫ, вӗсем тӳпери ӑнтӑлуллӑ юхӑмсен хушшинче тамӑкри вӗршӗнсем пек, — ҫӗр чӗтревне кӳрсе килме пултаракан, ӑсран кӑларасла шав-кӗрлев хушшинче чупа-чупа саланаҫҫӗ.

Затем этот хлещущий потоками воды мрак подвергся бесчисленным, непрерывным, режущим глаза падениям неистовых молний, разбегающихся среди небесных стремнин зигзагами адских стрижей, среди умопомрачительного грохота, способного, казалось, вызвать землетрясение.

Шурӑ шар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 136–139 с.

Эйпын аллине тирекен пулмарӗ, анчах вӑл тепӗр куннех аташма пуҫларӗ: Таичи чирӗ ернӗ, ӑна, Одзукие ҫакӑ кирлӗ пулнӑ та ӗнтӗ: чирлӗ Таичи сывӑ ҫынсене чир ертме пултарнине тӗрӗслесе пӑхасшӑн пулнӑ-мӗн вӑл.

Эйпыну никто уколов не делал, но уже на второй день он метался в бреду, заразившись от Таичи, японец Одзуки как раз и хотел проверить, насколько опасен больной Таичи для здоровых людей.

Хура хӗвел // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Иккӗленӳсем те пулнӑ, сивӗ, йӗппе тирнӗ пек тирекен иккӗленӳсем.

И сомнения были, холодные, колючие.

7 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Чижик вӗри алӑ тупанӗсемпе тирекен кӗлтене ҫыххинчен ҫавӑрса тытсан, — куҫҫуль юхса тухрӗ.

А когда Чижик схватилась горячими ладонями за колючее свясло, — слезы выступили у нее на глазах.

Алӑ ҫинчи пирвайхи хӑмпӑсем // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Чӗлхи, йывӑҫ пек хытса, кушаланса, тирекен пулса кайнӑскер, ҫӑварӗнче ют япала пек выртнӑ.

Язык одеревенел, шершавый и колющий, он лежал во рту, словно чужой.

V // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Йывӑҫ турачӗсем ӑна питӗнчен ҫапрӗҫ, вара ҫав пӑрпа витӗннӗ калама ҫук ҫивӗччӗн тирекен туратсене вӑл аллисемпе сире-сире утрӗ.

Ветки кустов повыше хлестали ее по лицу, она отклоняла их рукой, острые, покрытые под налетом пушистого снега ледяной коркой.

I // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ҫил унӑн урисем айӗнче пӑтрашать; юбкине вӗлкӗштерет, ӑна питӗнчен тирекен юр пӗрчисемпе сапать.

Ветер путается у нее в ногах, раздувает юбку, бросает ей в лицо колючие снежинки.

VI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫак ҫӑмӑл ҫуна кӳлнӗ хаяр йытӑсем вӗсене иккӗшне те пит-куҫа йӗп пек тирекен юр витӗрех урӑх, таҫти ҫӗнӗ ҫӗре, Коля хальччен нимӗн те илтмен-пӗлмен ҫӗршыва, илсе кайнӑ пек туйӑнчӗ.

Будто на этих диких собаках, запряженных в легкие сани, сквозь острый снег, царапающий кожу на лице, уносились они оба в другую, новую страну, о которой он еще ничего не слыхал.

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Аксинья хӑй чӑтса ирттернӗ мӑшкӑла — ҫав ҫынран, ҫав пысӑк та тимӗр пек хытӑ алӑсенчен мӗн кӑна тӳссе курнине пӗтӗмпех аса илчӗ; аса илчӗ те, унпа ӗмӗрлӗхе татӑлма шутламан ҫӗртенех, хӑй мӗн хӑтланнинчен хӑй те хӑраса кайса, йӗп пек тирекен сӑмахсемпе чыхӑнса пӳлӗнчӗ:

Аксинья вспомнила пережитые обиды, все вспомнила, что перенесла от этого человека, от больших железных рук и, сама не желая разрыва, в душе ужасаясь тому, что делала, задыхалась в колючих словах:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чул хысакӗсем тӑрӑх, ҫӑра та тирекен йывӑҫ чӑтлӑхӗ витӗр пычӗҫ.

Пробирались по каменным выступам, сквозь густой и колючий кустарник.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӗсем каснӑ-лартнӑ йӳн литографи картинӗсем ҫинче Козьма Крючков сӑнӑ ҫине тирекен нимӗҫсем евӗрлӗ.

Разительно похожи на тех немцев на дешевой литографии, которых Козьма Крючков нанизывает на пику.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Сывӑ пул, Ганна!» кӑшкӑрса илчӗ ҫав вӑхӑтра йӗкӗтсенчен пӗри, хыҫалтан йӑпшӑнса пырса голована вӑл ыталаса илсе; анчах лешӗн шӑрт пек тирекен мӑйӑхӗсене курсан, сасартӑках хӑраса каялла сиксе ӳкрӗ.

— Прощай, Ганна! — закричал в это время один из парубков, подкравшись и обнявши голову; и с ужасом отскочил назад, встретивши жесткие усы.

III. Кӗтмен йӗкӗт. Кавар // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней