Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Иртнӗ (тĕпĕ: ирт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ахӑртнех, тен, пӗтӗмпех ҫак иртнӗ каҫхине кӑмӑшка нумай ӗҫнӗрен тата пач ҫывӑрмасӑр ҫӗр каҫнӑран пулчӗ-тӗр…

Впрочем, все это могло быть и потому, что он много пил в эту ночь и провел ее без сна…

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пулнӑ та иртнӗ, иртнине асӑнаканӑн куҫӗ шӑтса юхнӑ.

Дело прошлое, а кто старое вспомянет — тому глаз вон.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр сехетрен вӑл йӑпшӑнкаласа утса садран тухрӗ, хӗссе ыратакан чӗрепеле тахҫан хӑйӗн ҫамрӑклӑхӗ чечекленсе иртнӗ вырӑна, — унта халь пушӑ картиш кӑмрӑклӑ сарай юписемпе, кӑмакасен тата пӳрт никӗсӗн ҫунӑк ишӗлчӗкӗсемпе хурлӑхлӑн, та хуран курӑнса ларать, — юлашки хут ҫаврӑнса пӑхрӗ те тӑкӑрлӑк тӑрӑх майпен утса кайрӗ.

Через час она крадучись вышла из сада, в последний раз со стиснутым болью сердцем оглянулась на место, где некогда отцвела ее юность, пустынный двор угрюмо чернел обуглившимися сохами сараев, обгорелыми развалинами печей и фундамента, — и тихо пошла по проулку.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хырсем хушшинелле тап! — кӑшкӑрчӗ ун ҫывӑхӗнчен чупса иртнӗ чух хӑраса кайнӑ сӑнлӑ, шурӑ куҫне чарса хунӑ казак.

Езжай в сосны! — крикнул пробегавший мимо казак с испуганным лицом и вытаращенными белесыми глазами.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан пӗр вӑхӑт пеме чарӑнчӗҫ те, Аксиньйӑшӑн чуна эпеклесе ачашлакан ҫывӑх сасӑсен тӗнчи уҫӑлчӗ: каврӑҫсен аял енчен ҫӳхе шурӑ мамӑк витсе илнӗ ешӗл ҫулҫисемпе шӑратса кӑларнӑ пек эреш чӗнтӗрлӗ юман ҫулҫисем чӗтренчӗклӗн вӗлтӗртетсе чӑштӑртатрӗҫ; ҫамрӑк ӑвӑссен ҫӑра чӑтлӑхӗнчен вӗҫӗ-хӗррисӗр кашланӑ сасӑсем юхса тӑчӗҫ; инҫетре-инҫетре, уҫӑмсӑр та салху сасӑпа, куккук такамӑн пурӑнса ҫитермен ҫулӗсене шутларӗ; кӳлленчӗк ҫийӗн вӗҫсе иртнӗ мӑйракаллӑ текерлӗк хистевлӗн: «Чӗрӗ-и? чӗрӗ-и?» — тесе ыйтрӗ; Аксиньйӑран пӗр-икӗ утӑмра сӑрӑ кӑвак тӗслӗ темле пӗчӗк кайӑк, пуҫне каҫӑрта-каҫӑрта, куҫне евӗклӗн хӗстеркелесе, ҫул лупашкинчен шыв ӗҫрӗ; ҫемҫе мамӑклӑ, тӗссӗр сарӑ тӗкӗлтурасем нӑрлатса вӗҫрӗҫ; улӑх чечекӗсен ҫеҫкисем ҫинче хӑмӑртарах сарӑ вӑрман пыл хурчӗсем чӳхенсе ларчӗҫ.

Потом стрельба перемежилась, и мир открылся Аксинье в его сокровенном звучании: трепетно шелестели под ветром зеленые с белым подбоем листья ясеней и литые, в узорной резьбе, дубовые листья; из зарослей молодого осинника плыл слитный гул; далеко-далеко, невнятно и грустно считала кому-то непрожитые года кукушка; настойчиво спрашивал летавший над озерцом хохлатый чибис: «чьи вы, чьи вы?»; какая-то крохотная серенькая птаха в двух шагах от Аксиньи пила воду из дорожной колеи, запрокидывая головку и сладко прижмурив глазок; жужжали бархатисто-пыльные шмели; на венчиках луговых цветов покачивались смуглые дикие пчелы.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗрмаях Григорий ҫинчен, вӑл сотньӑна каяс умӗн хӑйсем хушшинче пулса иртнӗ юлашки харкашу ҫинчен шухӑшларӗ.

Неотвязно думала о Григории, об их последней размолвке, предшествовавшей поездке его в сотню.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Карӑш самантлӑха шӑпланчӗ, унтан Аксиньйӑн ҫара урисем таптаса иртнӗ курӑк тӳрленсе те ӗлкӗреймерӗ — тепӗр хут авӑтса ячӗ те, лачакаран вӗҫсе хӑпарнӑ текерлӗк ӑна хирӗҫ хурлӑхлӑн кӑшкӑрса сасӑ пачӗ.

Коростель на минутку умолк, а потом — еще не успела выпрямиться примятая босыми ногами Аксиньи трава — снова подал голос, и в ответ ему горестно откликнулся поднявшийся из музги чибис.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лешӗ чӑнах та ҫаплах ӑнланчӗ-тӗр: куҫ харшийӗсем айӗнче темскер туртӑнса илчӗ, пичӗ тӑрӑх темле уҫӑмсӑр мӗлке шӑвӑнса иртнӗ пек пулчӗ.

А он, вероятно, так и понял: что-то дрогнуло у него под бровями, и по лицу словно прошла тень.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Лӑпкӑ Дон» роман-эпопейӑна Дон тӑрӑхӗнче 1919—1922 ҫулсенче пулса иртнӗ ӗҫсене тӗпе хурсӑ ҫырнӑ.

В основу романа-эпопеи «Тихий Дон» легли события на Дону в 1919-1922 годах.

Лӑпкӑ Дон. 4-мӗш кӗнеке // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӑваш наци юхӑмӗнче пулса иртекен, иртнӗ событисем (ӗҫсем, пулӑмсем) пӗтӗмпех кунта сӑнланаҫҫӗ.

Здесь отражаются события нынешние и прошлые (дела, события), происходящие в Чувашском национальном движении.

Журналистикӑна чунтан парӑннӑ // Николай ЛАРИОНОВ, Алена АЛЕКСЕЕВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 5 стр.

Ҫеҫпӗл Мишши те хӑйӗн «Иртнӗ самана» сӑввине пичетленӗ.

Также Михаил Сеспель напечатал свое стихотворение «Прошлые времена».

Журналистикӑна чунтан парӑннӑ // Николай ЛАРИОНОВ, Алена АЛЕКСЕЕВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 5 стр.

Тӗлӗкӗнче вӑл икӗ пысӑк йытта курчӗ, вӗсен хыткан аяк пӗрчисенче иртнӗ ҫул тӑкӑнмасӑр юлнӑ ҫӑм пайӑркисем пур; вӗсем иккӗшӗ те пӗр пысӑк лаххантан темӗн ҫиетчӗҫ, лахханӗнчен шурӑ пӑс та техӗмлӗ шӑршӑ тухнӑ пек.

Ей приснились две большие черные собаки с клочьями прошлогодней шерсти на бедрах и на боках; они из большой лохани с жадностью ели помои, от которых шел белый пар и очень вкусный запах.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ҫавӑн пек вӗрентнине пула, кӑнтӑрлахи апата кура, кунсем питӗ лайӑх иртнӗ каҫпа ҫеҫ салхулӑрах пулнӑ.

Ученье и обед делали дни очень интересными, вечера же проходили скучновато.

V. Талант! Талант! // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Тӗлӗрнӗ вӑхӑтра ӑна йытӑсем чупкаланӑ пек туйӑнчӗ, ҫавӑнтах тата пӗр ватӑ ҫӑмламас йытӑ, куҫне шур илнӗскер, паян ӑна урамра та курнӑччӗ-ха, ун ҫумӗнченех чупса иртнӗ пек пулчӗ.

Она стала засыпать, в ее воображении забегали собаки; пробежал, между прочим, и мохнатый старый пудель, которого она видела сегодня на улице, с бельмом на глазу и с клочьями шерсти около носа.

II. Палламан ҫын // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

— Утмӑлтан та иртнӗ вӗт хай, унтан кая мар».

— Ведь ей за шестьдесят, не меньше».

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫамрӑклӑх ҫав пурнӑҫра иртнӗ пирӗн, ҫамрӑклӑх вара яланах ытти пурнӑҫран илемлӗрех курӑнать, ҫавӑнпа ӗлӗкхи пурнӑҫ лайӑхрах пулнӑ пек туйӑнать те!»

Потому, верно, и видится прежняя жизнь получше, что то была наша молодость, а она всегда кажется краше, чем вся остальная жизнь!»

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑйӗнпе пулса иртнӗ ӗҫ хыҫҫӑн Ксени ун патне райкома тем тусан та кайман пулӗччӗ.

После всего, что случилось с нею, она ни за что не пошла бы к нему в райком.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мӗн пулни пулнӑ та иртнӗ, ӑна каялла тавӑраймӑн, халӗ ман урӑххи пур, эсӗ ан кансӗрле, те луччӑ!

Мол, что было, то, сплыло, назад не воротишь, теперь с другой спутался, не мешайся!

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унсӑр пуҫне, бюро пулнӑранпа пӗр каҫ иртнӗ, унта никам та ун майлӑ каламанни уншӑн ахаль иртме пултарайман.

Кроме того, прошла целая ночь, и, конечно, на него не могло не повлиять то, что случилось вчера на бюро, когда его никто не поддержал.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

…Ксени ун патӗнчен тул ҫутӑлнӑ чухне таврӑнса хӑйӗн пӳлӗмне йӑпшӑнса кӗнӗренпе пӗр эрне ытла иртнӗ ӗнтӗ.

…Прошло уже больше недели, как Ксения вернулась от него на рассвете и крадучись пробралась в свою комнатенку.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней