Поиск

Шырав ĕçĕ:

шӑрши (тĕпĕ: шӑршӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Лашапа вӑкӑр тарӗн, урапасен хӗвелпе хӗрсе вӗриленнӗ йывӑҫӑн, килти ӑпӑр-тапӑрпа урапа тикӗчӗн шӑрши кӗрет.
Пахло конским и бычьим потом, нагретым деревом бричек, домашней утварью, коломазью.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унта шыв вӑкӑрӗсем хулӑннӑн сӗрлеҫҫӗ, юшкӑн шӑрши ҫапнӑ нӳрӗ сывлӑшра, хӗвел тухнӑ пулин те, ӳпре-шӑна пӗлӗчӗ пӗтӗрӗнсе явӑнать.
Басовито гудели водяные быки и в сыром, пронизанном запахом ила и тины воздухе, несмотря на то что солнце уже взошло, густо кишела мошкара.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫинҫе аллисене сарса пӑрахнӑ, сылтӑм пичӗ сӗлехепе йӑлтӑртатать, карса хунӑ ҫӑварӗнчен тӳсме ҫук сӑмакун шӑрши перет.
Тонкие руки ее были раскинуты, правая щека блестела, обильно смоченная слюной, из раскрытого рта резко разило самогонным перегаром.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шыв, валашкан симӗс мӑкпа витӗнсе пӑнтӑхнӑ тӗпӗ тӑрӑх сарӑлса, хӗвелпе хӗрнӗ чӗр пӗрене шӑрши ҫапакан кӗтессе юхса кайрӗ.
Вода, растекаясь по зелено-замшелому, заплесневелому днищу корыта, устремилась в накаленный солнцем, пахнущий сырой древесиной угол.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дарйӑран тин сунӑ ӑшӑ сӗтпе выльӑх карти шӑрши ҫапрӗ.
От Дарьи исходил теплый запах парного молока, запах скотиньего база.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лайӑх пирус шӑрши Выпряжкина чӑтӑмран кӑларчӗ.
Запах хороших папирос вывел Выпряжкина из терпения.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Малтанхи аслати кӗмсӗртеткелесе илет, хуторта йывӑҫсен кӳпчеме пуҫланӑ папкисен, ирӗлнӗ хура тӑпран уҫӑ шӑрши сарӑлнӑ.
Погромыхивал первый гром, и благостно, живительно пахло по хутору распускающимися древесными почками, пресным черноземом оттаявшей земли.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ладан, пӑнтӑх, ҫӗрӗк шӑршипе ватӑ ҫыннӑн таса мар шӑрши тӳрех ун сӑмсине кӳ! ҫапрӗ.
Запах ладана, плесени и гнили, запах старого неопрятного человека густо ударил ему в ноздри.

Кашниех ҫӗрелле пӗшкӗнчӗ, ҫурхи хӗвел шӑрши ҫапнӑ типӗ тӑпрана алла илсе, ватса пӑхрӗ, хуйхӑллӑн хаш-хаш сывлас мар тесе тӑрӑшрӗ.
И каждый нагибался, брал сухой, пахнувший вешним солнцем комочек земли, растирал его в ладонях, давил вздох.

Пӑрса хунӑ винтовка штыкӗсем ҫинче апат-ҫимӗҫ тултарнӑ пир хутаҫҫисем сулланса пычӗҫ, ҫил ҫинче ҫеҫенхир юррисем чапӑр шӑрши пек салхуллӑн вӑркӑшса юхрӗҫ, казаксем хушшинчи калаҫу сӳрӗккӗн сӳтӗлсе тӑсӑлчӗ…
На привинченных штыках винтовок болтались холщовые сумочки с харчами, по ветру веялись грустные, как запах чабреца, степные песни, вялый тянулся промеж казаков разговор…

Ӗнтӗ йӗнерӗ айӗнчи кӗҫҫене те кӑмӑшка шӑрши ҫапрӗ.
Запахом дымки пропитался даже потник на его седле.

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӗр урайӗнчен пӑрупа качака шӑкӗн тӑварлӑ шӑрши ҫапать, кӑмакаран купӑста ҫулҫипе хупласа пӗҫернӗ икӗ питлӗ тутлӑ читнай шӑрши варкӑшса тухать.
От земляного пола солоно попахивало телячьей и козьей мочой, из печи — словно пресно-пригорелыми хлебами, выпеченными на капустных листах.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юртан тасалнӑ ҫӗрӗн нӳрӗ шӑрши сиплӗхлӗ те чуна уҫса ямалла ырӑ.
Живителен и пахуч был влажный запах оттаявшей земли.

Килте ӳстернӗ табакӑн йӳҫек шӑрши нӳрелсе лӗчӗркеннӗ атӑсен йывӑр шӑршипе хутӑшса ирӗлет.
Горьковатый самосад растворялся в острой вони отсыревших сапог.

Утсем ҫуркуннехилле айкашса выляма тапратрӗҫ, вӗсем ҫинчен йӑптӑх ҫӑмӗ тӑкӑнчӗ, лаша тарӗн шӑрши сӑмсана хытӑрах пырса ҫапрӗ.
По-весеннему яровито взыгрывали кони, сыпался с них линючий волос, резче колол ноздри конский пот.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӗр каҫиччен шӑнса хытнӑ шӑм-шак ирӗлсе пынӑҫемӗн тӑвар тутиллӗ юн шӑршипе вилнӗ ҫыннӑн утмӑл туратӑнни майлӑ ӑша лӗклентерекен пылак шӑрши ытларах та ытларах сисӗнсе тӑрать.
И чем больше отходило промерзшее за ночь тело, — резче ощущался соленый запах крови и приторно-сладкий васильковый трупный дух.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ирӗлекен юрӑн тӑварсӑр тутӑллӑ уҫӑ шӑрши кӗрет.
Пахло талым снегом пряно и пресно.

Ун ҫинчи хӑмӑр папкасем март уйӑхӗнчи тутлӑ сӗткенпе тулса кӳпченӗ: черченкӗ те кӑшт кӑна сисӗнекен ырӑ шӑрши ҫав папкасем ҫуркуннепе ҫурӑлса тухасса, ҫаврака хӗвел ҫутинче пурнӑҫ каллех таврӑнасса шантарса тӑнӑн туйӑнать…
На ней уже набухали мартовским сладостным соком бурые почки; сулил их тонкий, чуть внятный аромат весенний расцвет, жизнь, повторяющуюся под солнечным кругом.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кизек сарайӗнче типӗ тислӗк, ҫӗршӗннӗ улӑмпа ҫинчӗк утӑ шӑрши кӗрет.
В кизячнике густо пахнет сухим навозом, выпревшей соломой, объедьями сена.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Площадьре ӗне ашӗпе лавр ҫулҫи шӑрши сарӑлчӗ.
На площади запахло говядиной и лавровым листом.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика