Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑван сăмах пирĕн базăра пур.

тӑван (тĕпĕ: тӑван) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Гриша пӳрте кӗнӗ чух Толя, Борис, Женя Семняков «Тӑван ҫӗршыв хыпарӗсем» листовкӑна пичетленӗ.
Гриша застал в доме Толю, Бориса и Женю Семнякова как раз за печатанием очередной листовки «Вести с Родины».

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Ҫак кунтан пуҫласа ҫамрӑк подпольщиксем «Тӑван ҫӗршыв хыпарӗсем» ятлӑ листовкӑсем кашни уйӑхра икшер-виҫшер хут кӑларса тӑнӑ.
С этого времени молодые подпольщики регулярно два-три раза в месяц выпускали «Вести с Родины».

Августӑн улттӑмӗшӗнче вӗсем Хӗрлӗ Ҫар Орел хулипе Белгорода каялла туртса илнӗ пирки ҫырнӑ Сталин юлташ приказне пичетлесе иккӗмӗш листовка кӑларнӑ, сентябрӗн саккӑрмӗшӗнче «Тӑван ҫӗршыв хыпарӗсем» ятлӑ виҫҫӗмӗш листовка тухнӑ.
6 августа они отпечатали вторую листовку с приказом товарища Сталина о взятии Красной Армией Орла и Белгорода, а 8 сентября была выпущена третья листовка под названием «Вести с Родины» — о ходе военных действий за десять дней.

Вырӑс халӑхӗ тӑван ҫӗршыва нихҫан та сутман».
А русские люди никогда не предавали своей Родины».

— Ҫӗнӗ Мазанка ятлӑ ялта пӗр учительница пур, Женя Островская, ман тӑван.
— В деревне Новая Мазанка есть учительница, моя родственница, Женя Островская.

Ун ашшӗ, коммунист, Крым оборонине тытса тӑнӑ ҫӗрте ҫапӑҫнӑ, каярахпа тӑван ҫӗршывшӑн ҫапӑҫса вӑрҫӑра вилнӗ.
Отец его, коммунист, участвовал в обороне Крыма и впоследствии погиб в боях за Родину.

Ман ҫинчен Филиппыч хӑй патне килекенсене: ку ман тӑван, хӑлхасӑр, тесе пӗлтерет.
Филиппыч говорил приходившим, что я его родственник, глухой.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

— Эсир халиччен те, халӗ те ҫак ӗҫсене тӑван ҫӗршыва пулӑшас тесе тӑватӑр.
— Все, что вы сделали и делаете на благо Родины.

Пирӗн халӑх асапӗшӗн, ҫунтарса янӑ хуласемпе ялсемшӗн, пирӗн аннесен куҫҫулӗшӗн Тӑван Ҫӗршыв сана ҫапла хушать: аркат нимӗҫе!
За муки и страдания нашего народа, за сожженные города и села, за слезы матерей наших — бей немцев!

Куҫа илмесӗр аялалла, тӑван Крым тӑвӗсен мӗлкисем ҫине пӑхса пыратӑп, летчик каланӑ партизансен вӑрттӑн сигналӗсене шыратӑп.
Не отрываясь смотрел я вниз, на силуэты родных крымских гор, ища таинственные сигналы партизан, о которых говорил летчик.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Вӑрмансем ҫумӗнче пур ҫӗрте те тутар ялӗсем ларса тухнӑ, тутарсем нумайӑшӗ вӑрҫӑ пуҫлансанах тӑван ҫӗршыва сутма тытӑннӑ.
Вокруг лесов находились главным образом татарские деревни, а многие татары с самого начала войны переметнулись в стан врага и стали предателями.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Пытармасӑрах калатӑп, эпӗ питӗ хӗпӗртерӗм, вӗсем мана тӑван ҫынсем пекех туйӑнчӗҫ.
Признаюсь, я был рад им, как родным.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Халӗ, тӑван ҫӗршыва хӳтӗлеме кирлӗ чух, эсир ун ҫинчен калаҫатӑр.
А теперь, когда нужно защищать Родину, вы мне об этом напоминаете.

Ҫак кӗнекене эпӗ нимӗҫсен фашистла захватчикӗсене хирӗҫ пынӑ вӑрҫӑра хамӑр Тӑван ҫӗршыв ирӗклӗхӗпе никама пӑхӑнманлӑхӗшӗн кӗрешсе вилнӗ паттӑр патриотсене-подпольщиксене асӑнса ҫыратӑп.
Памяти мужественных патриотов-подпольщиков, погибших в борьбе с немецко-фашистскими оккупантами за свободу и независимость нашей Родины, посвящаю эту книгу.

Крымра вӑрттӑн ӗҫлени // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Тӑван ҫӗршыв, ҫамрӑк арӑм… канлӗх памаҫҫӗ-ҫке, кӑмӑла килеллех туртаҫҫӗ.
Землица-то, что милая жена, — так и тянет.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Ҫирӗм ҫул каярах, урӑхла каласан, 1897-мӗш ҫулта, эпӗ хам вырӑнтан тӑван ҫӗршыв Раҫҫей тӗп хулине вырӑн тупӑп-и тесе карӑм, мӗншӗн тесен ун чухне вӑхӑчӗ маншӑн йывӑр килчӗ.
Лет двадцать тому назад, т. е. в 1897 году, я из этих мест уехал в столицу моей родины России, дабы там сыскать себе службу, так как время для меня было тогда тяжелое.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Хамӑн мар пулсан та, тӑван пекехчӗ…
Не свой, но как родной был…

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Вӗсем хӑйсен крепоҫӗсене пӑрахса хӑварасшӑн пулман, бастионӗсем вӗсене тӑван кил пек туртнӑ, унта вӗсем харсӑррӑн ҫапӑҫнӑ-ҫке-ха!
Как только оставили те места, на которых привыкли драться.

27 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Пирӗн тӑван мӗн чухлӗ кӑна ан пӗттӗр, турӑ тӗрӗслӗхе куратех, император хушсанах — хамӑр ҫӗре хамӑрах калле туртса илетпӗр.
Уж сколько б нашего брата ни пропало, а, как Бог свят, велит амператор — и отберут!

Пӗр самантлӑха вӑл тӑван шӑллӗне аса илчӗ.
Мысль о брате мелькнула на мгновенье в его голове.

25 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика