Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тытрӗ (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ют ҫын ҫивӗч куҫӗсене кӑваккӑн йӑлтӑртаттарса хӑй ҫине пӑхнине Григорий ҫийӗнчех асӑрхарӗ, ҫавӑнтах, карт кӑна ҫаврӑнса, кобура тӑхине туртса вӗҫертекен алла ярса тытрӗ.

На одну секунду Григории увидел в упор от себя синее лезвие чужого взгляда и, ворохнувшись, поймал руку, рвавшую застежку кобуры.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ӑҫта каятӑн? — унтан Григорие шинель ҫаннинчен ҫатӑрласа тытрӗ.

— Ты куда? — И цепко взялся за рукав Григорьевой шинели.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ну? — ҫилӗллӗн хушрӗ те Пантелей Прокофьевич, тутине пӑчӑртаса тытрӗ.

Ну? — строго приказал Пантелей Прокофьевич и сжал губы.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл хыҫалалла пӑхса илчӗ те винтовкине ярса тытрӗ.

Он оглянулся, перекинул винтовку на руку:

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ку тата мӗне пӗлтерет? — шалт тӗлӗнсе ыйтрӗ те Пантелей Прокофьевич пуҫӗнчи ҫӗлӗкне те алла хывса тытрӗ.

— Это что же такое? — в совершенном изумлении спросил Пантелей Прокофьевич и даже треух снял.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Службӑра вӑл хӑйне йӑваш та сӑпайлӑ тытрӗ, — хорунжи мар, пыл та ҫу этем тейӗн!

На службе был он покладист, прост воск, а не хорунжий!

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кураймасӑр алла тытрӗ Григорий япала чӗркемелли сарӑ хут ҫине ҫапса кӑларнӑ «Верхне-Донской край» хаҫатӑн номерне, тытрӗ те, фронтсен сводкисене ҫиелтен пӑхкаласа тухнӑ май, ҫилӗллӗн шӑлӗсене шӑтӑртаттарчӗ.

Григорий с ненавистью брал в руки желтый, набранный на оберточной бумаге номер «Верхне-Донского края» и, бегло просматривая сводки фронтов, скрипел зубами.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сотньӑна вӑл ҫирӗп тытрӗ.

Сотню он держал жестко.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аллисене ҫурӑмӗ хыҫне тытрӗ, ыйтса пӗлчӗ:

Заложив руки за спину, сказала:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл турилккесене вӑйсӑррӑн кӑкӑрӗ ҫумне чӑмӑртаса тытрӗ те, сехӗрленсе ӳкнӗ куҫӗсене Степан ҫинчен илмесӗр, чарӑнса тӑчӗ.

Она остановилась, беспомощно прижимая к груди тарелки, не спуская со Степана напуганных глаз.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья, тӗттӗмре кулкаласа, ӑна аллинчен тытрӗ, анчах Евгений аллине картах вӗҫертсе илчӗ те, вӑл вара пӗтӗмпех ӑнланчӗ.

Она, улыбаясь в темноте, схватила его руку, но Евгений рывком освободил ее, и Аксинья поняла все.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Листницкий ҫавӑнтах кӗреҫе аврине тӳрлетсе тытрӗ, хаваслӑ шухӑшпа ҫиҫсе ҫуталчӗ: «Лекмерӗ!»

И Листницкий, выравнивая в руке держак, почувствовал укол радости: «Мимо!»

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл епресе тӑракан чарӑлчӑк хырӑмне юнпа тата ҫӗрпе вараланнӑ аллипе хуллен пусса тытрӗ, тути ҫинчи шупка хӗрлӗ тара ҫулласа илсе, шӑппӑн каларӗ:

Он бережно прижимал к разверстому животу запачканные кровью и землей ладони, говорил, слизывая с губ розовый пот:

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хальхи вӑхӑтра ҫамрӑк организмлӑ патшалӑх пулса тӑракан Дон Ҫарне пӗччен тытӑнса пурӑнма йывӑр, ҫавӑнпа та вӑл, Астрахань ҫарӗпе Кубань облаҫне большевиксенчен тасатнӑ хыҫҫӑн, федераци йӗркипе Аслӑ Дон Ҫарне, Астрахань ҫарӗпе Ставрополь кӗпӗрнинчи калмӑксене, Кубань ҫарне, ҫавӑн пекех Ҫурҫӗр Кавказ халӑхӗсене пӗрлештерсе, пӗр ҫирӗп патшалӑх туса хурас тӗллев тытрӗ, Астраханьпе Кубань ҫарӗсен пуҫлӑхӗсемпе — князь Тундутов полковникпа тата Филимонов полковникпа тачӑ союз турӗ.

Молодому государственному организму, каковым в настоящее время является Донское войско, трудно существовать одному, и поэтому оно заключило тесный союз с главами астраханского и кубанского войска, полковником князем Тундутовым и полковником Филимоновым, с тем чтобы по очищении земли астраханского войска и Кубанской области от большевиков составить прочное государственное образование на началах федерации из Всевеликого Войска Донского, астраханского войска с калмыками Ставропольской губ., кубанского войска, а также народов Северного Кавказа.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл Федосеевски станицине ҫитрӗ те, кунта ӑна станица атаманӗ пӗр кун тытрӗ, унтан каллех конвойпа Вешенскине тавӑрса ячӗ.

Дошел он до Федосеевской станицы, там его станичный атаман задержал на день и под конвоем отправил обратно в Вешенскую.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Яланхи выҫкӑнлӑх ӑна темле кӑна тӗп тумарӗ: манса хӑварнӑ ҫитте илме хваттере кӗрсе тухасшӑнччӗ, анчах урӑ ӑс-тӑн ҫӗнтерчӗ-ҫӗнтерчех, — учӗсене урӑх еннелле тытрӗ.

Природная жадность чуть не погубила его: хотел заехать на квартиру за оставленной полстью; но разум осилил — повернул в сторону.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑвакрах шурӑ шӑлӗсене кӑтартса, сасартӑках тутине тискеррӗн йӗрсе пӑрахрӗ, — куҫ шӑрҫисем хаяррӑн чалӑрчӗҫ, сасси хистевлӗн те урмӑшнӑн якӑлтатса тухрӗ, Нимӗҫ хулпуҫҫийӗ хыҫне ҫакнӑ винтовка чӗнне ярса тытрӗ те, ҫак самантра вара Мирон Григорьевич ҫамрӑк чухнехине аса илчӗ: аллипе пӗр хӑмсармасӑр темелле, пӗррех вӑл ӑна пит шӑмми урлӑ янклаттарса ячӗ.

У него вдруг хищно ощерился рот, оголив иссиня-чистые зубы, — зрачки угрожающе расширились, голос залязгал властно и крикливо, Немец взялся за ремень, висевший на плече винтовки, и в этот миг Мирон Григорьевич вспомнил молодость: бойцовским ударом, почти не размахиваясь, ахнул его по скуле.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Нимӗҫ, тутине ҫӑтах чӑмӑртаса, Мирон Григорьевича ҫаннинчен тытрӗ, арман еннелле утма кӑтартрӗ.

Немец, плотно сжав губы, взял Мирона Григорьевича за рукав, указал знаком, чтобы шел к мельнице.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ирхи апат хыҫҫӑн Мирон Григорьевич, учӗсене кӳлсе, магазинсем патне ҫул тытрӗ.

Утром, позавтракав, Мирон Григорьевич запряг лошадей, поехал к магазинам.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл мана ярса тытрӗ.

Помоги переводом

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней