Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ҫавӑнтах (тĕпĕ: ҫавӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Машина ҫавӑнтах хускалса та каять.

Машина срывается с места.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Ы-ы-ы!.. — талпӑнма хӑтланать карланкӑ патнелле, усси ҫук, шӑнӑр туртнипе ҫавӑнтах сӳнсе, путланса ларать.

— Ы-ы-ы — прорывается к горлу и задыхается там судорогой.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Асне илчӗ те шухӑш-кӑмӑлӗ ҫавӑнтах пайланса кайрӗ.

Вспомнил и чувства его раздвоились.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫавӑнтах ВЛКСМ шахткомӗн ларӑвӗ аса килчӗ.

Вспомнилось заседание шахткома комсомола.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫарӑлтатса илчӗ те ҫавӑнтах шӑпланчӗ…

Затрещал и внезапно смолк…

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пуҫне пӗкӗ те: «Сасартӑк эпӗ сан аҫупа аннӳне килӗшмесен?» — ыйтӗ ҫавӑнтах.

Опустив голову, спросит: «А вдруг я не понравлюсь твоим родителям?»

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Унтан ҫавӑнтах темле йӳрӗк казак вилнӗ полковникӑн ӑшӑ аллинчен йӑлтӑртатакан никеллӗ браунингне кӑларса илчӗ.

И тотчас же какой-то проворный казак вынул из теплой руки мертвого блещущий никелем браунинг.

XXIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эрехе хапкам Рябчиков пӑтранчӑк сарӑ ҫӑра шӗвеке тӳрех ҫур стакан ҫавӑрса хучӗ, унтан ҫавӑнтах, кӑвакарса кайса, куҫне чарса пӑрахрӗ.

Жадный на выпивку Рябчиков глотнул сразу полстакана мутно-желтой густой жидкости, мгновенно побледнел и вытаращил глаза.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Прохор ахлатса илме те ӗлкӗреймерӗ — вӑл, хӗҫпе чалӑшшӑн сулса ярса, кӑкшӑм мӑйне чӗрӗк пайӗ таран касса татрӗ, ҫавӑнтах хыттӑн кӑна: «Тытӑр, тавай савӑтсене!» — тесе кӑшкӑрчӗ.

Прохор не успел ахнуть, как он, косо замахнувшись, срезал шашкой горло кувшина на четверть, громко крикнул: «Подставляй посуду!»

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан ӑна арча патне сӗтӗрсе пычӗҫ те, вӑл урисене чарса хурса, пуҫне мелсӗррӗн каҫӑртса, ҫавӑнтах, ҫара урайӗнчех харлаттарса ҫывӑрса кайрӗ.

Его оттащили к сундуку, и он тотчас же уснул на голом полу, широко разбросав ноги, неловко запрокинув голову.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Склада хуралланӑ икӗ доброволеца ҫавӑнтах касса пӑрахрӗҫ те ҫӗмӗрсе кӗрсе кайрӗҫ хайхи, — ну пуҫланчӗ вара мыскара!

Двоих добровольцев зарубили, какие охраняли склад, ну, дорвались, и пошла потеха!

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Малтанхи самантра вӑл хӑйне лазаретра пек шухӑшларӗ, анчах ҫавӑнтах юнашар пӳлӗмрен арҫынсем хыттӑн ахӑлтатса кулни, савӑт-сапа чӑнкӑр-чанкӑр туни, ӳсӗр сасӑсем янӑрашни илтӗнсе кайрӗ.

В первый момент он подумал, что находится в лазарете, но из соседней комнаты донесся взрыв безудержного мужского хохота, звон посуды, зазвучали нетрезвые голоса.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хирӗҫ килекенсем каласа пачӗҫ-ха: лашасем хырӑмӗсем таран кӗрсе ӳксе ашаҫҫӗ, урапа кустӑрмисем ҫаврӑнмаҫҫӗ, ҫураннисем, ав, санашкал лутрашка кутамассем, ҫул ҫинчех лап! тӑсӑлса ӳкеҫҫӗ, тет те, ҫавӑнтах пылчӑк ӑшне путса вилеҫҫӗ, тет.

Встречные люди говорили, — что кони плывут по пузо, на повозках колеса не крутются, а пешие, какие мелко росту, — прямо на дороге падают и утопают в грязи.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан ҫавӑнтах ҫуна ҫинчен якӑлт сиксе анчӗ, пӗлме тесе, картишне кӗчӗ.

Проворно соскочил с саней и пошел в дом узнать.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан ҫавӑнтах, хӗрлӗармеецсем мирлӗ иртсе пыраҫҫӗ, йышӑнса илнӗ станицӑсенчи халӑха кӳрентермеҫҫӗ тесе ҫул ҫинче темиҫе хутчен те илтнӗ калаҫусене аса илсе, хӑйне хӑй лӑплантарма тытӑнчӗ.

И тотчас же начинал успокаивать себя, припоминал не раз слышанные в дороге рассказы о том, что красноармейцы идут мирно и обращаются с населением занятых станиц хорошо.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, казакӑн ал сыппине лап ярса тытса, вирлӗн ҫатӑрласа пӑчӑртарӗ те, лешӗ, ҫавӑнтах, ахлатса илсе, пӳрнисене вӗҫертрӗ.

Быстрым движением он схватил казака за кисть руки, стиснул ее с такой силой, что казак охнул и разжал пальцы.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна ҫавӑнтах вӗлерсе пӑрахмаллаччӗ те, хуйхи те пӗтнӗ пулатчӗ.

Было бы нам его там же убить, и делу конец.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка пулӑшнипе вӑл хӑех пуҫне хырчӗ, йӑмӑкӗ еннелле пичӗпе ҫаврӑнса тӑчӗ те, лешӗ ҫавӑнтах аллинчи бритвӑна ҫӗре ӳкерчӗ, варне тытса кравать ҫине йӑванса кайрӗ, унтан каҫӑхса кайсах ахӑлтатма тытӑнчӗ.

При помощи Дуняшки он сам обрил себе голову, и когда повернулся лицом к сестре, та уронила на пол бритву, схватилась за живот, и, повалившись на кровать, задохнулась от хохота.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кӗлечӗ вӑл пулнӑччӗ те-ха… — терӗ те ҫавӑнтах Пантелей Прокофьевич сӑмахне каласа пӗтермесӗрех алӑ сулса, анкартине тухрӗ.

— Он и амбар-то был… — с живостью отозвался Пантелей Прокофьевич, но не кончил, махнул рукой, пошел на гумно.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрлисем Дон урлӑ каҫма питех талпӑнмарӗҫ; хӑш-пӗр ӑшӑх тӗлсенче тытӑнса пӑхрӗҫ пулсан та, вӗсене ҫавӑнтах хӑваласа ячӗҫ.

Активных попыток к переправе красные не предпринимали; кое-где на бродах они пробовали перейти Дон, но были отбиты.

XXIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней