Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑван сăмах пирĕн базăра пур.
тӑван (тĕпĕ: тӑван) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эп Тӑван Ҫӗршыва сутман.

Я Родину не предавал.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Тӑван ҫӗре.

К земле…

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Анчах, ак, ман кил кунта мар иккен, ман кил тӑван килтех, ҫуралнӑ килте.

А теперь поняла, что неправда это, мой дом там, где я родилась.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Ӑҫта, ӑҫта тухса каяс тетен эсӗ, тӑван ҫич ют килне-и?

Да куда, куда ты пойдешь, скажи на милость?

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Вара тӑван уй-хирте ҫӑкӑр-тӑвар анчах мар, сӑрипе хӑмли те пулӗ.

Тогда в наших краях будет не только хлеб-соль, но и пиво с хмелем!

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Халӗ ӗнтӗ эсӗ, чи ҫывӑх, тӑван ҫыннӑм пулса, манпа юнашар пулаймастӑн пулсан — ҫапла пулма пултарайманнине эпӗ пите лайӑх пӗлетӗп — мана сан ҫинчен шухӑшлама та юрамасть, — хӑй тахҫан: шӑпасем пӗрре, тесе шутланӑ пек, каҫару ыйтнӑн ҫырнӑ вӑл ҫырӑвӗнче.

Если случилось так, что ты не можешь быть со мною рядом как самый близкий и родной мне человек, а я прекрасно понимаю, что это невозможно, — писал он, как бы прося извинить его за самую мысль о возможности общей судьбы, — значит, мне незачем думать о тебе.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Виноград валли хатӗрлекен ҫӗре ҫав мелпе пайласси ӑна темле тӑван япала пекех илӗртет.

Плантаж почвы под виноградники взрывным методом привлекал его, как нечто родное.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Елена Петровна, туршӑн та, тӑван пекех пулчӗ: Наташӑна хӑй патне илчӗ, ача ҫуратакансен ҫуртне илсе кайнӑ, калле илсе килнӗ…

Елена Петровна, ей-богу, как родной человек поступила: взяла к себе Наташу, приютила, свезла в родильный, привезла оттуда…

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Далматинец граф Войновичсен чаплӑ ҫемйин инҫетри йӑхӗнчен тухнӑ ҫын иккен, ҫав Войновичсенчен пӗри тахҫан авал Хура тинӗс ҫинче вырӑс адмиралӗ пулнӑ — ӑна хисеплесе Севастополь пристанне халӗ те Графски теҫҫӗ, — тепри — хӑйӗн тӑван ҫӗршывӗнче паллӑ историк пулнӑ.

Далматинец оказался дальним потомком знаменитой семьи графов Войновичей, из которых один был когда-то русским адмиралом на Черном море, — в его честь Севастопольская пристань и поныне называется Графской, — а другой — крупным историком у себя на родине.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Акӑлчансем тата вунӑ минутран кая юлмасӑр тӑван ҫӗршывне тухса кайма васкаҫҫӗ.

Англичане желают отправиться на родину не позже чем через десять минут.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Мӗн тери лайӑх тӑван чӗлхене кӑна пӗлекенсене, — вӗсенчен нимӗн ыйтмалли те ҫук.

До чего же просто тем из наших, кто владеет только родным языком, — с них нечего, было спрашивать.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Лиденброк профессорӑн чӑн-чӑн тӑван шӑллӗ пулнӑ пирки, эпӗ пӑртак шикленкелесе пырсан та, ҫут ҫутҫанталӑка вӗренмелли темӗн пысӑкӑш кабинетри пек пухӑнса тӑнӑ минералогин паллӑ пуянлӑхӗсене интересленсех сӑнаса пытӑм.

Как истый племянник профессора Лиденброка, я, несмотря на свои страхи, с интересом наблюдал минералогические достопримечательности, представляемые этим огромным естественно-историческим кабинетом.

XV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Гансӑн кил-йышӗ, унӑн ашшӗпе пӗр тӑван пиччӗшӗ, пиччӗшӗн ывӑлӗсем, пире хӑна пекех йышӑнса илчӗҫ.

Семья нашего Ганса, короче говоря, его дяди и двоюродные братья, оказала нам гостеприимство.

XIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Хӑйӗн тӑван ҫӗршывӗнче каберне сортӗнчен тӗнчипе ҫук чи лайӑх бордо эрехӗсем тӑваҫҫӗ, эпир унтан портвейн тӑватпӑр, вӑл вара Португалири чи аван маркӑсенчен те кая юлмасть.

У себя на родине кабернэ дает лучшие в мире бордоские столовые вина, а мы производим из него портвейн, не уступающий лучшим португальским маркам.

Улттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Широкогоров французла пӗлет, Гаррис ӑна хӑйӗн иккӗмӗш тӑван чӗлхи вырӑнне шутланӑ, Воропаев калаҫӑва е вырӑс, е акӑлчан чӗлхисемпе хутшӑнчӗ.

Широкогоров владел французским, а Гаррис считал его вторым родным своим языком, Воропаев присоединялся к разговору то по-русски, то по-английски.

Улттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ҫӗнӗ ҫул ячӗпе, тӑван Шурӑм!

С Новым годом, родная Шура!

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Генерал Славин — пӗлетӗр-и ӑна? — вӑл маншӑн тӑван атте пекех пулса тӑчӗ, мана ярасшӑн марччӗ, анчах хамах чухлатӑп — май ҫук!

Генерал Славин — знаете его? — он как родной отец мне стал, отпускать не хотел, да я сам понимаю — куда мне!

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Туршӑн та, эпӗ сире ун чухне, пӗлетӗр-и эсир, кӗҫех вӗлерсе пӑрахаттӑм, кайран вара сирӗн ҫумма ҫулӑхрӑм та, маншӑн эсир тӑван пекех пулса тӑтӑр.

Ей-богу, я вас тогда чуть не убила, вы знаете, а потом так привязалась, будто к родному.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Анчах Харьковри вокзалра вӑл сасартӑк лагерьте паллашма тӳр килнӗ хӗрарӑмсен ушкӑнӗпе тӗл пулчӗ; хӗрарӑмсем тӑван ҫӗршывне нимӗҫ «пикисем» пулса таврӑннӑ.

Но в Харькове на вокзале она вдруг встретилась с группой знакомых по лагерю женщин, покинувших родину в качестве немецких «фрау».

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Тӑван ял ҫыннисен куҫӗ умӗнче вӑл леш Севастопольти нимӗҫ офицерӗсем валли аскӑнчӑк ҫурчӗ тытса тӑнӑ Сопруновӑран нимӗнпех те уйрӑлса тӑмасть пулӗ, — ҫакна Ступина кунта килсен тин ӑнланса илчӗ.

Только здесь Ступина поняла, что в глазах своих земляков она немногим отличается от Сопруновой из Ставрополя, содержавшей публичный дом для немецких офицеров.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней