Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ҫавӑнтах (тĕпĕ: ҫавӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан ҫавӑнтах тутӑр айӗнчен тухса кайнӑ ҫӳҫне тӳрлетме, якалса юсанма тӗкӗр патне пырса тӑчӗ.

И тотчас же подошла к зеркалу поправить выбившиеся из-под платка волосы, прихорошиться.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан ҫавӑнтах тата пуҫне иккӗленчӗк шухӑш та пырса кӗчӗ.

Тут его настигло сомнение:

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗпӗртесе ӳкнӗ те, выҫӑ йыт ҫури пек кускалама та тапратрӗ! — хӑтӑрса тӑкрӗ ҫавӑнтах Ильинична.

Возрадовался, забегал, как худой щенок! — строго прикрикнула Ильинична.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий Прохор киличчен те темиҫе хутчен тухса кайма тӑчӗ, стакана шутара-шутара лартрӗ, ура ҫине тӑчӗ, анчах кун пек кайнине Степан куҫкӗрет хӑрани вырӑнне йышӑнасран ҫавӑнтах каялла ларчӗ.

Григорий и до прихода Прохора несколько раз порывался уйти, он отодвигал стакан, вставал и тотчас же снова садился, боясь, что уход его Степан расценит как открытое проявление трусости.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Степан тин ҫеҫ стакана пушатрӗ те, пулӑ ҫыртасшӑнччӗ пулас, анчах Григорие асӑрхаса, турилккене ҫавӑнтах аяккалла шутарчӗ, ҫурӑмӗпе стена ҫумне тайӑнса ларчӗ.

Степан только что опорожнил стакан и, как видно, хотел закусить, но, увидев Григория, отодвинул тарелку, прислонился спиной к стене.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Секретевӑн ҫавӑнтах, пӗтӗм халӑх умӗнче, ӑшӗ пӑтранма пуҫларӗ.

Секретева тут же всенародно стошнило.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗр айне пытарнӑ та ҫавӑнтах выртать.

Зарытое и до се лежит.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑнтах тата ҫӗрсе пӑсӑлнипе кӳпчесе ирсӗрленнӗ вӑкӑрсемпе лашасен йӗрӗнчӗк шӑршӑллӑ виллисем йӑваланса выртаҫҫӗ.

И тут же валялись раздувшиеся, обезображенные разложением, зловонные трупы быков и лошадей.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепри ҫавӑнтах хушса хучӗ:

Другой с живостью добавил:

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Казаксем ҫавӑнтах пӗри те пӗри пирус патне кармашрӗҫ.

Казаки жадно потянулись к папиросам.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл картиш варрине чупса тухрӗ те, лери казаксем асӑрхарӗҫ пулас ӑна, Дон леш енчен ҫавӑнтах пеме чарӑнчӗҫ.

Она выбежала на середину двора, и тотчас же выстрелы из-за Дона прекратились, очевидно, находившиеся на той стороне казаки увидели ее.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ухмах ҫын самантлӑха шӑпланчӗ, унтан ҫавӑнтах ҫӗнӗрен, анчах хальхинче майӗпентерех юрласа ячӗ.

Сумасшедший на какую-то секунду смолк и сейчас же снова запел, но уже тише.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Урапа ҫине хӑпарса выртрӗ те ҫавӑнтах ним туйми харлаттарма тытӑнчӗ.

Лег на повозке и тотчас же окунулся в беспросыпный сон.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таҫта ҫухалса ҫӳрет, — анаслакаласа хуравларӗ те Прохор ҫавӑнтах шиклӗн шухӑшласа илчӗ:

Запропала где-то, — ответил Прохор, позевывая, и тотчас же со страхом подумал:

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сулахай ҫыранра казаксен ҫыпӑҫусӑр юррисемсӗр пуҫне пӗр пилӗк минута яхӑн ним сасӑ та илтӗнмерӗ, унтан ҫавӑнтах алӑпа ывӑтмалли гранатӑсем шартлатса ҫурӑла пуҫларӗҫ, пулемет шӑтӑртатса кайрӗ, пӑшалсемпе тӗлли-паллисӗр пеме тапратрӗҫ, унта та кунта: «Урра-а-а! Урра-а-а! Урра-а-а!» — тесе кӑшкӑрнӑ сасӑсем инҫетелле кассӑн-кассӑн юхса саланчӗҫ.

На левой стороне минут пять не слышно было ничего, кроме несвязных казачьих песен, потом стали гулко лопаться ручные гранаты, зарокотал пулемет, разом вспыхнула беспорядочная ружейная стрельба, и далеко покатилось прерывистое: «Ура-а-а! Ура-а-а! Ура-а-а-а!»

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн пит-куҫне ҫавӑнтах кичем те салху сӑн ҫапрӗ.

Лицо его вдруг стало скучным и неприветливым.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ландыш ҫавӑнтах, шӑлан тӗмӗ айӗнче, хӗвел ҫути ӳкмен сулхӑн вырӑнта ӳснӗ.

Ландыш рос тут же, под непроницаемо тенистым кустом.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Калатӑп халь ӑна, Вёшкине каятӑп, тетӗп», — шухӑшларӗ те вӑл ҫавӑнтах Степанӑн типнӗ кӗпи-йӗмӗ тӗмсем ҫинчех ҫакӑнса тӑнине аса илчӗ.

«Сейчас скажу ему, что пойду в Вешки», — подумала она и тотчас вспомнила, что еще не сняла высохшее Степанове белье.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӑх тем пек кӗрлеме тытӑнчӗ, ҫавӑнтах ача шӑхӑрни те хӑлхана ҫурас пек илтӗнсе кайрӗ.

Раздался оглушительный рев, пронизанный насквозь свистками и пронзительным детским криком.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Тётка ҫавӑнтах асне илчӗ те, пукан ҫинчен ӳксе хӑйӑр ҫинче йӑваланса, хаваслӑн йынӑшрӗ, унтан тӳрех ҫӳлте ларакан ҫынсем патнелле ыткӑнчӗ.

Она вспомнила, упала со стула и забилась на песке, потом вскочила и с радостным визгом бросилась к этим лицам.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней