Поиск

Шырав ĕçĕ:

савӑнӑҫлӑн сăмах пирĕн базăра пур.

савӑнӑҫлӑн (тĕпĕ: савӑнӑҫлӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑл пурне те тӗлӗнтерес майпа савӑнӑҫлӑн та мӑнкӑмӑллӑн курӑнасшӑн пулнӑ.
В сопровождении менеджера и тренера он ворвался, как всепобеждающий вихрь добродушия и веселья.

III // В.Г. Шильдяков. Джек Лондон. Мексикенец: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 52 с. — 6–51 с.

Директор лӑпкӑн, пӗр васкамасӑр чӗлӗмне туртса ячӗ те, кӗлне кӗл пураккине силлесе, сасартӑк савӑнӑҫлӑн сӗнчӗ:
Директор спокойно докурил трубку, выбил ее о пепельницу и вдруг весело предложил:

Айӑпли айӑпне йышӑнӗ-ши? // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Ну мӗнех вара, пӗрре ҫырса илме йывӑрах мар-ха вӑл! — савӑнӑҫлӑн каларӗ Эттай.
— Ну что ж, один раз это сделать нетрудно! — весело сказал Эттай.

Кэргыль патӗнче хӑнара // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Минут хыҫҫӑн минут иртнӗ, Тавыльӑн тӗксӗм пит-куҫӗ ерипен ҫуталма пуҫланӑ, унӑн хӗсӗк куҫӗсем, хӑйӗн юлташӗсен пекех, савӑнӑҫлӑн йӑлкӑшма тытӑннӑ.
Шла минута за минутой, хмурое лицо Тавыля постепенно прояснялось, и вскоре его узкие глазенки начинали блестеть так же весело, как и у его товарищей.

Экэчо ывӑлӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Хӑрамалли нимех те ҫук! — терӗ тухтӑр савӑнӑҫлӑн.
» — Ну, ничего страшного нет! — весело сказал доктор.

Ваннӑ чӗлӗм // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Старик, туйине хул айне чиксе, аллипе пӗчӗкрех сухалне ҫавӑрса тытрӗ те сасартӑк савӑнӑҫлӑн кулса илчӗ:
Старик заложил под мышку свой посох, ухватился рукой за бородку и вдруг, весело улыбнувшись, спросил:

Хӗл хӑрарӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Комсорг председатель патне хавхаланса, савӑнӑҫлӑн кулкаласа чупса пычӗ, шурӑ шӑлӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ, ҫамки тӑрӑх тар юхать.
Комсорг подбежал к председателю возбужденный, с потным лицом, весело поблескивая белозубой улыбкой.

— Кайрӗ вӑл, — савӑнӑҫлӑн пӗлтерчӗ Том Кэмби ывӑлӗ ҫинчен.
— Он уже ушел, — со сдержанной радостью объявил Том, имея в виду сына Кэмби.

Пӑрлӑ чикӗ леш енче // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Унӑн хӗрлӗ питҫӑмартийӗсем ҫинчи путӑксем, юри хӗссе пӑхнӑ пек савӑнӑҫлӑн пӑхакан хӗсӗк куҫӗсем вӑл уҫӑ кӑмӑллӑ та пӑртак чеерех иккенне кӑтартаҫҫӗ.
Его веселые ямочки на румяных щеках и узенькие глаза придавали выражение неподдельной приветливости и добродушного лукавства.

Директор каласа пани // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Сывлать, сывлать! — терӗ вӑл тепӗр хут савӑнӑҫлӑн, хӑй ҫумӗнче тӑракан хӗрлӗармеец аллине ыратмаллах чӑмӑртаса.
— Дышит, дышит! — радостно повторял он, до боли сжимая руку стоявшему рядом с ним красноармейцу.

XIV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Эсӗ, эсӗ, никам та мар! — терӗ Ильсеяр савӑнӑҫлӑн.
Ну конечно, ты! — радостно заявила Ильсеяр.

XII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫак ҫынтан маларах тата, пурне те тӗрткелесе сире-сире, Вавила Бурмистров ӑшталанса ҫӳрет; кӗпи ҫаннисене тавӑрса лартнӑ хӑй, куҫӗсене савӑнӑҫлӑн та хаваслӑн ҫутӑлтарса, пӗтӗм урамӗпе илтмелле кӑшкӑрать:
А впереди него, расталкивая всех, метался Вавила Бурмистров; засучив рукава рубахи, весело и радостно сверкая глазами, он орал на всю улицу:

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

— Ну-ка, татах кала-ха! — ыйтать Четыхер, ҫӑмламас хӗрлӗ куҫхаршисем айӗн ҫӳлти Хуркайӑк Ҫулӗн кӗмӗл йӑлтӑрккине, ҫӑлтӑрсем савӑнӑҫлӑн ҫунса ҫиҫнине, уйӑхӑн пӑхӑр ҫаврашки вӑрахӑн шунине е пӗлӗтсем хуллен кӑна чупса иртнине пӑхса ларнӑ хушӑра: Четыхер ҫавсем ҫине пӑхать, сӑвӑ итлет, ҫав самантрах тата хулпуҫҫисене сиктеркелесе ҫын сисмелле мар хӗрес хура-хура илет.
— Ну-ка ещё! — просил Четыхер, разглядывая из-под мохнатых рыжих бровей серебристое сияние Млечного Пути, радостное горение звёзд, медленный ход медного круга луны или тихий бег облаков; смотрел Четыхер, слушал и, двигая плечом, незаметно крестился.

Нимӗнех те мар! — тесе хучӗ ҫамрӑк йӗкӗт лӑплантарма тӑрӑшса тата савӑнӑҫлӑн.
Ничего! — успокоительно и радостно проговорил юноша.

Ҫакӑн хыҫҫӑн йӗкӗт йынӑшса ячӗ, хӗрарӑм патнелле сиксе ыткӑнчӗ те пуҫне унӑн чӗркуҫҫийӗсем хушшине чиксе хучӗ, вара савӑнӑҫлӑн ӗсӗклесе йӗрсе, ҫапла мӑкӑртатма тытӑнчӗ:
Тогда он взвыл, рванулся к ней и, сунув голову в колени её, бормотал, радостно всхлипывая:

Ун пек чухне Лодкӑн куҫӗсем сип-симӗс кӑварпа ҫиҫсе илеҫҫӗ, вӑл авкаланса сулланать, вара, кӗмӗл сассипе, сӑмси витӗр, нумай укҫа парасса кӗтен кӗлмӗҫ евӗр, ҫӑткӑнла, савӑнӑҫлӑн юрласа ярать.
Тогда глаза Лодки вспыхивают зелёным огнём, она изгибается, качаясь, и металлически, в нос, жадно и радостно поёт, как нищий, уверенный в богатой милостыне:

Сӑнӗ-пичӗ килӗшӳллӗ, ырӑ кӑмӑллӑ унӑн, яланах ҫурма ӳсӗр пек курӑнакан куҫӗсем темле ӑнланмаллах мар, ҫурма савӑнӑҫлӑн йӑл кулса ҫутӑлаҫҫӗ.
Лицо у неё хорошее, доброе, в глазах всегда как бы полупьяных, светится странная, полувесёлая улыбка.

Унтан сасартӑк, ҫӗнӗ шухӑшпа ҫутӑлса, савӑнӑҫлӑн пӗлтерет:
И вдруг, осенённый новою мыслью, радостно объявляет:

Тепре ӑна савӑнӑҫлӑн кӑшкӑрса йӑтса пыраҫҫӗ, ӑна халь ӗнтӗ пӗтӗмпех иртсе кайни ҫинчен кӑшкӑраҫҫӗ, вӑл ирӗклӗ пулни ҫинчен ӑнлантараҫҫӗ, — анчах та вӑл ывӑннӑ, унӑн хӗпӗртеме те вӑйӗ ҫук, вӑл: «Мӗн пулнӑ вара, нимӗн те пулман-ҫке?» тесе ыйтнӑн туйӑнать.
То несут ее с криками радости, ей толкуют, говорят, что все прошло, что она свободна, — а она устала, у ней нет сил обрадоваться, она как будто спрашивает: «Да что же было, ведь ничего и не было?»

Вӑрӑ чакак // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 3–29 с.

Ильсеяр киле ҫитнӗ пек савӑнӑҫлӑн кӑшкӑрса ячӗ:
Ильсеяр радостно, словно добралась до своего дома, вскрикнула:

Х // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика