Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ҫавӑнтах (тĕпĕ: ҫавӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӑй ҫавӑнтах вӗри шывпа пиҫнӗ чухнехи евӗр хӑвӑрттӑн чакса тӑчӗ.
И тут же, как обожженный, отпрянул от стола.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Скальпель вӗҫӗ, хыпашланӑ евӗр, артери стени ҫумне сӗртӗнейрӗ ҫеҫ — ҫавӑнтах талтлатса тапакан пиҫӗ хум ӑна ывтӑнтарса та ячӗ.
Кончик скальпеля, словно щупая, осторожно прислонился к стенке артерии и тут же был откинут упругой, пульсирующей волной.

Ун енне ҫавӑнтах эмелсен шӑрши пырса ҫапрӗ.
Запах лекарств пахнул ему в лицо.

«Пӗтрӗ!» — хыпса илчӗ самантлӑха шухӑш, ҫавӑнтах, ним ӑнлавсӑр, сӳнчӗ.
«Конец!» — вспыхнула на мгновение мысль и тут же, неосознанной, погасла.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Палатӑна ҫавӑнтах чӗрене ҫӑмӑллатакан ӑшӑ туйӑм ҫапрӗ.
И сразу потеплело в палате.

Таня каялла илес тесе тӑсӑлнӑччӗ, ҫавӑнтах пуҫӗпе сӗтел ҫине тӗшӗрӗлсе анчӗ те макӑрса ячӗ.
Таня потянулась ее достать и, уронив голову на стол, заплакала.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫавӑнтах вӑл чирлӗ ҫыннӑн сӑнӗпе сассине аса илчӗ: «Доктор, пурӑнаятӑп-и эпӗ?»
Тут же вспомнилось лицо больного и его голос: «Доктор, я буду жить?»

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫавӑнтах ҫурӑм тӑрӑх сивӗ тар чупса кайрӗ: астумасть!
И вдруг по спине пополз мороз: не помнит!

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ашшӗне вӑл васкаса, хӑвӑрттӑн ыталарӗ те ҫавӑнтах таҫталла чупса кайрӗ.
Она порывисто обняла отца и побежала.

Ҫавӑнтах шӑтӑксене ана-ана кайрӗ.
Проваливалась в ямы.

Хаваслану хӗрсе пынӑ чух сасартӑк пӳртре тӑвӑр пулнӑ пек туйӑнчӗ, вӗсен ҫавӑнтах хӑйсен телейне пӗтӗм тӗнчене пайлас килсе кайрӗ.
В разгар веселья им вдруг стало тесно под крышей дома, захотелось поделиться своим счастьем со всем миром.

— Ҫутаттӑрах, Таня… — илтрӗ ҫавӑнтах.
— Пусть светит, Таня… — услышала.

Таня хӑраса ялт! сиксе ӳкрӗ, ҫавӑнтах ҫаврӑнса каялла чупма пикенчӗ.
Таня вздрогнула и побежала назад.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сергей пӗтӗм кӗлеткипе ун хыҫҫӑн ыткӑнма талпӑнчӗ, ҫавӑнтах хевтесӗррӗн лаплатса ӳкрӗ.
Сергей всем телом рванулся вслед и тут же беспомощно упал.

» — Килте пӗтӗмпех йӗркеллӗ, — терӗ те ҫавӑнтах шутласа илчӗ: «Мӗншӗн суятӑп эпӗ?
» — Дома все хорошо, — сказала она и подумала: «Зачем я вру?

Сергей куҫӗсем самантлӑха ҫунса илчӗҫ те ҫавӑнтах сӳнчӗҫ.
Глаза Сергея на миг вспыхнули и погасли.

Ҫавӑнтах тата хӑраса та кайрӗ.
И испугался.

— Унтан ҫавӑнтах татӑклӑн:
— И внахлест упрямое:

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пит-куҫӗ ун ҫавӑнтах юнпа тӑвӑлса тулчӗ, чӗри хыттӑн-хыттӑн тапма пуҫларӗ.
Мозг царапнула мысль, от которой кровь прилила к лицу, часто-часто застучало сердце.

Ҫавӑнтах хӗлле пулса иртни аса килчӗ.
Вспомнила, как однажды зимой

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика