Поиск

Шырав ĕçĕ:

шӑрши (тĕпĕ: шӑршӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унсӑр пуҫне анис улма шӑрши ҫапнӑ подвалта тӑхӑр старикпе тепӗр хисеплӗ судья ларчӗҫ.
Кроме него, в подвале, густо пропахшем анисовыми яблоками, сидели еще девять стариков и один почетный судья.

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Илеперӗн сӑмсана кӑтӑклантармалла пылак та илӗртӳллӗ шӑрши ыйхӑлаттарса ячӗ, ҫемҫен кӑна ҫурри манӑҫнӑ тахҫанхи пурнӑҫӗ еннелле ҫаврӑнтарса пӑхтарчӗ, чӗрене тепӗр хут иртнӗ юратӑвӑн ҫивӗчӗшӗ ҫумне сӗртӗнтерчӗ.
Приторный, зовущий запах донника навеял сон, мягко повернул лицом к полузабытому прошлому, заставил еще раз прикоснуться сердцем к отточенному клинку минувшего чувства.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чикаркка туртса ячӗ те, типӗ илепер курӑкне июнь кунӗсен тутлӑ шӑрши ҫапакан утӑ ҫине пичӗпе выртса, сисмен ҫӗртенех ҫывӑрса кайрӗ.
Покурив, уткнулся лицом в сено, пропахшее сухим донником и сладостным куревом июньских дней, незаметно уснул.

Ӗнтӗ чуна ҫурхи кунсен ӳсӗртсе яракан сӗлкӗшлӗ шӑрши савать, садсем чие йывӑҫҫисен нӳрӗ шӑршипеле сывлаҫҫӗ.
Уже манило пьяным ростепельным запахом весны, в садах пахло вишенником.

Унран уҫӑ та сивӗ сывлӑш варкӑшӗ, утӑпа табак тӗтӗмӗн шӑрши ҫапрӗ.
От него хлынул свежий, холодный воздух, запах сена и табачной гари.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевичӗ аякранах машин ҫӑвӗн шӑрши ҫапакан хытӑ шӑнӑрлӑ пӳрнисемпе Григорий аллине ҫатӑрласа чӑмӑртарӗ, чӗлхине чаплаттарса илчӗ.
А Иван Алексеевич помял руку Григория в своих мослаковатых пальцах, навылет провонявших машинным маслом, поцокал языком:

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗлпе кизек тӗтӗмӗн шӑрши сарӑлнӑ.
Пахло золой и кизячным дымом.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лаша тарӗпе шӑк шӑрши ҫапнӑ Петро пӳрте кӗчӗ.
Петро вошел, пропитанный запахами конского пота и мочи.

Унччен килнисем те пӗтӗм киле-ҫурта мужик шӑрши тултарса хӑварчӗҫ! — кӑмӑлсӑррӑн мӑкӑртатрӗ Ильинична.
Какие были-то — весь курень провоняли духом своим мужичьим! — недовольно бормотала Ильинична.

Хальхинче те Макартан сӑмакун шӑрши кӳӳ перет, чарӑлса кайнӑ пысӑк куҫӗсем анкӑ-минкӗллӗн тӗтреленнӗ, чӑлханса ларнӑ йӗпе сухалӗ айӗнчен Дон хӗрринчи рак хуранӗсем пек кӑвакрах шурӑ тикӗс шӑлсем курӑнаҫҫӗ.
И на этот раз Макар пахуче дышал самогонкой, большие, навыкате, глаза дымились пьяным хмельком, в мокром колтуне бороды белел ровный набор голубоватых, как донские ракушки, зубов.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Союзниксем кӗрӗксем, мулкач тирӗнчен ҫӗленӗ ҫӑмламас ҫӗлӗксем тӑхӑннӑ, хӑйсенчен сигарӑпа одеколон шӑрши кӗрет.
Союзники — в шубах, в мохнатых заячьих папахах, овеянные запахами сигар и одеколона.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ну, мӗн супӗлтетет вӑл? — тет вӑл телеграфист ӗнси ҫинелле сивӗ сывлӑшпа сӑмакун шӑрши вӗре-вӗре кӑларса.
Он говорил, дыша в затылок Телеграфисту морозом и самогонкой: — Ну чего там брешет?

Ҫут хӗррисем юртан тасалса ҫаралаҫҫӗ; таврара тӑмлӑ тӑпрапа ҫӗрӗшнӗ курӑк шӑрши кӗрет.
Отходят и оголяются супесные пригорки, первобытно пахнет глинистой почвой, истлевшей травой.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗриленсе кайнӑ йӗнер сӑранӗпе лаша тарӗн тӑкӑс шӑрши.
Смежные запахи конского пота и нагретой кожи седла.

Тӑварсӑр шыв шӑрши ҫапнӑ ҫӗр хӗл умӗнхи ҫемҫе ҫивиттипе витӗннӗ.
Мягкая предзимняя наволочь крыла пресно пахнущую землю.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тыткӑна илнисем — тар шӑрши ҫапнӑ, тусанпа вараланса пӗтнӗ ҫамрӑк йӗкӗтсем — саккӑрӑн ҫитсе чарӑнчӗҫ.
Подошли пленные — восемь провонявших потом, изузоренных пылью молодых ребят.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таптаса пӑтратнӑ юшкӑнлӑ ҫӗрӗн, шапа лӑймакин кӳкӗрт тутиллӗ шӑршипе ҫуса тасатнӑ, кӑштах ҫӗрӗшнӗ ҫӳҫе тымарӗсен пылак шӑрши ҫӗкленет…
Поднялся серный запах взвороченной илистой земли, тины, горький и сладостный дух омытых и сопревших корней верб…

Кухньӑра ҫӗве янӑ тӑпӑрчӑпа хӑмла путранкин йӳҫек шӑрши сарӑлнӑ.
В кухне стоял кислый запах свернувшегося творога и хмелин.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хутора тин ҫапнӑ тулӑпа хывӑх тусанӗн вӗри те тӑкӑс шӑрши хупласа илнӗ.
Горячим терпким духом свежеобмолоченной пшеницы и мякинной пыли обволакивало хутор.

Курницӑра ҫӗр урайӗн кӑпӑш сулхӑн шӑрши, антӑхтарса ярасла хӑватлӑ ют табакпа ҫул ҫинчи ҫынна вӑрах вӑхӑта ҫапакан инҫетри ҫул шӑрши кӗрет.
Из горницы тянуло рыхлой прохладой земляного пола, незнакомым удушливо-крепким табаком и запахом дальней паутины, каким надолго пропитывается дорожный человек.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика