Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

лӑпкӑн сăмах пирĕн базăра пур.
лӑпкӑн (тĕпĕ: лӑпкӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем сахалтарах пулин те, хӑйсем «ҫук» тенӗ сӑмахне пит лӑпкӑн тата хӑйсем тӗрӗс тунине пӗтӗмпех ӗненсе каларӗҫ.

Хотя их меньшинство, но они сказали свое «нет» спокойно и с полной убежденностью.

LXIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Пуҫсӑр юланут куҫран ҫухалсан тин Зебӑн каялла хӳшӗ патне кайма вӑйӗ ҫитнӗ, хӳшше пырса кӗрсен вара ҫав тӗлӗнмелле япала ҫинчен лӑпкӑн шухӑшлама тӑна кӗнӗ.

Только когда всадник без головы скрылся, Зеб нашел в себе силы, чтобы отправиться обратно к хижине, и, лишь очутившись уже под ее кровом, пришел в себя настолько, чтобы спокойно подумать об этом странном происшествии.

LVI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ытти вӑхӑтра вара гасиендӑн ватӑ хуҫи, ҫирӗп шут тытнипе авланманскер, лӑпкӑн та пӗччен пурӑнса ирттернӗ.

В остальное же время старый владелец гасиенды, убежденный холостяк, вел спокойный и уединенный образ жизни.

LV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Пурнӑҫ кунта яланах пит лӑпкӑн иртсе пынӑ.

Жизнь обычно здесь текла очень тихо.

LV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Эпӗ чӑнах та ухмахла хӑтлантӑм ҫав, — лӑпкӑн ответлерӗ ҫамрӑк плантатор.

— Да, я действительно разыграл дурака, — спокойно сказал молодой плантатор.

XXXV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Эпӗ тивӗҫлӗ ыйтнине хирӗҫ тӑма пултараймастӑп, — тесе лӑпкӑн ответлерӗ ирландец.

— Я не могу возражать против справедливого требования, — спокойно ответил ирландец.

XX сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Манӑн питех пӑрахас килмест, — лӑпкӑн ответлерӗ Морис.

— У меня нет особого желания отказываться, — скромно ответил Морис.

XX сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Пӑрахма шутламастӑп та, — никам хумхантарма пултарас ҫук лӑпкӑн каларӗ Зеб, вӗлернӗ выльӑх хырӑмӗ ҫинчи тире ҫивӗч ҫӗҫӗпе касса ҫурса.

— И не подумаю даже, — с невозмутимым хладнокровием сказал Зеб, вспарывая острым лезвием шкуру на брюхе убитого животного.

ХVIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Тепри тата? — лӑпкӑн ыйтрӗ креолка.

— А второй? — спросила креолка со спокойствием в голосе.

XV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Юланучӗ лӑпкӑн ларса пынӑ, хӑрани-мӗнӗ палӑрман.

Всадница сидела спокойно, без заметной тревоги.

XV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Йывӑҫсен хӳттинче мустангсем каллех лӑпкӑн тӑнӑ.

Мустанги снова спокойно стояли под тенью деревьев.

VIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Мулсем лӑпкӑн тӑнӑ.

Мулы стояли совсем притихшие.

IV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Юпа ҫумне ҫыхнӑ Дик, хӑйӗн ҫӗр ҫинче урӑх нимле шанчӑк та ҫуккине пӗлсе, лӑпкӑн вилӗм кӗтет.

Привязанный к столбу Дик спокойно ждал смерти, зная, что на земле ему больше не на что надеяться.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Дик Сэнд ҫывӑрса кайрӗ те икӗ сехет хушши ҫав тери лӑпкӑн ҫывӑрчӗ.

Дик Сэнд заснул и проспал здоровым сном около двух часов.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Кашнин хӑйӗн черечӗ! — кӑшкӑрса ячӗ вӑл урса кайнӑ ҫилӗпе, чӳк парни хӑйне ытла та лӑпкӑн тытнине курса.

— Каждому своя очередь! — вскричал он в порыве бешеной злобы, которая еще возрастала от непоколебимого спокойствия его жертвы.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫакна каланӑ чухне хӑйне аран-аран лӑпкӑн тытма пултарнӑ Негоро, ӑна ҫисе ярасшӑн пулнӑ пек, Дик Сэнд патнелле пӗшкӗнчӗ, ун сасартӑк тискерленнӗ пичӗ ҫамрӑк моряка халӗ перӗннӗпе пӗрех.

И, говоря это, Негоро, чье внешнее спокойствие стоило ему огромных усилий, склонился над Диком Сэндом; лицо его, внезапно ставшее жестоким, почти касалось молодого моряка, словно он хотел его съесть.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫапла вара, кам патша пулас ыйту хӑвӑрт та лӑпкӑн татӑлчӗ.

Итак, вопрос о престолонаследии разрешился быстро и мирно.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Сирӗн шутпа, Роман Игнатьевич, тӗнчере хӑйсен ачисемшӗн кулянман, вӗсем тӗрмере чух лӑпкӑн ҫывӑрма пултаракан амӑшсем те пур-им?

— А вы думаете, Роман Игнатьевич, что есть такие матери на свете, которые не тревожатся за своих детей, могут спать спокойно, когда их дети в тюрьме?

«Тӗп пултӑр вӑрҫӑ!» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Унта ют ҫынсем пурӑнаҫҫӗ, — лӑпкӑн тавӑрать Мария Александровна.

— Там живут посторонние, — отвечает спокойно Мария Александровна.

«Уйӑхлӑ каҫ» соната // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Кам унта? — ыйтать лӑпкӑн, тин кӑна вырӑн ҫинчен тӑнӑ пек.

— Кто там? — спрашивает спокойно, словно только что поднялась с постели.

«Уйӑхлӑ каҫ» соната // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней