Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

турра (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ну, тав турра!

— Ну и славу богу!

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Турра асӑнса калатӑп, Степан, вӑл ман ҫуртра ҫук!

Богом клянусь, Степан, нету его в моем доме!

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Вилӗм ыйтса турра кӗлтӑвать, лешӗ вилӗм памасть.

Все молит, чтобы прибрал, а он не берет.

I // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ну, тавтапуҫ турра, — терӗ вӑл шӑппӑнрах та кӑмӑллӑн янӑракан сассипе.

— Ну, и слава богу, — сказала она своим тихим и приятным голосом.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Эпир, мухтав турра, ытла васканипе пур ӗҫсене тума ӗлкӗрейми пултӑмӑр…

Мы, слава богу, торопимся так, что за всеми делами и поспеть не можем…

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ну, тавах турра!

Ну, слава богу!

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Тав турра, пӗртак лӑпланчӗҫ, — терӗ Андрей.

— Слава богу, затихли немного, — сказал Андрей.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

«Аха, тавах турра, ҫапкаланчӑк пирки мар иккен! — шухӑшларӗ вӑл. — Каллех ҫав тырӑ пирки иккен!»

«Ага, слава богу, не в лоботрясе дело! — подумал он. — Опять с этим хлебом!»

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Ну, вӑт, тавах турра, — терӗ Ерофей Кузьмич хуллен, хӑй тӗллӗн, — пӗр укҫасӑр-мӗнсӗр ӗҫлекен тарҫӑ тупрӑм-ха.

— Ну вот, слва богу, — сказал Ерофей Кузьмич тихонько, про себя, — нашел слугу, который будет работать бесплатно.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Ну, тав турра эппин!

— Ну, дай бог!

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Ну, тавах турра! — терӗ Ерофей Кузьмич.

— Ну, слава богу! — сказал Ерофей Кузьмич.

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Тавах турра, ҫук-ха…

— Слава богу, нет еще…

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Тавах-ха турра, паян эпӗ пӗрине хамӑр тӑпрана хыптартӑм-ха! — ҫинҫерех тепӗр сасӑпа каларӗ Бояркин.

— Слава богу, сегодня заставил одного жрать нашу землю! — более тонким голосом сказал Бояркин.

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ашшӗ ӑна питӗ юратнӑ пулмалла, ҫавӑнпа та ывӑлӗ вилесрен хӑраса, Будда турра пуҫҫапнӑ та ачине кӑшӑлпа ҫирӗплетнӗ.

Это означало, что отец очень его любил и, боясь, как бы он не умер, дал обет перед изображением Будды и скрепил этот обет серебряным обручем, который надел сыну на шею.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

— Вӑт курнӑҫрӑмӑр та, тав турра, пурте чӗрӗ.

— Вот и свиделись, слава богу, живые.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Пирӗн, турра шӗкӗр, пурте пур: чихирь те пӑрса юхтартӑмӑр, тӑварларӑмӑр та, пӗр виҫӗ пичке иҫӗм ҫырлине сутатпӑр, ӗҫме те юлать-ха.

Все у нас есть, слава Богу, и чихирю нажали, и насолили, и продадим бочки три винограду, и пить останется.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Мӗн турра ҫилентермелли, атьсемӗр!

— Да что Бога гневить, батюшка!

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ан тив, хӑй сывӑ кайнӑшӑн турра кӗлтутӑр, — терӗ Лукашка кулса.

— Пускай Бога молит, что сам цел ушел, — сказал Лукашка, смеясь.

XXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл турра кӗлтума тытӑнчӗ, хӑй нимӗнле ырӑ та аван ӗҫ тумасӑрах вилесрен ун чунӗ юлмарӗ; унӑн ҫав тери-ҫке пурӑнас килет, хӑйне хӑй те хӗрхенмесӗр, мухтавлӑ та ырӑ ӗҫ тӑвас шутпа пурӑнӑҫ килет.

Он стал молиться Богу, и одного только боялся — что умрет, не сделав ничего доброго, хорошего; а ему так хотелось жить, жить, чтобы совершить подвиг самоотвержения.

XX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Эс кунта ӗҫрӗн, ну, тав турра!

— Ты здесь погулял, ну, слава Богу!

XVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней