Корпус чувашского языка

Огнянов чӗреслетсе ҫӑван ҫумӑр витӗр хирӗҫ пыракан халӑх хушшинче кӗтмен ҫӗртен пӗр паллакан хӗрарӑма курах кайрӗ.

Неожиданно Огнянов разглядел сквозь завесу дождя и узнал среди встречного потока людей одну женщину — первую, кого он узнал в этой сутолоке.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рачко, хӗҫ-пӑшаллӑ ушкӑна курсан, вӗсене хурахсем вырӑнне хурса, кӗҫех тӑнран кайса ӳкмерӗ, вара кӗтмен ҫӗртенех лӑпланчӗ те.

Рачко чуть было не свихнулся от страха при виде столькихвооруженных повстанцев, которых он принимал за разбойников; но тут внезапно успокоился.

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӗтмен ҫӗртен вӑраннипе манӑҫа юлнӑ тӗлӗк пек пӑтрашӑнчӗ унӑн сӑнарӗ, пӑтрашӑнчӗ те йӑлтах ҫухалчӗ; куҫ умӗнчи карӑм сирӗлсе анчӗ, тинех ӑна мӗн курмалли пит лайӑх палӑрса тӑрать, мӗн пурри пӗтӗмпе ӑнланмалла пек, кулленхи кашни пулӑм та кашни пусӑм ӑна интереслентерме тытӑнчӗ.

Бледный, безжизненный и бесплотный, он терялся в беспредельной мгле, как сон, развеянный внезапным пробуждением; и Кандову казалось, будто он очнулся от сна, родился вновь; пелена спала с его глаз, теперь он все видел ясно, все понимал, интересовался всем окружающим, всеми мелочами жизни.

XXII. Философипе ҫерҫи мӑшӑрӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чи кайра пыракан Кандов хӑй хыҫӗнче кӗтмен ҫӗртен ура сасси илтрӗ те ирӗксӗрех ҫаврӑнса пӑхрӗ.

Кандов, замыкавший процессию, услышал громкий шум шагов и невольно обернулся.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫакна старик кӗтмен ҫӗртен вилсе каясран халаллас вырӑнне ҫырса хӑварнӑ пулнӑ.

Последняя запись служила вместо завещания, на случай внезапной кончины старца.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тухтӑр тӗлӗнсе кайрӗ; Кандов ҫапла пӗр кӗтмен ҫӗртен ыйтни ӑна ӑнран ярасса ҫитерчӗ.

Доктор был поражен; неожиданная просьба Кандова застала его врасплох.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах пӗр кӗтмен ҫӗртен йытӑ вӗрсе ячӗ, вӑл пӳртрен чупса тухрӗ.

Но тут собака неожиданно залаяла и выскочила из хижины.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл шӑппӑн кӑна аяккинелле пӑрӑнчӗ те, ватӑ йытӑ пек, кӗтмен ҫӗртен вӗрсе ячӗ.

Молча отойдя в сторону, он внезапно залаял, как старая овчарка, прямо над головой у девушек.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӗнтӗ этемӗн кӑмӑлӗ тулман чух-и, ӳт-пӗвӗ хӗнпе-нишлӗхпе аптранӑ вӑхӑтра-и, унӑн чунӗ религи туртӑмӗпе ҫырлахать, ҫав аслӑ кӗнеке сӑмахӗсенче вӑл хӑй валли пӗр кӗтмен чухне йӑпану тупать, чунӗ сурса ыратнӑ чух ӑна бальзампа усӑ курнӑ пек сипленӗн туйӑнать.

Когда человек страдает нравственно или физически, душа его настраивается на религиозный лад; он находит нежданное утешение в словах великой книги; она, как бальзам, утоляет его душевную боль.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӗтмен хӑнасем мӑнастиртен аран тасалса пӗтрӗҫ.

В конце концов незваные гости убрались из монастыря.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тухтӑр пӳлӗмри пӗр кӗтесре хуйхӑратчӗ, Рада тепӗр кӗтесре хӑраса ӳкнӗччӗ, ҫав вӑхӑтра кӗтмен ҫӗртен пусма тӑрӑх хӑпарнӑ ура сасси илтӗнсе кайрӗ.

В то время как доктор сокрушался в одном углу комнаты, а Рада замирала от страха в другим, неожиданно послышались чьи-то тяжелые шаги, поднимавшиеся по лестнице.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫакӑн пек чухне ун пеккисене шӑпах кӗтмен ҫӗртен тытмалла.

Лучше было застать жертву врасплох.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов пӗр кӗтмен ҫӗртен ҫапла ним мар пырса кӗни Радӑна тӗлӗнтерчӗ.

Неожиданное появление Соколова, да еще такое бесцеремонное, поразило девушку.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хулара Бойчо Огнянова часах халӑх хисеплеме тытӑнчӗ (Кралич хӑйне ҫак ятпа чӗнтере пуҫларӗ, чи малтан ӑна Викентий тияккӑн еврейсен ҫӑви ҫинче Соколовпа паллаштарнӑ чух пӗр кӗтмен ҫӗртен вӑл ҫапла ятлӑ тесе каласа хунӑччӗ), хулара хӑйӗн ҫывӑх тусӗсем: Викентий игумен, Соколов тухтӑр — канаш панипе пурӑнма килӗшрӗ.

Бойчо Огнянов (Кралич стал называть себя тем именем, которое непроизвольно сорвалось с языка у Викентия, когда тот представлял Соколову своего спутника у еврейского кладбища), так быстро привлекший к себе всеобщее внимание, появился в городе с согласия своих новых друзей — Викентия, игумена и доктора Соколова.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Радӑпа Огнянова хутне кӗрес тенӗ пек ҫӗкленнӗ ӑшӑ кӑмӑл кӗтмен ҫӗртен сӗврӗле пуҫларӗ, ҫынсем шӑпланни кун пек юрамастчӗ тенине пӗлтерчӗ.

Общая симпатия к Раде и Огнянову внезапно охладела, смешалась с молчаливым неодобрением.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак кӗтмен ыйту Соколовшӑн тӑр уяр кунхине аслати кӗрленӗ пек илтӗнсе кайрӗ.

Для Соколова этот неожиданный вопрос прозвучал как гром среди ясного неба.

V. Каҫ тӑсӑлать-ха // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Топал-Хасан, хӑй умӗнче кӗтмен ҫӗртен хӑрушӑ ҫӗнӗ тӑшман тӑнине курсан, мелнике ҫыхса пӑрахма чарӑнчӗ, пистолетне кӑларса Кралича персе ячӗ.

Внезапно увидев перед собой нового и опасного врага, Топал-Хасан бросил веревку, которой привязывал мельника, выхватил пистолет и разрядил его в Кралича.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав самантра ҫиҫӗм ялтӑр ҫиҫсе илчӗ, кӗтмен ҫӗртен пӗтӗм тавра ҫуталчӗ, Кралич тинех хӑй хирте иккенне чухларӗ, йӗрлекенӗсем таҫта хыҫалта юлнине тӗшмӗртрӗ.

Но вот ослепительная молния внезапно осветила все вокруг, и Кралич увидел, что он уже посреди поля, а погоня осталась где-то далеко позади.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫамрӑксем ҫак кӗтмен япаларан пӗрӗхтерсе кулса ячӗҫ, вӗсем хыҫҫӑн ыттисем те кулма пуҫларӗҫ, юрлакан хӑй те ахӑлтатса ямасӑр чӑтаймарӗ, анчах кулма ҫавӑнтах чарӑнчӗ те пушшех те ҫарӑлтатакан сасӑпа юррине малалла тӑсрӗ:

Молодежь фыркнула при такой неожиданности, и остальная компания засмеялась, и сама певица не удержалась от взрыва смеха, но, подавив его, с удвоенною визгливостью продолжала:

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Апат парсан, вилкӑсемпе чикӗнетпӗр! — хӑрушлӑхран пӗр кӗтмен ҫӗртен ҫӑлӑннӑ пек савӑнса каларӗ тепри.

— Подадут закуску, заколемся вилками! — с восторгом неожиданного спасения произнес другой.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.