Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тытрӗ (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Коробин аллисене хирӗҫ ярса тытрӗ те ҫав тери тулашса кайрӗ.

Коробин сцепил пальцы рук, он был вне себя.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, пӗрре сӗтел патне пырса ларса, пухӑннӑ хаҫат-журналсемпе ҫырусене йӗркелентерме тытӑнчӗ, тепре пӑхса тухман ҫӗнӗ хаҫата яра-яра тытрӗ, юлашкинчен ура ҫине сиксе тӑчӗ те хӑйӗн чӗриклетекен аттипе ешӗл курӑк пек симӗс палас тӑрӑх каллӗ-маллӗ уткаласа ҫӳрерӗ.

Он то присаживался к столу и начинал разбирать скопившуюся почту, то брался за непросмотренную свежую газету, но в конце концов вскакивал и снова расхаживал в своих скрипучих сапогах по травянисто-зеленой ковровой дорожке.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Киле кайнӑ чухне Аникей ытти чухнехи пек утмарӗ, лӑпӑстатса чупрӗ, сайра хутра чарӑнса тӑрса, аллине чӗре тӗлне тытрӗ: чӗри сиксе тухас пек тапать.

До дома Аникей не шагал, как обычно, а бежал впритруску, изредка останавливаясь и хватаясь за сердце: оно так и рвалось наружу.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ботинкисене тӑхӑннӑ вӑхӑтра амӑшӗ малти пӳлӗмрен йӗппе ҫип илсе тухрӗ, тӳмине лартрӗ те, сасартӑк хыпӑнса ӳксе, урайӗнчи витре кӗрекен сӑмавара ярса тытрӗ.

Пока он обувался, она принесла из горенки нитку с иголкой, пришила пуговицу и вдруг встрепенулась, засуетилась, подхватила с полу ведерный самовар.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл амӑшӗн кӑвакрах юн тымарӗсем хӑпарса тухнӑ хытанка аллине тытрӗ, унӑн кашни йӗрӗпе, кашни пӗркеленчӗкӗпе тата кӑмӑллӑрах пек туйӑнакан пичӗ ҫине пӑхрӗ, ун чун-чӗрине хуллен ачашлӑх туйӑмӗ тулса пычӗ.

Он держал в своих руках жестковатую руку матери с взбухшими фиолетовыми прожилками, смотрел на родное каждой своей черточкой, каждой морщинкой лицо, и душу его заливала тихая нежность.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫен куҫӗсем шывланчӗҫ, вӑл Корней килнӗ кунхи пекех, сӑмсине чӗр ҫиттипе шӑлчӗ, унтан пиччӗшӗн пиншак тӳмине тытрӗ те ӑна пӳрнисемпе турткаланӑ май пуҫне Корней кӑкӑрӗ ҫине хурса, шӑппӑн йӗрсе ячӗ.

Глаза Анисьи увлажнились, она, как при встрече, стала громко сморкаться в передник, потом взяла брата за пуговку на пиджаке, повертела ее в пальцах и вдруг неловко ткнулась головой ему в грудь и тихо, заплакала.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кирлӗ мар, Ксенечкӑ, кирлӗ мар! — терӗ Аниҫҫе васкавлӑн, хӑй тутӑр ярса тытрӗ те ӑна пуҫӗ ҫине уртса ячӗ.

— Не надо, Ксенечка, не надо! — торопливо заговорила Анисья и, схватив платок, набросила его на голову.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Григорий хӑвӑрт аллисене ҫурӑмӗ хыҫне тытрӗ, ура ҫине тӑчӗ.

Григорий проворно заложил руки за спину, поднялся.

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий Вешенски патӗнче утне ҫур сехет пек кантарса илчӗ, шӑварчӗ те станицӑна кӗмесӗрех Черный хуторне ҫул тытрӗ.

Григорий около Вешенской дал коню отдохнуть с полчаса, напоил его и, не заезжая в станицу, направился в Черный.

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья кӗре ӳтлӗ ҫаврака хулпуҫҫине тутӑрӗпе ҫӳҫенчӗклӗн кӗптесе тытрӗ.

Аксинья зябко укутала шалью покатые смуглые плечи.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья Прохора кӗпе ҫаннинчен ярса тытрӗ, ҫенӗке туртса тухрӗ.

Аксинья схватила Прохора за рукав рубахи, увлекла в сенцы.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Утне Дон ҫумӗнчи вӑрмантан юпленсе анакан симӗс ҫилхеллӗ кӑчкӑ йывӑҫҫисем ҫинелле тытрӗ, чӑпӑрккине ҫӗклерӗ.

Выбрал зеленую гривку верб, отножиной выходившую из придонского леса, поднял плеть.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗри, кимӗ сӑмси ҫине тӑрса, сых ятне мӑйкӑчлӑ вӗрен хатӗрлесе тытрӗ.

Один из провожатых, стоя на носу баркаса, на всякий случай приготовил веревочный аркан.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юланутлӑ ҫын ҫаплах тӑна кӗреймен Прохора сӑнӑ аврипе ыраттармаллах айӑкӗнчен чышса илчӗ, тахӑшӗ ӑна урисенчен ярса тытрӗ, аяккалла сӗтӗрчӗ.

Древком пики всадник больно толкнул еще не пришедшего в себя Прохора в бок, чьи-то руки сцапали его за ноги, поволокли в сторону.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казак урапа ҫитти айӗнчен винтовка кӑларса илчӗ, арӑмне аллинчен тытрӗ, ҫынсем умӗнче чуптумарӗ, арӑмӗн кӑштӑркка аллине пӗр хушӑ хӑйӗн аллинче чӑмӑртаса тӑчӗ ҫеҫ, унтан темскер пӑшӑлтатса каларӗ те дружинник хыҫҫӑн шкул еннелле утса кайрӗ.

Казак вынул из-под полсти винтовку, взял жену за руку, целоваться при людях не стал, лишь черствую женину руку на минуту задержал в своей руке, шепнул что-то, пошел следом за дружинником к хуторской школе.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл кобурине уҫса наганне кӑларчӗ те сулахай алла илсе тытрӗ.

Он отстегнул кобуру, вытащил и передал в левую руку наган.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казак, питне-куҫне шӑмарса, тилхепене карӑнтарса тытрӗ.

Казак натянул вожжи, нахмурился.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Старик, чӗлпӗре аллинчен ярса, кивӗ казак карттусне хывса тытрӗ, утнӑ ҫӗртех сӑхсӑхса, питне хӗвеланӑҫ еннелле пӑрчӗ.

Старик выпустил из рук налыгач, снял старенькую казачью фуражку; крестясь на ходу, повернулся на восток лицом.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, Базкине ҫитсе, Григорий хӑйӗн 1-мӗш дивизийӗпе Дон хӗррине пырасса унта кӗтме шут тытрӗ.

И он решил добраться до Базков, там обождать, пока к Дону подойдет Григорий со своей 1-й дивизией.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий пуҫне аллисемпе пӑчӑртаса тытрӗ, унтан, хӗҫ йӗннипе картлашкасене кӗмсӗртеттерсе, кил хушшине вӑркӑнса тухрӗ.

А Григорий схватился руками за голову и, гремя по порожкам ножнами шашки, выбежал на баз.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней