Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ура сăмах пирĕн базăра пур.
Ура (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрсе кайса, Бахолдин алӑка шӑнкӑртаттарнине те, коридорти ура сассисене те илтмерӗ, алӑкран темиҫе хут хыттӑн шаккасан ҫеҫ, вӑранса кайнӑ пек пулчӗ.

Увлекшись, Бахолдин не слышал ни звонка, ни шагов по коридору и точно очнулся, когда раздался дробный и настойчивый стук в дверь.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров ура ҫине ялт сиксе тӑчӗ.

Мажаров порывисто поднялся.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Итле-ха, Костя, — Алексей Макарович ура ҫине тӑнӑ та, шухӑша кайса, пӳлӗм тӑрӑх алӑкӑн-тӗпелӗн утма пуҫланӑ.

— Видишь ли, Костя, — Алексей Макарович поднялся и медленно, в раздумье заходил по комнате.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Константин икӗ сыпкӑмпа чейне ӗҫсе ячӗ те, кӗсйинче портсигар хыпашласа тупса, ура ҫине тӑчӗ.

Константин допил двумя глотками чай, нашарил в кармане портсигар и поднялся.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пуйӑс тапраннӑ ҫӗре кашни вырӑн тупрӗ, никам та ӗнтӗ ура ҫинче тӑмасть, саксем айне тата ҫӳлти сентресем ҫине хунӑ япаласем никама та кансӗрлемеҫҫӗ, вара Константина вакун хӑйне евӗр хӑтлӑ та пурӑнма хӑнӑхнӑ кил-ҫурт евӗр туйӑнса кайрӗ, — ҫак ҫынсемпе вӑл сахалтан та икӗ-виҫӗ кун пӗрле кайнӑ тейӗн.

К отходу Поезда каждый обрел свое место, никто уже по стоил, ноши, рассованные под лавки и на верхние полки, тоже уже никому не мешали, и вагон показался Константину по-своему уютным и обжитым, точно люди в нем охали по меньшей мере два-три дня.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Игнат Савельевич ура ҫине тӑнӑ, ун пичӗ кӑвакарса кайнӑ.

Игнат Савельевич поднялся, лицо его стало серым.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Игнат Савельевич ура ҫине тӑнӑ, хулпуҫҫисене сиктерсе, арӑмӗпе хӗрӗнчен пӑрӑннӑ, шухӑша кайса тӑнӑ.

Игнат Савельевич поднялся, движением плеч освободился от жены и дочери, постоял в раздумье.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хыҫалти пӳлӗмре ура сассисем илтӗннӗ, амӑшӗ куҫӗсене аллипе сӑтӑркаланӑ та самантрах улшӑнса ларнӑ — ун пит-куҫӗ мӗскӗн те йӑпӑлтин курӑннӑ, вӑл, Костя ҫине пӑхмасӑр, хӑйне илтчӗр тесе, юриех хыттӑн каланӑ:

В прихожей послышались шаги, и мать, проведя рукой по глазам, мгновенно преобразилась — лицо ее стало жалким, умильным, и, не глядя на Костю, она нарочито громко, чтобы услышали ее, сказала:

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ман ывӑлсем халтан кайиччен ӗҫлеҫҫӗ, хам та эпӗ куҫ хупмастӑп — кунӗн-ҫӗрӗн ура ҫинче.

У меня сыновья хрип гнут, и сам я сна в глаза не вижу — день и ночь на ногах.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, эсӗ, ҫылӑха ан кӗрт мана, — тенӗ хуллен хресчен, ура ҫине тӑрса, унӑн ҫӳҫӗсем арпашӑннӑ, куҫӗсем хӗрелсе кайнӑ.

— Ну, ты иди от греха, — тихо сказал мужик и поднялся, лохматый, с красными, воспаленными глазами.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Юлашкинчен вӑл хӗрӗ мӗн ыйтнине ӑнланса илнӗ пулмалла, — малтан тӗксӗмленнӗ, унтан виҫӗ пайӑрка ҫӳҫне силлентерсе илнӗ те ура ҫине тӑнӑ, тачка хулпуҫҫийӗсене тӳрлетнӗ.

Наконец он, видимо, понял, о чем она просила, — вначале нахмурился, потом тряхнул ветхим начесом чуба и встал над столом, распрямил полные плечи.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ура айӗнче хӗвел ҫаврӑнӑшӗпе мӑйӑр хуппи шӑтӑртатнӑ, тар шӑрши, табак, селедкӑ, хӑяр шывӗ шӑрши кӗнӗ.

Хрустела под сапогами подсолнечная и ореховая скорлупа, пахло потом, табаком, селедкой и огуречным рассолом.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, вӑт, ачасем, ҫӗнӗ анне сире! — итлеттермелле, хыттӑн каланӑ Игнат Савельевич, тулли черккепе ура ҫине тӑрса.

— Ну вот вам, дети, новая мать! — властно и зычно сказал Игнат Савельевич, поднимаясь над столом с налитой до краев рюмкой.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унтан пакета ярса тытнӑ та канхвитсене шапӑр вӑркӑнтарнӑ, мӑйӑрӗсене ура кӗлипе тапта-тапта лапчӑтнӑ.

Затем, рванув кулек, стал расшвыривать по сараю конфеты, с треском вбивать каблуком в землю орехи.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗ ура ҫине сиксе тӑнӑ, ҫара уранах чӳрече патне ҫатлаттарса утнӑ.

Она вскочила, босиком прошлепала к окну.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫыран хӗррине выльӑхсем пӗтӗмпех таптаса, тумхахлатса пӗтернӗ, ура йӗрри лакӑмӗсенче шыв кӑваккӑн йӑлтӑртатать, пӗр лакӑмӗнчен хура сӑмсине каҫӑртса сарӑ пӗсехеллӗ кайӑк шыв ӗҫет.

В копытных следах, которыми была изрыта вся кромка берега, голубыми слитками блестела вода; из одного следа, запрокидывая черную иголку клювика, пила желтобрюхая пичуга.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫакӑн пирки чӗнтӗм те эпӗ сире, — терӗ Коробин ура ҫине тӑрса.

— Ради этого я вас, собственно, и пригласил, — сказал Коробин и встал.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Креслӑ ҫинче ларни ӑна хӑйне ирӗккӗн те хӑюллӑн тыткалама кансӗрленӗ пек, вӑл ура ҫине ялт сиксе тӑчӗ.

Она порывисто поднялась, словно то, что она сидела в кресле, мешало ей чувствовать себя свободной и смелой.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ура айӗнче тротуар хӑмисем лӑчӑртатса илчӗҫ, уҫӑ, нӳрлӗ ҫил питрен ҫупӑрларӗ.

Захлюпали под ногами доски тротуара, в лицо пахнуло свежестью, сырым ветром.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Йӑпӑлтатать тесе ан шутлар, Иван Фомич, анчах секретарьсенчен кам та пулин пирӗнпе эсир паян калаҫнӑ пек калаҫнине астумастӑп эпӗ, — терӗ те Синев, Пробатов тӑнӑ чух хӑй ларнӑшӑн кӑшт лайӑх мар пек туйса, ура ҫине тӑчӗ.

— Не сочтите за лесть, Иван Фомич, но я не помню, чтобы кто-нибудь из секретарей с нами разговаривал так, как вы сегодня, — сказал Синев и, словно чувствуя себя несколько стесненным оттого, что он сидит, а Пробатов стоит, тоже поднялся.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней